Paula Halik

Melodia mgieł nocnych – interpretacja

przez

Kazimierz Przerwa-Tetmajer to jeden z najznamienitszych autorów z epoki Młodej Polski. Zasłynął z tworzenia zarówno prozy, jak i wyjątkowo sensualnej poezji. Szczególne miejsce w literaturze zajmują jego erotyki, nowatorskie w swojej formie, jak i dzieła opiewające piękno tatrzańskiej przyrody i wykorzystujące motywy folklorystyczne (Przerwa-Tetmajer pochodził z okolic Nowego Targu, co wywarło ogromny wpływ na jego życie i twórczość). Omawiany wiersz Melodia mgieł nocnych (Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym) pochodzi z tomu Poezje. Seria druga, z roku 1894 i wchodzi w skład cyklu Z Tatr.

Bezimiennemu – interpretacja

przez

Adam Asnyk był poetą tworzącym w epoce pozytywizmu. Znany jest z odwoływania się do motywów tatrzańskich, poruszania kwestii światopoglądowych oraz praktycyzmu myślowego, był także twórcą erotyków. Utwór Bezimiennemu powstał w roku 1869, w okresie artystycznych poszukiwań Asnyka, kiedy to poeta zaczął zwracać się ku epickiemu przedstawianiu wydarzeń, głębszym refleksjom oraz lirycznym komentarzom.

Hiob i młodzieniec – interpretacja

przez

Anna Kamieńska była polską poetką religijną, ale także pisarką, eseistką oraz tłumaczką wielu języków – rosyjskiego, białoruskiego, bułgarskiego czy słowackiego i łacińskiego. Zainspirowana postacią biblijnego Hioba, stworzyła zbiór wierszy Drugie szczęście Hioba, opublikowanego w 1974. Jest także autorką wiersza Hiob i młodzieniec, w którym to młody mężczyzna zwraca się do bohatera, prosząc o radę oraz wsparcie w przygotowaniu się do tego, co przewidział dla niego los.

Szczęście – interpretacja

przez

Bolesław Leśmian to poeta tworzący w czasach dwudziestolecia międzywojennego, choć inspiracje do swych dzieł czerpał także z romantyzmu, baroku czy też Młodej Polski. Był on autorem kilku zbiorów wierszy, między innymi opublikowanego w roku 1938 (pośmiertnie) tomu Dziejba Leśna. Wywodzi się z niego omawiany utwór Szczęście, opowiadający o nieustannym poszukiwaniu radości oraz spełnienia, a także o przeszkodach, które stają człowiekowi na drodze.

Złote myśli kobiety – interpretacja

przez

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska była polską poetką oraz dramatopisarką, tworzącą w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Jej utwory podejmowały tematykę istotną dla kobiet, a jednocześnie niejednokrotnie uważaną za skandalizującą. Omawiany wiersz Złote myśli kobiety opublikowany został na łamach czasopisma Skamander w roku 1923 (Skamandryci byli grupą literacką, z którą Pawlikowska-Jasnorzewska była dość swobodnie powiązana).

Poeta – interpretacja

przez

Bolesław Leśmian jest uznawany za jednego z najbardziej nowatorskich pisarzy dwudziestolecia międzywojennego. Jest on autorem wiersza Poeta, wchodzącego w skład tomu Napój cienisty, opublikowanego w roku 1936. Utwór ten ma charakter autotematyczny – Leśmian omawia w nim zagadnienie roli poezji oraz pozostałej sztuki w społeczeństwie, opisuje także trudności, z jakimi musi się zmagać, kontrast pomiędzy tworzeniem, a szarą codziennością.

Pieśń zimowa – interpretacja

przez

Kwintus Horacjusz Flakkus został zapamiętany w historii literatury jako Horacy – wybitny rzymski poeta oraz satyryk, który wielką sławę uzyskał już za swego życia. Jest autorem wielu pieśni, doprowadził ten gatunek do perfekcji pod względem formalnym oraz tematycznym. W utworze Pieśń zimowa udziela on porad Taliarchowi, ale jego wskazówki są uniwersalne i przedstawiają odbiorcy podstawy epikurejskiej filozofii.

Żal – interpretacja

przez

Józef Czechowicz był poetą dwudziestolecia międzywojennego, a jego dorobek artystyczny został szerzej zauważony oraz doceniony w późniejszych latach. Dzieła artysty charakteryzowały się katastroficznym nastrojem, widmem zbliżającego się kataklizmu, kolejnej krwawej wojny. Taką tematykę poruszały wiersze takie jak Legenda czy Żal. Ten drugi opublikowany został w ostatnim zbiorze Czechowicza nuta człowiecza, w roku 1939.

Exe­gi mo­nu­men­tum (Wybudowałem pomnik) – interpretacja

przez

Kwintus Horacjusz Flakkus zapisał się w historii jako Horacy – pochodzący z Rzymu poeta, jeden z najważniejszych łacińskich twórców, sławny już za życia. Jego liczne dzieła (napisał aż 162 utwory) obfitują w różnorodne motywy oraz poruszają szeroką tematykę, często skłaniając odbiorców do moralnej refleksji. Exe­gi mo­nu­men­tum to jego wiersz będący hołdem składanym autorom oraz ich twórczości.