Chłopcy z Placu Broni to chyba jedna z najważniejszych lektur, na które natknąć się można w kategorii literatury młodzieżowej. Co prawda opowiada ona o bardzo młodych ludziach, zaledwie dzieciach, to jednak nawet dorośli mogą z tej powieści wyciągnąć wiele pouczających lekcji. Ważną postacią powieści jest Erno Nemeczek, który swoją szlachetną postawą mógłby zawstydzić wielu dojrzałych już ludzi.
Charakterystyka Erna Nemeczka
Erno Nemeczek to jedenastoletni chłopak o wątłej budowie ciała i słabym zdrowiu. Jest najmłodszym członkiem armii Janosza Boki i ma w niej najniższą rangę – jest jedynym szeregowcem, przez co ciągle jest obiektem drwin i lekceważenia ze strony starszych kolegów, wyższych stopniem. Dzieje się tak nie tylko przez niepozorną posturę chłopaka, lecz także przez jego łagodne usposobienie. Nemeczek jest bowiem chłopcem bardzo wrażliwym, często ulega melancholijnym nastrojom, a smutek odreagowuje płaczem, co w gronie jego kolegów jest uznawane za słabość.
Erno pochodzi z ubogiej rodziny i mieszka w niewielkim mieszkanku przy biednej ulicy. Jest dzieckiem grzecznym, cichym i nieśmiałym, chociaż mającym własne zdanie i konkretne wartości. Najważniejszą z nich jest dla niego Plac Broni i armia Boki, do której należy. Plac jest jego ukochanym miejscem, za które – jak się później okazuje – jest w stanie oddać nawet życie. Ważna dla Nemeczka jest również lojalność wobec towarzyszy. Zna on swoje miejsce w hierarchii i pokornie wykonuje wszystkie swoje obowiązki oraz znosi złe traktowanie. Jest jednak w stanie upomnieć się o swoje, np. wówczas, gdy wypomina kolegom, że wszyscy zdążyli już awansować, tylko nie on. Erno jest bardzo zaangażowany we wszystko co robi, nie potrafi działać na pół gwizdka. Świadczy o tym nie tylko jego funkcjonowanie w armii Boki, lecz także działalność w Związku Kitowców, gdzie jest sekretarzem, i gdzie niestety jest równie mocno ignorowany. Po rozwiązaniu Związku przez nauczyciela, jako jedyny buntuje się i wydrapuje kit z okna, jednak jego czyn spotyka się tylko z lekceważeniem.
Nemeczek okazuje się dużo bardziej waleczny i odważny niż jego starsi i wyżsi rangą towarzysze. Bez wahania zgłasza się na ochotnika, kiedy Boka musi wybrać się do Ogrodu Botanicznego. Samodzielnie również zakrada się na tyły wroga i obserwuje zebranie konkurencyjnej grupy czerwonych koszul. Kiedy zostaje złapany i zostaje mu złożona oferta przejścia do wrogiej grupy, w heroicznym geście odmawia. Spotyka go za to kara, zostaje na siłę zanurzony w lodowatym stawie, co staje się przyczyną zapadnięcia chłopca na zapalenie płuc. Jednak nawet choroba nie jest w stanie go powstrzymać przed działalnością, kiedy wymaga tego od niego Plac Broni. Chłopak mimo gorączki udaje się na pole walki i bohatersko przyczynia się do zwycięstwa drużyny Boki pokonując Feriego Acza. Bohaterstwo Nemeczka zostaje wreszcie docenione przez towarzyszy, lecz dla szeregowca jest już za późno. W wyniku źle leczonej choroby, umiera. Do końca jednak wspomina o ukochanym Placu Broni.
Erno Nemeczek to postać tragiczna. Chłopak o wyjątkowym potencjale, odwadze, szlachetności i walecznym usposobieniu był ignorowany przez ukochanych towarzyszy przez swoją łagodność i wiek. Poniewczasie zostało zauważone jego poświęcenie i bohaterstwo. Chłopiec jest przykładem na to, jak bardzo mocno można walczyć o swoje ukochane wartości, nawet jeśli ograniczają się one do placu dziecięcej zabawy.