Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Marta GrandkeZbigniew Herbert to poeta znany między innymi ze swoich nawiązywania do klasycznych dzieł literatury oraz z cyklu wierszy o panu Cogito. Tworzył głównie w czasach PRL-u i często pisał do szuflady, ponieważ panująca wówczas cenzura nie pozwoliłaby mu opublikować niektórych utworów.
Bolesław Leśmian kojarzony jest z młodopolskim stylem tworzenia, a jego umiejętności zostały dostrzeżone jeszcze za jego życia. O Leśmianie głównie mówi się w kontekście erotycznej liryki, opisów przyrody czy refleksji filozoficznych czy metafizycznych.
Zbigniew Herbert to jeden z najbardziej znanych polskich poetów tworzących w czasach PRL-u. Uhonorowano go wieloma nagrodami literackimi, a przez jakiś czas mówiono o nim jako o potencjalnym zdobywcy tej najważniejszej – Nagrody Nobla.
Wiersz “Campo di Fiori” powstał jeszcze w trakcie wojny, w okupowanej przez nazistów Warszawie, w 1943 roku, gdy w getcie wybuchło powstanie.
Kazimiera Iłłakowiczówna to poetka, która tworzyła między innymi w trakcie dwudziestolecia międzywojennego oraz po II wojnie światowej. Kojarzona jest z pewną malarskością i baśniowością swych utworów. W jej wierszach obecna jest także niezwykła wrażliwość, wyczulenie na innych ludzi, swego rodzaju dziecięca naiwność. Związana była w pewnym momencie z ruchem feministycznym. “Błękitna chwila” należy do cyklu wierszy “Błękitny kwiat” wydanego w tomie “Zwierciadło nocy” w roku 1928.
Ignacy Krasicki, biskup i poeta, jest znany jako jeden z głównych przedstawicieli oświecenia w Polsce. Zapamiętano go z tworzenia poematów heroikomicznych, satyr i bajek, to także autor pierwszej polskiej powieści, znanej pod tytułem “Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”.
Jan Kochanowski to jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich poetów. Tworzył w czasach renesansu, a jego “Fraszki” i “Treny” zna chyba każdy. “Pieśń o dobrej sławie” pochodzi ze zbiory wydanego przez Drukarnię Łazarzową w 1586 roku, po śmierci poety. Kochanowski był autorem wykształconym, obytym w literaturze i w filozofii, co miało znaczący wpływ na jego twórczość.
Miron Białoszewski to autor, który zyskał sobie przydomek poety lingwistycznego ze względu na specyficzny język oraz słowotwórstwo, którym parał się Białoszewski w swych wierszach. Mówi się o nim także jako “przekleństwie tłumaczy”, ponieważ korzystał ze słów i pojęć, które poza jego utworami nie istniały w języku polskim.
