Ferdydurke – opracowanie

Ferdydurke Witolda Gombrowicza to powieść charakteryzująca się absurdem i groteską. Ten niemożliwy i w pewnym sensie nierealny świat obnaża przed nami absurdy rzeczywistości, a jego bohaterowie stanowią zwierciadło, w którym każdy człowiek może się przejrzeć i przyjrzeć swojej życiowej postawie, charakterowi i poglądom. 

Witold Gombrowicz w swojej powieści, pt. Ferdydurke, usiłować uświadomić czytelnikom fakt, że nasze codzienne zachowanie uwarunkowane jest ty, czego oczekują od nas inni ludzie. W większości przypadków swoje postępowanie dostosowujemy do oczekiwań społecznych i do utartych konwenansów, wśród których zostaliśmy wychowani.

Witold Gombrowicz w powieści Ferdydurke stworzył pewien nowy oryginalny system pojęć, który potrzebny mu był do wypowiedzenia dość nowatorskich treści. Głównym przesłaniem powieści jest fakt zniewolenia człowieka poprzez cały system norm społecznych i ról, które nam narzuca zbiorowość, w której żyjemy, nie zdając sobie z tego nawet na co dzień sprawy.

Nie jest tajemnicą, że nasze życie upływa pod znakiem dopasowywania się do różnorodnych ról, które narzuca nam społeczeństwo. Inaczej zachowujemy się w szkole, inaczej w pracy, inaczej w kontaktach z rodziną, a jeszcze inaczej wśród przyjaciół.

Rodzina Młodziaków – jak wszyscy bohaterowie Gombrowiczowskiego Ferdydurke obarczeni są pewną rolą, w tym przypadku jest to rola nowoczesnej i postępowej rodziny. Wiktor Młodziak jest wykształconym za granicą architektem, człowiekiem pozującym na poważnego intelektualistę i naukowca świadomego najświeższych prądów i mód społecznych, z pobłażliwym dystansem traktującego konserwatyzm, tradycję, itp.

Kopyrda był jednym z uczniów szkoły, do której trafił trzydziestoletni Józio Kowalski. Był to wysoki i szczupły chłopiec, ubrany we flanelowe spodnie, zwracający uwagę swoją opalenizną. Na tle różnych indywiduów szkolnych, Kopyrda wydaje się zadziwiająco normalny.

Pylaszczkiewicz był jednym z uczniów szkoły, do której w Ferdydurke trafia trzydziestoletni Józio. Nazywany przez wszystkich Syfonem chłopak jest stereotypowym „najlepszym uczniem w klasie”. Zajmuje się tylko nauką, podlizuje się nauczycielom, jest w stosunku do nich uległy i pokorny.

Bladaczka jest nauczycielem języka polskiego, choć jego lekcje z rzeczywistym nauczaniem niewiele mają wspólnego. Jest to osobnik o aparycji nie wzbudzającej ani szacunku, ani sympatii (przezwisko jego miało swoje źródło w przeraźliwej bladości jego twarzy).

Miętus, czyli młodzieniec o nazwisku Miętalski, to jeden z uczniów szkoły, do której siłą zostaje doprowadzony Józio Kowalski, główny bohater Ferdydurke. Miętus ma lat około piętnastu i jego główną cechą jest sprzeciw wobec utrzymywaniu młodzieży na siłę w stanie „niewinności” i niedojrzałości. Stoi więc na czele grupy „chłopaków”, którzy w przeciwieństwie do grupy „chłopiąt” dążą do jak najszybszego osiągnięcia dorosłości.