Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Bitwa pod Grunwaldem to opowiadanie Tadeusza Borowskiego, które zamyka tom pt. Pożegnanie z Marią, złożony z utworów poświęconych życiu w obozach koncentracyjnych. Borowski opowiada w nim losy więźniów tuż po zakończeniu wojny, kiedy, wydawałoby się, nadeszło długo wyczekiwane wyzwolenie.
1. Tadeusz obserwuje Batalion wojska maszerujący po dziedzińcu i rozmawia z chorążym i Stefanem.
Zaproszenie jest jedną z najczęściej używanych form tekstu użytkowego. Każdy z nas zapewne niejednokrotnie był w życiu dokądś zapraszany i każdy z nas najprawdopodobniej przynajmniej raz w oficjalny sposób zapraszał gdzieś kogoś. Impreza urodzinowa, ważna rocznica, ślub czy uroczystość okolicznościowa to tylko niektóre sytuacje, w których umiejętność zredagowania zaproszenia może się nam w życiu przydać. Jak to zrobić, żeby nasze zaproszenia były odpowiednio napisane i przekonały przyszłych gości, by pojawić się na naszej imprezie? Oto kilka przydatnych zasad!
Utwór napisany przez Juliana Tuwima należy do liryki miłosnej. „Trudy majowe” opowiadają o uczuciu rozwijającym się między dwojgiem młodych ludzi. Pochodzi z tomiku „Biblia cygańska” wydanego w 1933 roku. Odwołuje się w nim do własnych przeżyć młodości, gdy również kochał na zabój swą przyszłą żonę, Stefanię Marchew. Od razu deklarował jej miłość i chciał wziąć z nią ślub, ona jednak nie była na to gotowa i koniec końców zgodziła się na ożenek dopiero po siedmiu latach.
W języku, zwłaszcza mówionym, potocznym, codziennym, rzadko wypowiadamy się literacko pięknymi pełnymi zdaniami podrzędnie złożonymi. Nie zawsze sytuacja tego wymaga. Rozmowy z przyjaciółmi, komunikowanie się przez telefon czy dialog prowadzony przez komunikatory internetowe – to wszystko są okoliczności, w których możemy pozwolić sobie na skróty myślowe, uproszczenia i traktowanie tego, jak mówimy, trochę bardziej na luzie. Wtedy używamy często równoważników zdań. Czym są? Jakie są ich rodzaje? Jak je stosować i kiedy najlepiej ich używać? Poznajmy je!
Trzeci z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa Szarzyńskiego o podtytule „Do najświętszej Panny” jest zwrotem do Matki Boskiej. Poeta sławi najświętszą Pannę i jej niezwykłe cechy, a także prosi ją o pomoc w ciężkich chwilach. To jedyny wiersz poety, w którym odnosi się do Matki Boskiej.
Wiersz Juliana Tuwima o tytule „Ranyjulek” pochodzi z wczesnego okresu twórczości poety. Widoczne jest tu nowe, rezygnujące z poważnej tematyki i skupione na codzienności podejście do świata i poezji, częste u twórców dwudziestolecia międzywojennego. Stąd przedstawiony tu pozytywnie los ulicznego włóczęgi, który żyje wolny, beztroski, mimo że ubogi. Doskonale wpisuje się w to bardzo aktywna w tamtym czasie grupa literacka Skamander, do której należał Tuwim, Lechoń, Iwaszkiewicz, Wierzyński i Słomiński. Skupiali się na tematyce codzienności i chętnie stosowali język potoczny, na co w „Ranyjulku” wskazuje już sam tytuł.
Opowiadanie Tadeusza Borowskiego pt. Ludzie, którzy szli to wspomnienie ostatniego lata spędzonego przez głównego bohatera w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. To również wstrząsające świadectwo zmian, jakie dokonywały się w życiu obozowym, w warunkach egzystencji więźniów i funkcjonowania całej instytucji. Jednak poza tym wszystkim była jedna rzecz, która się nie zmieniała: niekończąca się rzeka ludzi wciąż przywożonych pociągami do obozu i z rampy kolejowej prowadzonych do komór gazowych.
1. Tadeusz opisuje to, jak więźniowie zorganizowali sobie boisko do gry w piłkę nożną.
Polska wieś ma rozmaite oblicza. Z jednej strony są to nieprzebrane łany różnorodnych zbóż, z drugiej ciągnące się po horyzont sady jabłoni, śliw, czereśni, wiśni, grusz i innych owocowych drzew, jeszcze z innej małe mieściny, których mieszkańcy wydają się jedną wielką rodziną…
Drugi z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa Szarzyńskiego o podtytule „Na one słowa Jobowe: ‚Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc.’” wyraża religijne niepokoje człowieka baroku. Poeta podkreśla grzeszność człowieka i zastanawia się, dlaczego Bóg interesuje się ludźmi i czegoś od nich żąda, mimo ich słabości.
Pierwszy z cyklu „Sonetów” Mikołaja Sępa Szarzyńskiego o podtytule „O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego” to jeden z najważniejszych utworów polskiego baroku. Nakreśla główne problemy epoki takie jak: strach przed śmiercią, świadomość przemijania, grzeszność człowieka i wewnętrzne rozdwojenie między sprawami doczesnymi a sprawami duchowymi.