Interpretowany wiersz stanowi początek cyklu „Księga ubogich”. Zbiór Jana Kasprowicza został wydany w 1916 roku. Zawarte w nim utwory otwierają trzeci i zarazem ostatni etap jego twórczości, opierający się na postawie franciszkańskiej. Wyraża swój podziw wobec przyrody i jej piękna. Wszystkie zawarte w nim liryki (czterdzieści trzy) według relacji samego autora powstawały podczas wędrówek po Tatrach, które były mu wyjątkowo bliskie. Ze względu na to w tym okresie zamieszkał w Poroninie (dom na Harendzie). Otwierający cykl utwór „Witajcie kochane góry” jest doskonałym przykładem liryki tatrzańskiej.
Bajka o maszynie cyfrowej, co ze smokiem walczyła – streszczenie, plan wydarzeń, problematyka
„Bajki robotów” to zbiór opowiadań Stanisława Lema wydany w roku 1964. Na cykl składają się groteskowe utwory utrzymane w konwencji w futurystyczno-ludowej. „Bajka o maszynie cyfrowej co ze smokiem walczyła” opowiada o pojedynku pomiędzy maszyną cyfrową, królem Poleandrem, a stworzonym przez nich elektrosmokiem.
Z chałupy XV (Miała rolę, sprzedali jej rolę) – interpretacja
Sonet „Z chałupy XV” przedstawia tragiczny los biednej wieśniaczki. Jej historia nie jest odosobniona – ze względu na biedę opuszcza swoje pole. Tragizm społeczności chłopskiej to główny temat całego cyklu 40 utworów „Z chałupy” Jana Kasprowicza wydanych w 1887 roku. Problematyka ta była bliska młodopolskiemu poecie, ponieważ sam pochodził z rodziny wiejskiej z Kujaw.
Z chałupy I (Chaty rzędem na piaszczystych wzgórkach) – interpretacja
Sonet „Z chałupy I” jest pierwszym z czterdziestu tworzących cykl „Z chałupy”. Jan Kasprowicz wydał go w 1887 roku. Autor porusza w utworach tematykę związaną ze wsią, ludowością, jak również skupia się na nierównościach społecznych dotykających mieszkających tam ludzi. Problematyka ta była mu bardzo bliska, ponieważ sam pochodził z małej miejscowości na Kujawach. Poświęcenie się problemom społeczności jest pierwszym okresem w twórczości poety.
Wiatr halny – interpretacja
Wiersz „Wiatr halny” Jana Kasprowicza przedstawia katastroficzny obraz górskiej przyrody. Zbiór utworów (głównie sonetów) „Z wichrów i hal, Z Tatr” zawiera kilka takich przedstawień krajobrazu tatrzańskiego. Motyw ten był popularny w epoce Młodej Polski, kiedy wielu artystów inspirowało się stylem tatrzańskim, który uznaje się za oddzielny nurt. Poza poetą, przedstawicielami tego prądu są m.in. Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Stanisław Witkiewicz, ojciec Witkacego. Interpretowany utwór zdecydowanie należy do jednego z najpopularniejszych tatrzańskich wierszy Kasprowicza.
Do własnego wiersza – interpretacja
Do własnego wiersza to utwór wywodzący się ze zbioru Wystarczy, wydanego w roku 2012. Tomik został opublikowany po śmierci autorki – Wisławy Szymborskiej, która odeszła kilka miesięcy wcześniej. W historii literatury zapisała się jako najsłynniejsza polska współczesna poetka, wybitna eseistka oraz krytyczka i tłumaczka, której siła twórczości i niepowtarzalne spojrzenie na świat docenione zostały Nagrodą Nobla, przyznaną w 1996.
Salome – interpretacja
Hymn „Salome” Jana Kasprowicza to drugi utwór z cyklu „Ginącemu światu”, wydanego w 1902 roku. Nastrój wiersza wpisuje się w dekadencki charakter epoki, zapoczątkowany przez m.in. Artura Schopenhauera. Podobnie jak „Dies irae”, występują tu liczne aluzje biblijne, widoczne już w samym tytule.
Dies irae – interpretacja wiersza
Hymn Jana Kasprowicza „Dies Irae” to świetny przykład modernistycznego dekadentyzmu. Poeta w tym utworze doskonale wpisuje się w młodopolską modę na opisywanie smutku za pomocą ekspresji oraz symbolizmu. W obrazie końca świata zawiera przemyślenia na temat zepsucia społeczeństwa, tworząc liczne aluzje biblijne.
Kim jesteś – interpretacja wiersza
Tadeusz Borowski (1922-1951) był tragicznie zmarłym polskim pisarzem, który zajmował się zarówno poezją, prozą, jak i publicystyką. W swoich utworach opisywał dramatyczne przeżycia związane z pobytem w obozie koncentracyjnym, kryzys ideałów i zasad moralnych, jego wiersze miały charakter osobisty. W historii literatury zapisał się także jako autor poruszającej poezji miłosnej – jego dzieło Kim jesteś to wyznanie dojrzałej miłości wobec kobiety, z którą podmiot liryczny spędził wiele lat.
Sonet 104 – interpretacja
„Sonet 104” o incipicie „Pokoju mieć nie mogę” to kolejny z utworów opisujących cierpienie Francesco Petrarki związane z nieodwzajemnieniem miłości przez Laurę. Podmiot liryczny posługuje się licznymi metaforami, które mają na celu ułatwić mu wyrażenie uczuć. Na tle całego cyklu, smutek ukazany w wierszu jest dość nietypowy — większość skupia się na pięknie Laury i jej niezwykłości. W tym utworze poeta poświęca uwagę odczuwanym emocjom.