Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Dżuma to powieść, która zawiera w sobie bardzo dużo znaczeń. Niektóre zawarte są w treści właściwej, dosłownej, do innych, bardziej uniwersalnych i ogólnoludzkich, dotrzeć można dopiero odgadując metaforyczny sens dzieła.
Dżuma jest uznawana za jedną z najważniejszych powieści XX wieku i trudno znaleźć jakąkolwiek „obowiązkową” listę lektur, na której ta pozycja by się nie znalazła. Dlaczego powszechnie uważa się tę powieść za tak ważną, tak istotną i mądrą? Jak to się stało, że przez siedemdziesiąt lat nie straciła na aktualności, a wydarzenia w niej przedstawione odnoszą się do współczesności tak samo dobrze, jak do realiów czasu, w którym została napisana? Kluczem do odpowiedzi na te pytania może być uniwersalizm Dżumy.
Dżuma autorstwa Alberta Camusa o nie tylko historia miasta dotkniętego nieszczęściem zarazy, lecz przede wszystkim powieść dotykająca fundamentalnych problemów i dylematów dotyczących natury i egzystencji ludzkiej. Między innymi stosunku do zła, do którego niejednokrotnie porównywana jest rozprzestrzeniająca się w Oranie zaraza.
Ojciec Paneloux to bardzo specyficzna postać z Dżumy Alberta Camusa. Jest on katolickim księdzem, który w oczach wiernych pełni funkcję duchowego przewodnika, mającego pomóc społeczności przetrwać trudny zarówno fizycznie, jak i psychicznie oraz mentalnie czas. Na duchownym jednak czas epidemii odciska znaczne piętno, najwyraźniej widać to po zmianach, jakie zachodzą w jego kazaniach.
Wolność to temat, na który można pisać i dyskutować właściwie w nieskończoność. Pojawia się on w bardzo wielu dziełach literackich, jednak w Dżumie Alberta Camusa ma wymiar specyficzny. Otóż bohaterom powieści istotnie zostaje odebrana wolność – zostają zamknięci w odizolowanym od reszty świata, zadżumionym mieście. Warto przyjrzeć się temu, jak klarowały się wówczas ich poglądy na wolność, zarówno zewnętrzną, jak i wewnętrzną.
Albert Camus uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli nurtu filozoficznego nazywanego egzystencjalizmem, bardzo popularnego w Europie w pierwszej połowie XX wieku. Ten specyficzny nurt, który zamiast w traktatach i esejach wyrażał swoje postulaty głównie w dziełach literackich, skupiał się przede wszystkim na człowieku i jego egzystencji, a ściślej rzecz ujmując – na absurdzie i bezcelowości tej egzystencji. Warto przyjrzeć się temu, jak temat ten ujął Albert Camus w swojej powieści.
W Dżumie Albert Camus przedstawia historię miasta dotknięte epidemią uciążliwej i śmiertelnej choroby. Oran staje się zamkniętą przestrzenią, na arenie której czytelnik obserwować może różnorodne postawy i zachowania ludzkie. Są to postawy i zachowania wywołane niecodzienną, ekstremalną sytuacją, w której znaleźli się bohaterowie powieści, w której krystalizuje się ich podejście do spraw fundamentalnych: życia, śmierci, cierpienia, odpowiedzialności, dobra i zła.
Dżuma Alberta Camusa to jedna z najważniejszych książek XX wieku – wspaniały przykład europejskiej literatury egzystencjalnej. Miasto dotknięte epidemią tytułowej choroby staje się metaforą każdego stanu wyjątkowego dotykającego większą zbiorowość, a jego przestrzeń – areną, na której obserwować można przeróżnych bohaterów, ich zachowania, postawy i motywacje. Oto najważniejsi z nich!
Doktor Bernard Rieux jest głównym bohaterem Dżumy Alberta Camusa, a jak okazuje się pod koniec powieści, również jej narratorem. Jest to przykład człowieka z misją, który zawód lekarza traktuje jak misję, co jest szczególnie istotne w czasach zarazy.
Jedną z głównych postaci Dżumy Alberta Camusa jest Rajmond Rambert – kolejny bohater, na którym wyjątkowa sytuacja, jaką jest epidemia dżumy i przymusowa izolacja w obcym mieście, wywiera ogromny wpływ, przez który dochodzi do jego poważnej przemiany.
Zdecydowanie negatywną postacią powieści Alberta Camusa pt. Dżuma jest Cottard. Człowiek, który w zupełnie paradoksalny i absurdalny sposób przedefiniował w swojej głowie czas zarazy jako moment dobry z punktu widzenia jego partykularnego interesu. Jego postać uświadamia nam, że każda sytuacja zagrożenia jest pożywką dla zła.
Jean Tarrou to jeden z głównych bohaterów powieści pt. Dżuma Alberta Camusa. Jest to człowiek nieco tajemniczy, który postępuje na przekór współczesnego egoizmowi jednostki, przez co jego czyny i pobudki, choć godne podziwu i szacunku, mogą wydawać się naiwne. Jest bliskim przyjacielem głównego bohatera powieści – doktora Bernarda Rieux.