Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Lekcja języka polskiego to chyba jeden z najbardziej zapadających w pamięć fragmentów powieści Witolda Gombrowicza, pt. Ferdydurke. Autor przekazał w niej istotę absurdalności istnienia ludzkiego, w którym najważniejsze było wpasowanie się w odpowiednią rolę społeczną, wejście w utarty schemat, który gwarantował bezpieczny, nudny byt, jednak odbierał indywidualność i siłę wynikającą z posiadania własnego zdania.
Groteska jest bardzo specyficzną kategorią estetyczną, która polega na łączeniu ze sobą na przestrzeni jednego dzieła elementów teoretycznie do siebie nieprzystających, a nawet zupełnie przeciwstawnych. Tworzenie całych dzieł literackich w tym nurcie było w Polsce domeną dwudziestolecia międzywojennego. Wówczas powstała jedna z najważniejszych powieści tego typu, czyli Ferdydurke autorstwa Witolda Gombrowicza.
Witold Gombrowicz znany jest ze swojego krytycznego stosunku do sakralizowania pojęć takich jak ojczyzna, patriotyzm, polskość, itp. W swoich dziełach wielokrotnie polemizował z wiernopoddańczym stosunkiem współczesnych sobie Polaków do kwestii związanych z Polską.
Ferdydurke Witolda Gombrowicza to jedno z najważniejszych polskich dzieł awangardowej prozy. Trudna w odbiorze powieść traktuje o złożoności relacji międzyludzkich – społecznych, przyjacielskich, damsko-męskich – oraz o tym jak bezsensownymi i utrudniającymi normalne życie i funkcjonowanie konwenansami są one obłożone. Bardzo dobrze obrazuje to scena pojedynku na miny.
Ferdydurke Witolda Gombrowicza to powieść charakteryzująca się absurdem i groteską. Ten niemożliwy i w pewnym sensie nierealny świat obnaża przed nami absurdy rzeczywistości, a jego bohaterowie stanowią zwierciadło, w którym każdy człowiek może się przejrzeć i przyjrzeć swojej życiowej postawie, charakterowi i poglądom.
Ferdydurke to powieść Witolda Gombrowicza, która swoją premierę miała w 1937 roku. Wpisywała się w modną wówczas konwencja literatury awangardowej, nowoczesnej, burzącej stereotypowe podejście do konstrukcji powieści.
Witold Gombrowicz w swojej powieści, pt. Ferdydurke, usiłować uświadomić czytelnikom fakt, że nasze codzienne zachowanie uwarunkowane jest ty, czego oczekują od nas inni ludzie. W większości przypadków swoje postępowanie dostosowujemy do oczekiwań społecznych i do utartych konwenansów, wśród których zostaliśmy wychowani.
Witold Gombrowicz w powieści Ferdydurke stworzył pewien nowy oryginalny system pojęć, który potrzebny mu był do wypowiedzenia dość nowatorskich treści. Głównym przesłaniem powieści jest fakt zniewolenia człowieka poprzez cały system norm społecznych i ról, które nam narzuca zbiorowość, w której żyjemy, nie zdając sobie z tego nawet na co dzień sprawy.
Nie jest tajemnicą, że nasze życie upływa pod znakiem dopasowywania się do różnorodnych ról, które narzuca nam społeczeństwo. Inaczej zachowujemy się w szkole, inaczej w pracy, inaczej w kontaktach z rodziną, a jeszcze inaczej wśród przyjaciół.
Rodzina Młodziaków – jak wszyscy bohaterowie Gombrowiczowskiego Ferdydurke obarczeni są pewną rolą, w tym przypadku jest to rola nowoczesnej i postępowej rodziny. Wiktor Młodziak jest wykształconym za granicą architektem, człowiekiem pozującym na poważnego intelektualistę i naukowca świadomego najświeższych prądów i mód społecznych, z pobłażliwym dystansem traktującego konserwatyzm, tradycję, itp.
