Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Andzia, gówna bohaterka powieści Barbary Kosmowskiej, pt. Dziewczynka z parku, mimo bardzo niesprzyjającego czasu w swoim życiu, odnalazła w nim także przyjaciela. Jeremiasz był chłopczykiem z jej szkoły, który cierpiał na cukrzycę i był z tego powodu nieco wyalienowany ze społeczności szkolnej. Ta para szybko odnalazła wspólny język i zaczęła razem spędzać dużo czasu.
Jeremiasz był kolegą szkolnym Andzi, który z czasem stał się jej bratnią duszą i przyjacielem. Połączyło ich pewne wyalienowanie z grupy rówieśników. Andzia była bardzo introwertycznie nastawiona do życia, posiadała melancholijną naturę, a poza tym zmagała się z traumą utraty ojca.
Kochana Andziu,
dziękuję Ci za Twój ostatni list, choć muszę przyznać, że trudno mi się go czytało.
Andzia, główna bohaterka powieści pt. Dziewczynka z parku Barbary Kosmowskiej, pewnego dnia, oczekując w domu na powrót swojej mamy, dostrzegła kowalika, ptaszka siedzącego na gałęzi drzewa pod jej oknem. Ptaszek siedział spokojnie i przyglądał się światu, wyglądał bardzo spokojnie, jakby odpoczywał. Dziewczynce natychmiast do głowy przyszedł jej tata, którego straciła kilka miesięcy wcześniej.
Jeremiasz i Andzia od dłuższego czasu chodzili już po lesie. Nie było to łatwe zadanie, ponieważ o tej porze roku poszycie pokrywał śnieg, ukrywając wszelkiego rodzaju gałęzie, dziury czy inne pułapki, więc na każdym kroku trzeba było uważać w dwójnasób.
Dziewczynka z parku to powieść Barbary Kosmowskiej, w której poruszone zostają kwestie przemijania, odchodzenia oraz nawiązywania relacji. Wszystko to z perspektywy kilkuletniej dziewczynki i grona jej najbliższych, spośród których każda postać jest wyrazista i oryginalna.
Dziewczynka z parku to powieść Barbary Kosmowskiej o życiu młodziutkiej Andzi, jej mamy oraz kilkorga szkolnych przyjaciół. Uważam, że ta powieść jest nie tylko wartościowa, ale też po prostu piękna i każdy czytelnik, niezależnie o wieku, ma szansę odnaleźć w niej coś dla siebie.
Dziewczynka z parku Barbary Kosmowskiej to bardzo wzruszająca opowieść o dzieciństwie, w którym wszystko jest z jednej strony łatwiejsze, ale z drugiej dużo trudniejsze. Dziecięca perspektywa pomaga nam przypomnieć sobie, jak patrzyliśmy na świat wiele lat temu, kiedy dopiero budowaliśmy swoje własne patrzenie na świat, a każdy dzień był przygodą pełną wyzwań, misji i lekcji do odrobienia. W bohaterach tej krótkiej powieści każdy dorosły może, a nawet powinien, spróbować się przejrzeć.
Jeremiasz proponuje Andzi wspólny powrót do szkoły. Jeremiasz i Andzia idą do parku, gdzie karmią kaczki. Andzia myśli o tym, że jej mama nie potrafi poradzić sobie po śmierci taty, a jej męża. Mama Andzi coraz bardziej pogrąża się w żalu i tęsknocie za zmarłym mężem.