Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Wiersz Adama Zagajewskiego pod tytułem „Miasto w którym chciałbym zamieszkać” jest złożonym opisem wymarzonego miejsca, z uwzględnieniem jego zalet. Tym samym utwór zyskuje finalnie pozytywny wydźwięk, pomimo wplecionych smutnych fragmentów, wprowadzających czytelnika w stan nostalgii, pokazując tym samym wyimaginowany, bajkowy świat.
Utwór pt.: „Rozbieranie Justyny” autorstwa polskiego noblisty Czesława Miłosza w sposób bezpośredni odnosi się do ponadczasowej powieści naturalistycznej „Nad Niemnem”, której autorką jest Elizy Orzeszkowej.
Utwór „Przepaść” autorstwa Tadeusza Różewicza jest swego rodzaju apelem do społeczeństwa. Skupia się na codziennych problemach osób starszych i schorowanych, które często nie są w stanie obyć się bez pomocy drugiego człowieka. Jednocześnie poeta w swoim utworze, zdradza bardzo łatwy sposób na rozwiązanie kłopotów seniorów. Sposobem tym jest miłość.
Semper fidelis – te słowa w języku łacińskim znaczą tyle co “zawsze wierny” i jest to dewiza używana przez miasta i formacje wojskowe. Są one także kojarzone z utworem poetyckim pierwszy raz opublikowanym w 1939 roku, który przez lata był przypisywany do twórczości Czesława Miłosza.
Bilbo Baggins i Thorin Dębowa Tarcza to dwóch głównych bohaterów powieści Johna Ronalda Ruela Tolkiena pt. Hobbit, czyli tam i z powrotem. Bohaterowie ci wydają się na pierwszy rzut oka bardzo różnić, być może nawet nie pałają do siebie sympatią. Los jednak rzuca ich we wspólną podróż pełną przygód i zdarzeń, które zmienią obu mężczyzn i sprawią, że na pierwszy plan w ich relacji wyjdzie to, co ich ze sobą łączy, a nie to, co dzieli.
Fantastyka to dziedzina literatury, w której autorzy tworzą często nieprawdopodobne światy, w których istnieją inne rasy, panują inne prawa, itd. Nie oznacza to jednak, że są zupełnie oderwane od tradycji literackiej dzieł realistycznych. Wręcz przeciwnie – specyfika literatury fantastycznej daje bardzo duże pole do wykorzystywania istniejących już motywów literackich. Oto najważniejsze z tych, które pojawiły się w klasycznej już powieści Johna Ronalda Ruela Tolkiena pt. Hobbit, czyli tam i z powrotem.
W dużym błędzie są ci, którzy uważają, że literatura fantastyczna nie może być literaturą głęboko zaangażowaną społecznie i przedstawia tylko wytwory wybujałej wyobraźni konkretnego autora. Wielokrotnie pisarze fantasy udowadniali już, że za pomocą tworzonych przez siebie fikcyjnych światów są w stanie powiedzieć nam bardzo dużo o nas samych, żyjących w świecie jak najbardziej rzeczywistym.
Świat, który stworzył J.R.R. Tolkien to do dzisiaj jedno z najbardziej barwnych i najoryginalniejszych uniwersów fantasy w literaturze światowej. To nie tylko państwa, miasta, rzeki, doliny i masywy górskie o nieprawdopodobnej historii, to nie tylko wspaniałe lub krwiożercze rasy potworów, lecz także pojedynczy bohaterowie, których postawy, charaktery i działania stanowią o prawdziwej wartości powieści Tolkiena.
John Ronald Ruel Tolkien powszechnie znany jest z tego, że jego powieści splatają się z bardzo wielu wątków, tematów, kwestii i linii fabularnych. Dzięki temu świat przedstawiony jest dużo bogatszy, a my jako czytelnicy mamy dużo więcej okazji do podziwiania wyobraźni autora który był w stanie wymyślić całą złożoną rzeczywistość.
Jedną z najbardziej oryginalnych postaci stworzonych przez J.R.R. Tolkiena i zamieszkujących Śródziemie – wykreowany przez niego świat – jest bez wątpienia Gollum. Stworzenie niewiadomego pochodzenia, z jednej strony straszne, z drugiej żałosne.
Elrond był elfickim władcą, dowódcą tak zwanych „elfów zachodnich”, czyli najbardziej elitarnej i dystyngowanej części całej rasy. Był jednostką wybitną pod każdym względem.
W uniwersum stworzonym przez J.R.R. Tolkiena i opisanym m.in. w powieści pt. Hobbit, czyli tam i z powrotem, roi się od postaci przebiegłych, nikczemnych, podłych i po prostu złych. Pośród nich jednak, ten genialny autor umieścił bohaterów, którzy mimo otaczających ich nikczemności, potrafili zachować w sobie iskrę uczciwości i szlachetności. Potrafili walczyć i poświęcać się w imię sprawiedliwości. Jedną z takich postaci jest człowiek Bard, potomek władców doliny Dal.