Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Eugenia, Eugeniusz oraz Edek grają w karty w mieszkaniu pełnym bałaganu. Do domu wraca Artur, który rozpędza towarzystwo. Artur kłóci się z Eugenią na temat braku zasad panujących w życiu domu; młodzieniec nie ma się przeciwko czemu buntować.
Pisarz budzi się w swoim mieszkaniu i rozważa zakończenie swojego życia.
Mieszkanie pisarza odwiedzają Hubert oraz Rysio, którzy namawiają go, by w akcie sprzeciwu dokonał samospalenia pod Pałacem Kultury tego samego wieczoru.
Bohater wychodzi na ulicę, gdzie widzi przygotowania do wieczornego święta na część dygnitarza, który odwiedził Warszawę.
Lekcja języka polskiego to chyba jeden z najbardziej zapadających w pamięć fragmentów powieści Witolda Gombrowicza, pt. Ferdydurke. Autor przekazał w niej istotę absurdalności istnienia ludzkiego, w którym najważniejsze było wpasowanie się w odpowiednią rolę społeczną, wejście w utarty schemat, który gwarantował bezpieczny, nudny byt, jednak odbierał indywidualność i siłę wynikającą z posiadania własnego zdania.
Marek Winicjusz szedł przodem, a ja podążałem krok w krok za nim. Co chwila oglądał się, czy nadążam za jego szybkim żołnierskim krokiem. Był zaskakująco spokojny, jak na sytuację, w której uczestniczyliśmy. Widać było po nim zimną krew i nerwy ze stali, które wypracował w czasie wielu wypraw wojennych. Jakże innym był teraz człowiekiem!
Bardzo często, kiedy nie jesteśmy zadowoleni z jakiegoś elementu naszego życia, lubimy usprawiedliwiać się przeróżnymi czynnikami zewnętrznymi. Zrzucamy winę za zaistniałą sytuację na złe warunki, których po prostu nie byliśmy w stanie pokonać. Prawda jest jednak inna. To my decydujemy, jakimi jesteśmy ludźmi i jak reagujemy na otaczającą nas rzeczywistość, jaką postawę wobec niej przyjmujemy, czyli po prostu, jakimi jesteśmy ludźmi. Postaram się to udowodnić na przykładach zaczerpniętych z literatury.
Groteska jest bardzo specyficzną kategorią estetyczną, która polega na łączeniu ze sobą na przestrzeni jednego dzieła elementów teoretycznie do siebie nieprzystających, a nawet zupełnie przeciwstawnych. Tworzenie całych dzieł literackich w tym nurcie było w Polsce domeną dwudziestolecia międzywojennego. Wówczas powstała jedna z najważniejszych powieści tego typu, czyli Ferdydurke autorstwa Witolda Gombrowicza.
Pokolenie Kolumbów to grupa twórców, którzy wchodzili w dorosłość i debiutowali w czasach II wojny światowej. W związku z tym naznaczyła ona ich dzieła i na zawsze pozostawiła ślad w ich często zbyt krótkiej – bo przerwanej śmiercią – aktywności. Do takich twórców należy między innymi Tadeusz Gajcy. Jego wiersz zatytułowany „Droga tajemnic” pochodzi ze zbioru „Widma” napisanego w roku 1943. Należy on do dzieł poruszających tematykę śmierci i tragedii, z jaką mierzyły się osoby żyjące w tamtych trudnych czasach.
Tadeusz Gajcy to przedstawiciel pokolenia Kolumbów i tworzył w czasach II wojny światowej. Określenie to odnosi się do twórców, których lata wczesnej dorosłości oraz debiuty przypadły na okres właśnie tego konfliktu zbrojnego. W wyniku tego ich dzieła przesycone są katastrofizmem, tematyką śmierci, zagłady i zniszczenia. Wydarzenia, których byli świadkami na zawsze odcisnęły w nich swoje piętno. Przykładem tego może być właśnie wiersz Tadeusza Gajcego zatytułowany „Epitafium” pochodzący ze zbioru „Grom Powszedni” stworzonego w roku 1944.
Powieść historyczna to gatunek literacki, który łączy w sobie warstwę fabularną z realiami przeszłości historycznej. Mistrzem tego gatunku był w polskiej literaturze Henryk Sienkiewicz, którego wiele powieści historycznych do dziś pozostaje w żelaznym kanonie nie tylko lektur szkolnych, lecz także dzieł, które miały największy wpływ na polską świadomość narodową w ciągu ostatnich stu pięćdziesięciu lat. Bardzo ciekawym ewenementem w twórczości Sienkiewicza jest Quo vadis.
Wiele jest w życiu dróg, którymi można podążać. Dla niektórych najbardziej liczą się pieniądze, dla innych sukces zawodowy czy sława. Uważam jednak, że, aby żyć całkowicie w zgodzie z samym sobą, trzeba słuchać wyłącznie własnego serca, co postaram się udowodnić przy pomocy przykładów z literatury.
Stanisław Wokulski to jedna z najpopularniejszych postaci w polskiej literaturze. Główny bohater Lalki Bolesława Prusa zdobywa wielbicieli pośród coraz to nowszych pokoleń czytelników. Dzieje się tak, ponieważ jego losy poruszają swoją uniwersalnością. Bynajmniej jednak nie są to losy szczęśliwe, a nie byłoby nadużyciem powiedzenie, że pod wieloma względami są nawet tragiczne.
Józef Skawiński to główny bohater noweli Henryka Sienkiewicza pt. Latarnik. Nowela ta stałą się kanonicznym dziełem jeśli chodzi o tematykę tożsamości narodowej, tęsknoty za ojczyzną, odczuwanej przez wieloletnich emigrantów, oraz po prostu tęsknoty ludzkiej, która potrafi przypomnieć o sobie nawet po wielu latach.