Tytuł powieści Aldousa Huxleya „Nowy wspaniały świat” ironicznie odnosi się do przedstawionej wizji społeczeństwa oraz koncepcji szczęścia. Przymiotnik „wspaniały” odwołuje się do pozornie idealnych warunków i poziomu życia, za które obywatele płacą ogromną cenę, pozbywając się pogłębionej sfery emocjonalnej, tradycyjnych wartości i człowieczeństwa. Nowy świat, na pierwszy rzut oka oferujący wizję szczęścia i spełnienia, okazuje się systemem opartym na kontroli obywateli, w którym wartości, takie jak jednostkowość czy indywidualizm zostają zatracone.
Fraza „Nowy wspaniały świat” została zaczerpnięta przez autora powieści z dramatu „Burza” Williama Szekspira. Ironiczny wydźwięk tytułu ma na celu krytykę przedstawionego świata, w którym postęp i rozwój technologii prowadzą do wszechogarniającej kontroli społeczeństwa. Jak się bowiem okazuje, Republika Świata, w której rozgrywa się spora część akcji jest miejscem oferującym wieczne szczęście w postaci nieograniczonej konsumpcji i hedonizmu, kosztem wolności, jednostkowości oraz autentycznych wartości i emocji.
Posługując się ironią, Huxley chce już na wstępie zaznaczyć, jak należy odbierać jego powieść oraz przedstawić swój krytyczny pogląd na utopijne wizje nowego świata. Choć początkowo czytelnik może spodziewać się pozytywnej propozycji utopijnego systemu społecznego, w rzeczywistości, „nowy wspaniały świat” jest gatunkową antyutopią, w której owa „wspaniałość” jest jedynie iluzją maskującą głęboką dehumanizację i społeczną opresję.