Tren VII – interpretacja

Tematyka „Trenów” Jana Kochanowskiego niesie za sobą informację o różnych etapach żałoby poety, który opłakuje śmierć swojej zmarłej córki. Prócz poczucia niedowierzania i zagubienia światopoglądowego czytelnik może odnaleźć w cyklu również takie utwory, które dotyczą bezpośrednio wspomnień o zmarłym i momentu porządkowania przedmiotów należących wcześniej do Urszulki. Tego rodzaju osobista poezja charakteryzuje przede wszystkim Tren VII.

Tren VIII – interpretacja

Jan Ko­cha­now­ski stwo­rzył w 1580 r. cykl 19 utwo­rów la­men­ta­cyj­no – re­flek­syj­nych po­świę­co­nych swo­jej uko­cha­nej zmar­łej dwu­ipół­let­niej có­recz­ce – Ur­szul­ce – któ­ra jest jed­no­cze­śnie ad­re­sat­ką tek­stów. Ósmy tren jest kon­ty­nu­acją my­śli za­war­tych w po­przed­nim utwo­rze. Utwór re­ali­zu­je tzw. com­plo­ra­tio, czy­li część po­świę­co­ną opła­ki­wa­niu i uka­zy­wa­niu ogrom­ne­go żalu. Treny Ko­cha­now­skie­go to jego naj­bar­dziej oso­bi­ste dzie­ło sta­no­wią­ce au­to­bio­gra­ficz­ną wy­po­wiedź.