Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Miejsce to opowiadanie autorstwa Andrzeja Stasiuka, pochodzące z tomu pt. Opowieści galicyjskie. To utwór o nietypowej narracji, ponieważ skupia się on na refleksjach, przemyśleniach oraz dociekaniach mentalnych narratora. Znajduje się on w miejscu, w którym przez setki lat znajdowała się cerkiew.
Andrzej Stasiuk to autor znacznie wyróżniający się na tle polskiej literatury współczesnej. W swoich utworach bardzo często przedstawia raczej refleksje na jakiś temat, niż fabułę mającą przekazać coś czytelnikowi.
Spotkanie narratora z turystą i opowieść o cerkwi. Refleksja narratora nad czasem, kiedy dopiero zaczynano budować cerkiew, ścinać drzewa z pobliskiego wzgórza oraz transportować je przy pomocy konnych zaprzęgów na plac budowy.
Górą „Edek” Marka Nowakowskiego to bardzo ciekawy przykład odniesienia jednego dzieła literackiego do innego. W tym przypadku Nowakowski nawiązał do słynnego dramatu Sławomira Mrożka, pt. Tango.
Na zatłoczonej ulicy wiele samochodów próbuje znaleźć miejsce parkingowe.
Kierowca fiata zauważa jedyne wolne miejsce i stara się w nie wpasować.
Do miejsca podjeżdża duży ford i blokuje malucha.
Dwa samochody tworzą zator drogowy, który wstrzymuje ruch.
Profesor Andrews przybywa do Warszawy i poznaję Goshę oraz jej męża. Na lotnisku ginie bagaż profesora; Gosha obiecuje rozwiązać ten problem.
Moralność to szalenie skomplikowany dział filozofii. Rzeczywistość nie jest zerojedynkowa i niekiedy bardzo trudno jest znaleźć rozsądną granicę pomiędzy tym, co dobrze, i tym co złe. Filozofowie i myśliciele od tysięcy lat próbują odnaleźć najlepsze sposoby na ocenę otaczającego nas świata i naszych czynów, które mają miejsce w jego ramach. Nie istnieją jednak jednoznaczne odpowiedzi.
Historia pełna jest sytuacji, w których doprowadzone do ostateczności społeczeństwo, sięgało po drastyczne środki i burzyło dotychczasowy porządek społeczny w nadziei, że uda się z niego odbudować coś piękniejszego i bardziej sprawiedliwego.
Jest wiele dróg, jakimi podążać może nasz umysł w myśleniu o świecie i jego rozwoju. W ostatnim czasie (a jak się okazuje już w epokach wcześniejszych) dominują dwie z nich: konserwatyzm, czyli przywiązanie do tradycji oraz niechęć do dokonywania drastycznych zmian społecznych, oraz postępowość, czyli skłonność ku ciągłemu rozwojowi i przyjmowania wszystkich najnowszych tendencji i mód.
Teatr absurdu to termin, który określa pewien nurt we współczesnym dramatopisarstwie. Opiera się on w głównej mierze na szokowaniu odbiorcy, jednak nie przy pomocy taniego dowcipu lub jaskrawej scenografii, lecz przy pomocy zestawiania ze sobą elementów na co dzień do siebie nieprzystających i analizowanie konsekwencji takiego ruchu.
Motyw tańca to w literaturze europejskiej, ale także światowej bardzo silny symbol, który towarzyszy nam już od wieków. Najsłynniejszym jego przejawem jest rzecz jasna średniowieczny motyw „dance macabre”, czyli tańca śmierci symbolizującego równość ludzi wszystkich klas i grup społecznych wobec ostatecznego kresu ludzkiego życia.
Jedno z pierwszych zapisanych ludzką ręką zdań, jakie znamy dzisiaj, dotyczy… narzekania na młodzież. Dowodzi to, że konflikt pokoleń jest rzeczą tak starą jak ludzkość. Nic dziwnego – starsi, bardziej doświadczeni i mający mniej siły ludzie patrzą na życie inaczej niż młodzi energiczni, spontaniczni i spragnieni nowych doświadczeń.