Żona doktora Rieux to postać pochodząca z Dżumy Alberta Camusa, postać epizodyczna, choć bardzo istotna. W samej fabule występuje w bardzo ograniczony sposób, tylko na jej początku, jednak za jej sprawą zyskujemy większy dostęp do myśli i uczuć głównego bohatera – doktora Rieux.
Żonę Bernarda Rieux poznajemy na początku powieści. Jest to młoda, około trzydziestoletnia kobieta, której imię pozostaje przed czytelnikiem ukryte. Jest kobietą przyciągającą wzrok zwłaszcza ze względu na swój uśmiech, który nadaje jej twarzy wciąż młodzieńczy wygląd. Uśmiech ów zaciera nawet ślady choroby na obliczu kobiety, która od roku cierpi na przypadłość, która zmusza ją do wyjazdu z Oranu do górskiego sanatorium na początku fabuły Dżumy. Dzieje się tak w pierwszych dniach epidemii, a w zasadzie w momencie, kiedy zaczynają być dopiero zauważane pierwsze jej symptomy. Kobieta opuszcza więc miasto przed jej wybuchem i co najważniejsze – przed zamknięciem bram miasta, które rozdziela wielu bohaterów, w tym również małżeństwo Rieux. Główny bohater w trakcie biegu fabuły dowiaduje się o coraz gorszym stanie zdrowia swojej małżonki, która w końcu nieszczęśliwie umiera w uzdrowisku, z dala od ukochanego męża, zamkniętego w mieście ogarniętym śmiertelną chorobą. Jej śmierć ma ogromny wpływ na doktora, który traktuje jako osobistą porażkę nie tylko jej utratę, lecz również własną i ogólną bezradność w konfrontacji z coraz szybciej rozprzestrzeniającą się i zbierającą coraz większe żniwo chorobą.