Ferdydurke – opracowanie

Witold Gombrowicz w swojej powieści, pt. Ferdydurke, usiłować uświadomić czytelnikom fakt, że nasze codzienne zachowanie uwarunkowane jest ty, czego oczekują od nas inni ludzie. W większości przypadków swoje postępowanie dostosowujemy do oczekiwań społecznych i do utartych konwenansów, wśród których zostaliśmy wychowani.

Witold Gombrowicz w powieści Ferdydurke stworzył pewien nowy oryginalny system pojęć, który potrzebny mu był do wypowiedzenia dość nowatorskich treści. Głównym przesłaniem powieści jest fakt zniewolenia człowieka poprzez cały system norm społecznych i ról, które nam narzuca zbiorowość, w której żyjemy, nie zdając sobie z tego nawet na co dzień sprawy.

Nie jest tajemnicą, że nasze życie upływa pod znakiem dopasowywania się do różnorodnych ról, które narzuca nam społeczeństwo. Inaczej zachowujemy się w szkole, inaczej w pracy, inaczej w kontaktach z rodziną, a jeszcze inaczej wśród przyjaciół.

Rodzina Młodziaków – jak wszyscy bohaterowie Gombrowiczowskiego Ferdydurke obarczeni są pewną rolą, w tym przypadku jest to rola nowoczesnej i postępowej rodziny. Wiktor Młodziak jest wykształconym za granicą architektem, człowiekiem pozującym na poważnego intelektualistę i naukowca świadomego najświeższych prądów i mód społecznych, z pobłażliwym dystansem traktującego konserwatyzm, tradycję, itp.

Kopyrda był jednym z uczniów szkoły, do której trafił trzydziestoletni Józio Kowalski. Był to wysoki i szczupły chłopiec, ubrany we flanelowe spodnie, zwracający uwagę swoją opalenizną. Na tle różnych indywiduów szkolnych, Kopyrda wydaje się zadziwiająco normalny.

Pylaszczkiewicz był jednym z uczniów szkoły, do której w Ferdydurke trafia trzydziestoletni Józio. Nazywany przez wszystkich Syfonem chłopak jest stereotypowym „najlepszym uczniem w klasie”. Zajmuje się tylko nauką, podlizuje się nauczycielom, jest w stosunku do nich uległy i pokorny.

Bladaczka jest nauczycielem języka polskiego, choć jego lekcje z rzeczywistym nauczaniem niewiele mają wspólnego. Jest to osobnik o aparycji nie wzbudzającej ani szacunku, ani sympatii (przezwisko jego miało swoje źródło w przeraźliwej bladości jego twarzy).

Miętus, czyli młodzieniec o nazwisku Miętalski, to jeden z uczniów szkoły, do której siłą zostaje doprowadzony Józio Kowalski, główny bohater Ferdydurke. Miętus ma lat około piętnastu i jego główną cechą jest sprzeciw wobec utrzymywaniu młodzieży na siłę w stanie „niewinności” i niedojrzałości. Stoi więc na czele grupy „chłopaków”, którzy w przeciwieństwie do grupy „chłopiąt” dążą do jak najszybszego osiągnięcia dorosłości.

Profesor Pimko był nauczycielem. Jego postać skonstruowana została przez autora tak, by odzwierciedlała wszystkie możliwe do wyobrażenia sobie stereotypy dotyczące belfrów. Przede wszystkim pod względem fizycznym był to człowiek kruchej i słabej postury, był niski, chuderlawy, nosił okulary (podkreślenie słabego wzroku), niemal zupełnie już wyłysiał.

Witold Gombrowicz to jeden z najwybitniejszych polski pisarzy okresu międzywojennego i powojennego. Za jego najwybitniejsze zaś dzieło uważane jest do dziś Ferdydurke, powieść niezwykła, eksperymentalna, awangardowa nawet współcześnie, a przy tym uniwersalna.