Daniel Naborowski

Utwór „Na toż” Daniela Naborowskiego zawiera charakterystyczną dla baroku refleksje o przemijaniu i śmierci, której nie da się uniknąć. Autor przestrzega przed zapominaniem o własnej śmiertelności i o tym, jak szybko płynie czas. Utwór ma ton moralizatorski. 

„Róża” Daniela Naborowskiego to utwór dedykowany mecenasowi poety, litewskiemu księciu Krzysztofowi II Radziwiłłowi. Stanowi on podziękowanie za udzielane wsparcie, a także zawiera życzenia świąteczne. W treści utworu pojawiają się uniwersalne prawdy na temat ludzkiego życia. 

Utwór „Na oczy królewny angielskiej” to pamiątka z wizyty Daniela Naborowskiego w Anglii, gdzie miał okazję zobaczyć słynącą z urody królewnę Elżbietę Stuart, córkę Jakuba I. Wiersz jest kunsztownym wyrazem zachwytu nad jej pięknem. 

„Marność” to utwór Daniela Naborowskiego, który wyraża charakterystyczny dla epoki baroku światopogląd. Przesłanie wiersza opiera się na krytyce dóbr doczesnych i zachęcie do skupienia się na sprawach boskich. 

Utwór „Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest charakterystyczną dla baroku refleksją na temat przemijania, krótkości życia i kruchości człowieka. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów tego siedemnastowiecznego poety. 

„Cnota grunt wszystkiemu” to wiersz polskiego barokowego poety Daniela Naborowskiego. Zawiera pochwałę wartości etycznych i odrzucenie wartości materialnych. Poeta przeciwstawia w nim trwałość dóbr duchowych ulotności rzeczy przyziemnych. Utwór ma ton moralizatorski.