Dziady cz. IV – opracowanie

Dziady cz. IV Adama Mickiewicza to nie tylko kolejna odsłona legendarnego cyklu dramatycznego. To utwór, w którym autor wypowiedział się na tematy światopoglądowe, które stały się przyczyną wielkiego światopoglądowego sporu, w którym sam w młodości uczestniczył. Spór ten został oddany w rozmowie pomiędzy Gustawem i Księdzem. 

W Dziadach cz. IV Adama  Mickiewicza mamy do czynienia z dialogiem dwóch postaci – tajemniczego Pustelnika oraz chrześcijańskiego Księdza. Spierają się one jednak nie tylko na temat nieszczęśliwego życia tego pierwszego. Ich rozmowa jest emanacją sporu światopoglądowego dwóch pokoleń – romantyków i racjonalistów – który miał miejsce nie tylko w literaturze, lecz także w rzeczywistości. 

Dziady cz. IV to dzieło niezwykłe. Skupia się właściwie na rozmowie dwóch postaci, lecz jest w tej rozmowie moc sądów i diagnoz, które autor, Adam Mickiewicz, wysnuwał dla całego swojego pokolenia, całego romantyzmu, całej epoki.