Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Marta GrandkeTwórczość Szymborskiej jest przede wszystkim kojarzona z poezją dnia codziennego, spraw prostych, a zarazem intymnych. Poetka potrafiła w sposób oszczędny i bez zbędnego patosu przedstawić również sprawy wielkie i ważne. W wierszu „Wczesna godzina” z roku 2002 poetka skupia się na krótkiej chwili, jaką jest początek dnia i jego wyłonienie się z mroków nocy. Jest to poetycki zapis sytuacji, która powtarza się każdego dnia w ciągu trwania ludzkiego życia.
Już literatura antyczna pochylała się nad losem ludzkim i różnymi jego aspektami. Szczególnie wiele miejsca poświęcone zostało tragediom i dramatom, jakie nieustannie nękały ludzi od początku ich istnienia. Literatura antyczna poświęciła temu cały gatunek, jakim jest tragedia. Opisywani w nich bohaterowie dotykani byli najróżniejszymi nieszczęściami, stawali przed wyborami niemożliwymi do przeprowadzenia, które ostatecznie prowadziły ich do jeszcze bardziej skomplikowanych i nieszczęśliwych sytuacji. Przedstawienie tragizmu ludzkiego losu znaleźć można w takich dziełach jak tragedie „Król Edyp” oraz „Antygona” Sofoklesa.
Jednym z najsilniejszych uczuć, jakie towarzyszą człowiekowi w życiu, może być miłość. przybiera ona różne formy – może to być miłość romantyczna, przyjacielska, żywiona do członków rodziny, zwierząt, czynności, przedmiotów czy ojczyzny.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer i Tadeusz Różewicz to poeci, których życia i twórczość oddziela od siebie cała epoka. Przerwa-Tetmajer był bowiem przedstawicielem literatury Młodej Polski, Różewicz to z kolei autor trwale związany z tekstami o II wojnie światowej i epoką nowożytną.
Wiersz “Najkrótsza definicja życia” wyszedł spod pióra Józefa Barana. Jest to urodzony w latach siedemdziesiątych poeta i eseista, związany z Krakowem, a jego teksty stały się dla piosenkarzy i kompozytorów, takich jak na przykład Stare Dobre Małżeństwo.
“Pieśń XXIV” z “Ksiąg wtórych” wydana została w 1586 roku w Drukarni Łazarzowej, już po śmierci poety. Opowiada ona o kwestii nieśmiertelności poezji i zapisania swojego imienia w pamięci potomnych.
Bolesław Leśmian to jeden z najwybitniejszych polskich poetów, a kojarzony jest przede wszystkim z piękną poezją miłosną, którą twórca po sobie pozostawił. Jego twórczość kojarzona jest z nurtami Młodej Polski, ale aktywność Leśmiana przypada także na dwudziestolecie międzywojenne.
Wiersz “Rok nieistnienia” wydany został w zbiorze “Łąka” w 1920 roku i jest częścią cyklu “Trzy róże”.
Wiersz “Zaklęcie” opublikowane zostało w tomie “Miasto bez imienia” w 1969 roku, w czasie pobytu Miłosza na emigracji w Stanach Zjednoczonych.
Wiersz “Podłogo, błogosław” należy właśnie do takich dzieł. Powstał w roku 1956 i wydany był w pierwszym tomie poetyckim Białoszewskiego, “Obroty rzeczy”.