Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Śmierć to jedna z tych rzeczy, których każdy może być pewny, ale nikt nie jest w stanie pojąć do końca, czym jest, ani jak wygląda. Dlatego tak chętnie porusza się ten temat w literaturze, gdzie wybitni twórcy próbują nadać śmierci różne konteksty i przez to lepiej ją zrozumieć. Postąpił tak również Władysław Stanisław Reymont, który w swojej wielkiej powieści, pt. Chłopi, bardzo obficie wypowiadał się na temat różnych rodzajów odchodzenia z tego świata.
Chłopi Władysława Stanisława Reymonta to powieść niezwykła, która ukazuje los i życie polskich chłopów na przełomie XIX i XX wieku. Poprzez ścisły związek życia z pracą w polu, wśród przyrody, ich los jest ściśle podporządkowany cyklom rocznym, lecz także powtarzającym się świętom kościelnym, które w dodatkowy sposób wpisują egzystencję ludzką w schemat uniwersalny.
Człowiek bardzo potrzebuje różnego rodzaju filozoficznych uzasadnień swojego istnienia. Trudno by się nam żyło, gdybyśmy nie umieli spojrzeć na swoje życie z perspektywy uniwersalnej, ogólnoludzkiej, całościowej. Człowiekowi służą do tego na przykład religie, a w przeszłości służyły mitologie. Oba te systemy wierzeń w pewien sposób porządkowały kwestię miejsca człowieka w świecie, a także określały charakter jego losu.
Sprawiedliwość to zjawisko, którego domagamy się od rzeczywistości, chociaż niejednokrotnie jest niełatwo je wyegzekwować. Wypracowaliśmy cały system sprawiedliwości, mamy sądy i trybunały. Jednak ludzie musieli sobie przez wieki radzić bez tego.
Świat przyrody jest niezmiennie bardzo inspirujący dla twórców literatury i innych artystów. W naturalnym cyklu natury dopatrzyć się można bowiem pewnych uniwersalnych prawd o świecie. To skłania do refleksji nad miejscem jednostki w wielkim teatrze natury, wprawia w melancholijny nastrój, w końcu pozwala się zrelaksować i odpocząć.
Pracować musi każdy człowiek, chociaż na pewno nie wszystkim się ten przymus podoba. Do pracy … Czytaj dalej
Dzień ślubu i wesela z nim związanego jest przez większość ludzi wymieniany w odpowiedzi na pytanie o najszczęśliwszy dzień w życiu. Nieprzypadkowo używa się wobec tego momentu sformułowania „wstępowanie na nową drogę życia”. Rozmaite wesela pojawiały się również w literaturze jako motyw literacki lub jako główny wątek danego dzieła.
Pewnego razu Pan Jezus szedł na odpust do kościoła w Mstowie. Droga była przed nim daleka i trudna, bo iść musiał przez pustynię, gdzie paliło go ostre słońce, a nigdzie nie było ani cienia, ani źródła wody. Dodatkowo diabeł uprzykrzał mu drogę wzbudzając kurzawę za każdym razem, gdy Pan Jezus przysiadał, by odpocząć. W końcu doszedł do lasu, gdzie odsapnął, zaspokoił pragnienie i poszedł dalej.
Uroczystości związane ze świętem Bożego Ciała nie są dzisiaj już aż tak popularne, jak bywało to w dawniejszych czasach. Wówczas owo święto było traktowane na równi z Wielkanocą, czy Bożym Narodzeniem.
Mieszkańcy polskiej wsi zawsze odznaczali się wielką religijnością. Każde święto kościelne było obchodzone z wielką czcią. Każde też z biegiem pokoleń obrastało pewnymi przyzwyczajeniami, zwyczajami i rytuałami, które dodatkowo ubarwiały podniosły czas.
Chłopi Władysława Reymonta to powieść, która przełamuje młodopolski mit, według którego wieś była sielskim miejscem pięknych krajobrazów, słodkiego lenistwa i ogólnej szczęśliwości.
Mówiąc o epopejach przyzwyczailiśmy się do myślenia o wielkich starożytnych eposach opowiadających dzieje herosów. Słowo „epopeja” oznacza jednak trochę coś innego. Jest to dzieło literackie, które zawiera szeroką panoramę społeczną danej zbiorowości, bardzo dokładnie opisuje jej życie w konkretnym momencie historycznym i czyni to używając wielu wątków i bohaterów.