Interpretacje wierszy i materiały do nauki
William Wordsworth to angielski poeta, żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku. Uznawany za jednego z prekursorów romantyzmu rodzimej literatury. Zaliczany do grona tzw. poetów jezior. Nazwa ta odnosi się do grona poetów Krainy Jezior ( północno-zachodnia Anglia) – prekursorów romantyzmu. „Żonkile” to jeden z jego najbardziej znanych utworów, który został opublikowany w 1807 roku.
Notatka syntetyzująca to przykład bardzo praktycznego tekstu użytkowego, którego cechy warto poznać. Umiejętność stworzenia takiej wypowiedzi pisemnej może nam się przydać na każdym etapie życia, przede wszystkim zaś może być pomocnym narzędziem na drodze edukacji. Stworzenie takiej notatki wcale nie jest trudne – wystarczy zapamiętać kilka podstawowych reguł, a także trzymać się bardzo konkretnie wyznaczonego schematu.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego znane jest jako jeden z najznakomitszych przykładów symbolizmu w literaturze polskiej. Dzieło to przepełnione jest postaciami, przedmiotami lub sytuacjami, które oprócz dosłownego, mają jeszcze inne znaczenie, które ma oddziaływać na odbiorcę. Dzięki takiemu zabiegowi możemy zyskać dużo szerszą i bogatszą perspektywę interpretacyjną.
Zaangażowane dzieła literackie bardzo często starają się dokonać wnikliwej analizy opisywanych przez siebie czasów, sytuacji, postaw ludzkich. Skomplikowana historia Polski sprawiła, że tego rodzaju motywy pojawiały się w literaturze nader często.
Dzień ślubu i wesela z nim związanego jest przez większość ludzi wymieniany w odpowiedzi na pytanie o najszczęśliwszy dzień w życiu. Nieprzypadkowo używa się wobec tego momentu sformułowania „wstępowanie na nową drogę życia”. Rozmaite wesela pojawiały się również w literaturze jako motyw literacki lub jako główny wątek danego dzieła.
Wiele dzieł literackich porusza kwestię istnienia metafizycznej strony naszego istnienia. Objawia się to przede wszystkim obecnością wszelkiego rodzaju postaci nadprzyrodzonych, lecz także wprowadzaniem do fabuły utworu rozmaitych wróżb, przepowiedni czy proroctw, które odgrywają w nim znaczącą rolę. Taki zabieg sprawia, że dane dzieło można interpretować na znacznie większą ilość sposobów, a jego wydźwięk zyskuje dodatkowe walory semantyczne.
Sztuka, w tym również literatura, dysponuje naprawdę bardzo szerokim wachlarzem środków, którymi potrafi oddziaływać na odbiorcę. Jednym z najbardziej sugestywnych jest posługiwanie się symbolami, czyli takimi elementami konstrukcji świata przedstawionego, które mają nam uświadamiać swoje prawdziwe znaczenie poprzez zrozumiałe skojarzenie. Jednym z najsłynniejszych polskich symbolistów był Stanisław Wyspiański.
Polscy twórcy literatury bardzo wiele uwagi w swoich dziełach poświęcili własnemu narodowi oraz jego dziejom. Nic dziwnego – Polska może poszczycić się naprawdę barwną historią. Poszczególni twórcy różnili się jednak od siebie podejściem i oceną owej historii.
Jednym z pierwszych skojarzeń, jakie nasuwają się przeciętnemu czytelnikowi w związku z Weselem Stanisława Wyspiańskiego jest fakt, że w tym wybitnym modernistycznym dramacie obok postaci realistycznych występują również różnego rodzaju zjawy i duchy. Mają one jednak pewną określoną funkcję, pojawiają się w przemyślanym celu.
Taniec jest bardzo częstym motywem w literaturze. Potrafi bardzo wiele powiedzieć o bohaterze, o sytuacji przedstawionej w prozie lub poezji, o miejscu, w którym rozgrywa się akcja, lub o czasie, w którym jest osadzona. Nie tylko pojedynczy twórcy sięgają po ten motyw, niekiedy stawał się on symbolicznym przedstawieniem lęków, którym podlegali ludzie żyjący w konkretnych epokach. Bywał jednak metaforą bardzo konkretnych sytuacji i procesów społecznych
Wesele Stanisława Wyspiańskiego jest znane jako jeden z najbardziej rozliczeniowych utworów w historii literatury polskiej. Autor wziął pod lupę wszystkie mity, którymi od wieków żywiła się świadomość narodowa Polaków, i punkt po punkcie pokazywał jak rozbieżne były one z rzeczywistością. W ten sposób Wyspiański pragnął dać swoim odbiorcom do zrozumienia, że wiara w dawne ideały nie ma sensu i przynosi więcej szkody niż pożytku.
Chocholi taniec z Wesela Stanisława Wyspiańskiego to jedna z najsłynniejszych i najbardziej charakterystycznych scen polskiego dramatu. Od ponad stu lat jest inscenizowana i reinterpretowana przez reżyserów, filologów i teatrologów na nowo. Jest to w gruncie rzeczy bardzo gorzka scena, mówiąca o negatywnych cechach Polaków współczesnych Wyspiańskiemu.