Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to polska poetka, która wywodziła się z artystycznej rodziny, była bowiem córką malarza Wojciecha Kossaka. Szczególnie aktywna pod względem literackim była w okresie dwudziestolecia wojennego. Wówczas związana była między innymi z grupą Skamander. Jasnorzewska-Pawlikowska opisywała rzeczy znane jej odbiorcom z codzienności, korzystając przy tym między innymi z potocznego języka. Jednym ze znanych jej utworów jest wiersz zatytułowany „Robota anioła stróża”, w którym poetka realizuje założenia charakterystyczne dla swojej twórczości.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska była polską poetką oraz dramatopisarką, tworzącą w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Jej utwory podejmowały tematykę istotną dla kobiet, a jednocześnie niejednokrotnie uważaną za skandalizującą. Omawiany wiersz Złote myśli kobiety opublikowany został na łamach czasopisma Skamander w roku 1923 (Skamandryci byli grupą literacką, z którą Pawlikowska-Jasnorzewska była dość swobodnie powiązana).

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to jedna z najbardziej znanych poetek dwudziestolecia międzywojennego. Pochodziła z artystycznego domu Kossaków, była siostrą Magdaleny Samozwaniec. Pawlikowska-Jasnorzewska w swoich dziełach często opisywała sprawy zwyczajne i codziennie, związane także z takimi uczuciami jak miłość czy różnymi aspektami ludzkiego życia.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to jedna z najbardziej znanych i docenianych polskich poetek. Jej twórczość była blisko związana z tekstami, jakie publikowali Skamandryci. Miało to odzwierciedlenie między innymi w języku, jaki w swoich utworach stosowała poetka. Zwany był on „językiem codzienności”. Widoczne jest to między innymi w wierszu zatytułowanym „Ciotki”, pochodzącym z tomu „Wachlarz” wydanego po raz pierwszy w Warszawie w roku 1927.