Interpretacje wierszy i materiały do nauki
„Chłopomania” to termin, którym zwykle określa się zainteresowanie wsią i ludźmi na niej żyjącymi, jakie pojawiło się w okresie modernizmu. Po kilku dekadach bardzo dynamicznego rozwoju miast i rewolucji przemysłowej, ludzie w wielkich ośrodkach zaczęli szukać miejsca, gdzie mogliby wytchnąć od blichtru codzienności.
Każdy potrzebuje w życiu przyjaźni nie mniej niż miłości, akceptacji, czy spełnienia zawodowego. Przyjaźń jednak przyjaźni nierówna, o czym przekonało się wielu bohaterów literackich. Niektórzy bowiem rozumieją przyjaźń zupełnie inaczej niż, ludzie, którzy nią ich obdarzyli, inni posuwają się nawet do nikczemności wykorzystywania swoich przyjaciół dla osiągnięcia własnych celów. Jednak w momencie, kiedy trafimy na prawdziwą przyjaźń, możemy być pewni, że mamy skarb.
Gerwazy jest jedną z drugoplanowych postaci epopei narodowej Adama Mickiewicza pt. Pan Tadeusz. Jest przy okazji jednym z najlepiej i najciekawiej nakreślonych charakterów całej fabuły. Gerwazy jest bowiem postacią skrojoną według prawideł prawdziwie romantycznych. Jest tajemniczym samotnikiem noszącym w sobie od wielu lat jedynie chęć zemsty. Sprawdźmy, dlaczego Gerwazy aż tak chciał śmierci Sopliców!
Jednym z największych truizmów, ale też jedną z największych prawda życiowych, jest stwierdzenie, że wszyscy popełniamy błędy. Nie ma ludzi nieomylnych ani takich, którzy zawsze podejmowaliby w życiu trafne decyzje. Błąd zdarza się każdemu, niekiedy jest wynikiem błędnego wyboru, innym razem wynika z przypadku czy niefortunnego zbiegu okoliczności, w którym nie jesteśmy w stanie się odpowiednio odnaleźć.
Lilla Weneda to przedziwny dramat autorstwa Juliusza Słowackiego, który opowiada o przedchrześcijańskich walkach plemion słowiańskich i celtyckich. Autor pod płaszczykiem aluzji pragnął przemycić pewne prawdy i oceny dotyczące powstania listopadowego.
Przypowieść o syn marnotrawnym to chyba jedna z najbardziej znanych na całym świecie i uniwersalnych opowieści biblijnych. Jest tak dlatego że opowiada o wielu sprawach, które są bliskie człowiekowi niezależnie od tego, w jakich czasach i w jakim miejscu na świecie żyje. Zazdrość, chciwość, upojenie bogactwem, upadek, niezrozumienie, skrucha, przebaczenie. Wszystko to, w przypisywanej Jezusowi Chrystusowi ewangelicznej przypowieści, zamknięte jest w zaledwie kilku akapitach.
Giovanni Boccacio to jeden z prekursorów prozy oraz nowelistyki w takiej formie, jaka przetrwała niemalże do dziś. Ten średniowieczny włoski twórca stworzył wiele dzieł, jednak został zapamiętany przez Dekameron – zbiór stu nowel o tematyce miłosnej, którym już w XIV wieku wyznaczył kierunek artystyczny, którym gatunek ten podążał w kolejnych wiekach.
Sklepy cynamonowe Brunona Schulza to jedna z najważniejszych pozycji literackich, jeśli chodzi o polską literaturę awangardową doby dwudziestolecia międzywojennego. Ta niezwykła książka wpisała się na stałe w kanon polskiej prozy, sytuując się tuż obok takich dzieł jak choćby Ferdydurke Witolda Gombrowicza czy Szewcy Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Latarnik to jedna z najsłynniejszych nowel autorstwa Henryka Sienkiewicza. Opowiada o człowieku, na którego losie odcisnęła się historia narodu polskiego w XIX wieku, i którego ta historia, we wzruszający i podniosły sposób, odnalazła u schyłku jego życia na samym końcu świata. To opowieść o tym, że jakkolwiek daleko byśmy się udali, nigdy nie przestaniemy być tym, kim się urodziliśmy.
Polska literatura wojenna to bardzo obszerna gałąź te dziedziny. Powstało bardzo wiele książek, zarówno fabularnych, jak i reportażowych, które dają świadectwo tego, jak okrutnym i niebezpiecznym czasem była II wojna światowa. Polska znalazła się wówczas pomiędzy dwoma głównymi stronami konfliktu, przez co na terenie naszego kraju miało miejsce niezwykle dużo wydarzeń bardzo znamiennych dla tamtego okresu.
Sławomir Mrożek jest uważany za jednego z najwybitniejszych literackich karykaturzystów polskich XX wieku. W swoich dramatach przedstawiał rzeczywistość PRL-u w krzywym zwierciadle, dzięki czemu jeszcze dobitniej uzmysławiał odbiorcom absurd otaczającego ich świata, jego szarość, dwulicowość oraz jałowość moralną i intelektualną.
Mała apokalipsa Tadeusza Konwickiego to jeden z najważniejszych utworów, jakie powstały w epoce Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Jest to dzieło wynikające z epoki, w której powstało i w bezlitosny oraz wstrząsający sposób ową epokę opisujące.