Sonet V – interpretacja

„O nietrwałej miłości rzeczy świata tego” to podtytuł piątego utworu z cyklu Sonetów Mikołaja Sępa Szarzyńskiego. Jest to wiersz inny niż pozostałe w tomiku, ponieważ dotyka tematu miłości, który poruszony jest w sposób delikatny i spokojny. Sonet został opublikowany w 1601 roku.

Sonet IV – interpretacja

Temat metafizycznej walki człowieka z pokusami, grzechami i szatanem pojawia się w literaturze od czasów średniowiecza. Rozdarcie pomiędzy światem duszy a światem materialnym to jeden z głównych motywów obecnych w literaturze baroku. Przykładem lirycznego odniesienia do tej problematyki jest m.in. sonet IV Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego znany pod nazwą „O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem”.

Epitafium Rzymowi – interpretacja

„Epitafium Rzymowi” to utwór czołowego polskiego poety barokowego Mikołaja Sępa Szarzyńskiego, w którym poprzez opis ruin starożytnego Rzymu poruszony zostaje temat przemijania. Autor odwołuje się do tradycji pisania utworów poetyckich upamiętniających zmarłych. Wiersz jest przekładem dzieła włoskiego pisarza Janusa Vitalisa. 

Sonet III – interpretacja

Trzeci z cyklu  „Sonetów” Mikołaja Sępa Szarzyńskiego o podtytule „Do najświętszej Panny” jest zwrotem do Matki Boskiej. Poeta sławi najświętszą Pannę i jej niezwykłe cechy, a także prosi ją o pomoc w ciężkich chwilach. To jedyny wiersz poety, w którym odnosi się do Matki Boskiej. 

Sonet II – interpretacja

Drugi z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa Szarzyńskiego o podtytule „Na one słowa Jobowe: ‚Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc.’” wyraża religijne niepokoje człowieka baroku. Poeta podkreśla grzeszność człowieka i zastanawia się, dlaczego Bóg interesuje się ludźmi i czegoś od nich żąda, mimo ich słabości. 

Sonet I – interpretacja

Pierwszy z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa Szarzyńskiego o podtytule „O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego” to jeden z najważniejszych utworów polskiego baroku. Nakreśla główne problemy epoki takie jak: strach przed śmiercią, świadomość przemijania, grzeszność człowieka i wewnętrzne rozdwojenie między sprawami doczesnymi a sprawami duchowymi.