Hamlet jako dramat szekspirowski

William Szekspir to jedna z najważniejszych postaci dla światowego teatru nowożytnego. Swoimi sztukami, których popularność utrzymuje się do dzisiaj mimo że od ich premiery upłynęły już setki lat, wprowadził do zastygłego teatru nowe reguły, które poruszyły skostniałe wówczas bryły sztuki dramaturgicznej.

Hamlet – streszczenie

Hamlet Williama Szekspira to jeden z najsłynniejszych, najważniejszych i najbardziej legendarnych dramatów w historii literatury światowej. Złożoność fabuły, dokładność w portretowaniu psychologicznym bohaterów, akcja, która odsłania najbardziej mroczne i wstydliwe prawdy o ludzkich motywacjach i namiętnościach – wszystko to sprawia, że sztuka angielskiego mistrza dramatu do dziś jest wystawiana w teatrach na całym świecie, interpretowana na nowo i wciąż zdobywa rzesze nowych wielbicieli. Hamlet stał się przedmiotem zainteresowania nie tylko filologów i wielbicieli teatru, lecz także psychologów i socjologów, którzy stworzyli mnóstwo teorii i nowoczesnych interpretacji dzieła, na które faktycznie można patrzeć z bardzo różnych perspektyw. Hamlet to zdecydowanie jedno z tych dzieł, których po prostu nie wypada nie znać, jeśli chce się w pełni być uczestnikiem i odbiorcą kultury i sztuki światowej. 

Hamlet – plan wydarzeń

Bernardo, Horacy i Marcellus, wartownicy, rozmawiają o tym, że od kilku nocy na murach zamku pojawia się duch zmarłego króla.  Duch pojawia się po raz kolejny, lecz nie udaje mu się nic powiedzieć i odchodzi przed świtem.  Wartownicy postanawiają poinformować o całym zajściu Hamleta. Nowy król Klaudiusz, wyraża żal po śmierci poprzedniego króla i sam zasiada na tronie, a za żonę bierze wdowę po zmarłym bracie.

Co sprawia, że człowiek nie może w pełni decydować o własnym losie? W pracy odwołaj się do: lektury obowiązkowej, innego utworu literackiego oraz wybranych kontekstów.

Los to bardzo niejednoznaczne pojęcie. Oznacza pewien schemat, w który rzekomo wpisane jest nasze życie. W XXI wieku dominuje przeświadczenie o tym, że to my mamy główny wpływ na swój los i każdy z nas może kształtować swoje życie w taki sposób, jaki uważa za najbardziej słuszny. Nie zawsze jednak takie podejście było popularne, a definicje losu, jak i jego postrzeganie w społeczeństwie zmieniało się w zależności od czasów i mód, zarówno intelektualnych, jak i religijnych. 

Różne postawy wyrażające miłość do ojczyzny. W pracy odwołaj się do: lektury obowiązkowej, innego utworu literackiego oraz wybranych kontekstów.

Ojczyzna to pojęcie trudne do jednoznacznego zdefiniowania, a jego znaczenia potrafią różnić się w zależności od światopoglądu człowieka, czasów i sytuacji polityczno-historycznej danej epoki. Bardzo trafnie zauważa to i charakteryzuje literatura polska, która – poprzez skomplikowaną historię naszego kraju na przełomie ostatnich kilku wieków – wiele miała okazji do refleksji na ten temat. Czytając ją, dostrzec możemy wiele różnych postaw, które mogą w rozmaity sposób wyrażać miłość do ojczyzny. 

Indywidualnie czy we współpracy z innymi? Która droga do realizacji celów życiowych jest skuteczniejsza? W pracy odwołaj się do: lektury obowiązkowej, innego utworu literackiego oraz wybranych kontekstów.

Popularne jest w dzisiejszych czasach podejście do życia, w którym stawia się na indywidualny rozwój, samodzielność w dążeniu do celów. Człowiek jest jednak „zwierzęciem stadnym” i nawet jeśli jest w stanie osiągnąć swoje zamiary w pojedynkę, to nie zawsze jest w stanie samodzielnie podtrzymać swój sukces, albo po prostu docenić się za jego osiągnięcie. Literatura różnych epok wydaje się podpowiadać, że zawsze lepszym pomysłem jest działanie w grupie, ponieważ zwyczajnie łatwiej jest wówczas pokonywać trudności oraz nie poddawać się w chwilach zwątpienia. 

Jakie czynniki wpływają na uleganie przez ludzi różnym przemianom wewnętrznym? W pracy odwołaj się do: lektury obowiązkowej, innego utworu literackiego oraz wybranych kontekstów.

Podobno statystycznie człowiek zmienia się całkowicie w ciągu siedmiu lat. Każdy z nas jest zupełnie inna osobą, niż siedem lat temu. Tyle bowiem ma trwać biologiczny proces wymiany wszystkich komórek w naszym ciele. Inaczej jest z psychiką. Ona również ulega zmianom, ale chyba trudniej byłoby wyliczyć jej średnią częstotliwość dla wszystkich ludzi. Niektórzy bowiem potrafią trwać w swoich błędnych przekonaniach przez całe życie, nie widząc w tym nic złego, inni zmienią swoje nastawienie do rzeczywistości oraz światopogląd z dnia na dzień, pod wpływem wystarczająco silnego impulsu zewnętrznego. Tymi ostatnimi przypadkami najchętniej interesują się twórcy literatury różnych epok. 

O czym jest lektura „Chłopcy z Placu Broni”

Książka „Chłopcy z Placu Broni” koncentruje się na grupie chłopców, którzy bawią się w wojsko. Kradzież chorągiewki z fortu na Placu Broni staje się powodem konfliktu z chłopcami z Ogrodu Botanicznego. Wydarzenia przeplatają się z intrygami, zdradami, ale także bohaterskimi czynami i postawami pełnymi honoru. Plac Broni symbolizuje małą ojczyznę, a obrona tego miejsca staje się lekcją patriotyzmu, przyjaźni i wolności. Te wartości nadają powieści „Chłopcy z Placu Broni” ponadczasowy charakter.

Asiunia – streszczenie

Asiunia Joanny Papuzińskiej to powieść niejednorodna. Z jednej bowiem strony opowiada o II wojnie światowej – najbardziej brutalnym okresie w historii dziejów ludzkości, z drugiej przedstawia ten czas z perspektywy dziecka. To daje dwojaki efekt. Z jednej strony czytelnik ma okazje uświadomić sobie, że nawet tak niewinne istoty jak kilkuletnie dzieci musiały uczestniczyć w koszmarze wojny, z drugiej jednak widzi, jak wyobraźnia i naiwność dziecka potrafi poradzić sobie nawet z największymi okropnościami życia. 

Asiunia – plan wydarzeń

Asiunia żyje z rodziną w Warszawie. Pięciolatka zostaje odseparowana od rodziny. Dziewczynka trafia do domu na ulicę Filtrową i zaprzyjaźnia się z Elką. Asiunia zostaje przeniesiona do domu cioci Oli, zwanej przez nią również Tygrysem.