Jedną z głównych postaci Dżumy Alberta Camusa jest Rajmond Rambert – kolejny bohater, na którym wyjątkowa sytuacja, jaką jest epidemia dżumy i przymusowa izolacja w obcym mieście, wywiera ogromny wpływ, przez który dochodzi do jego poważnej przemiany.
Charakterystyka Rajmonda Ramberta
Rajmond Rambert jest człowiekiem młodym, dobrze zbudowanym, o ciekawej aparycji i przyjemnej powierzchowności. Mimo wieku, nie można powiedzieć, że nie posiada doświadczenia życiowego, ponieważ jest weteranem wojny w Hiszpanii. Do Oranu przybywa w roli reportażysty prasowego, który ma przygotować materiał na temat życia Arabów w mieście. Nie jest przekonany do tego, że zawód, który wykonuje jest jego przeznaczeniem, dalekie wyjazdy sprawiają mu trudność, zwłaszcza przez przymus oddalenia od ukochanej. Problem ten nasila się, kiedy dochodzi do wybuchu epidemii i Rambert razem z całą społecznością Oranu zostaje zamknięty wewnątrz miasta. Dla młodego dziennikarza jest to wydarzenie tragiczne, ponieważ uważa on w takim razie swój pobyt w Oranie za bezsensowny. Myśli w sposób egoistyczny, tęskni za swoją kobietą i uważa, że z tego powodu i z racji wykonywanego zawodu, powinno się go traktować inaczej niż innych obywateli i pozwolić mu wyjechać. Nie względy sanitarne są dla niego istotne, lecz jego własne osobiste szczęście. Kiedy widzi, że nie uzyska zgody na wyjazd drogą oficjalną, próbuje dróg nielegalnych. Cały proces trwa jednak na tyle długo, że w Rambercie zachodzi przemiana pod wpływem miesięcy spędzonych w Oranie i obserwacji ludzkiego cierpienia. Przestaje on myśleć wyłącznie o swoim interesie, dostrzega, że to zła postawa w momencie, kiedy dookoła giną tysiące ludzi. Dochodzi do wniosku, że nie mógłby żyć na wolności ze świadomością, że uciekł z ogarniętego nieszczęściem i kryzysem miasta. Rezygnuje więc z opuszczenia miasta i przystaje do ochotniczych oddziałów sanitarnych prowadzonych przez doktora Bernarda Rieux i Jeana Tarrou.
Kiedy epidemia słabnie i miasto lada dzień ma się otworzyć, Ramberta dopadają wątpliwości czy okres oddalenia oraz zmiana, jaka w nim przez ten czas zaszła, nie spowodują zmiany pomiędzy nim a jego ukochaną kobietą. Cierpi na samą myśl, że tak długi czas, w trakcie którego był skazany jedynie na abstrakcyjne bycie w związku z żoną, mógł wpłynąć negatywnie na ich wzajemną więź emocjonalną. Wątpliwości te zostają jedna koniec końców rozwiane, kiedy po otwarciu granic miasta młody dziennikarz spotyka się z ukochaną i od razu czuje, że ich uczucie pozostało nienaruszone przez okres rozłąki. Rajmond Rambert jest więc jedną z tych postaci, które przechodzą w Dżumie przemianę wewnętrzną. Z początku egoistyczny młodzieniec, zapatrzony tylko w czubek swojego nosa i przekonany o tym, że akurat jemu należy się szczególne traktowanie, zmienia się w dojrzałego mężczyznę świadomego, że – co prawda nie z własnej winy – znalazł się w sytuacji, która mimo wszystko nakłada na niego pewne obowiązki i odpowiedzialność za los zbiorowości, w którą rzucił go los.