Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Jak mówi refren popularnej piosenki zespołu Raz, Dwa, Trzy – „Trudno nie wierzyć w nic”. Każdy z nas w coś wierzy, w dodatku każdy chce w coś wierzyć. Lubimy mieć poczucie, że do czegoś dążymy, że ktoś czuwa nad naszym życiem, które ma jakiś sens.
Kobiety są przedstawiane w literaturze na najróżniejsze sposoby. Niekiedy bywają zwiewnymi muzami, eterycznymi istotami, które swoją urodą i miłością inspirują innych do wielkich rzeczy. Innym razem to „famme fatale”, które wodzą mężczyzn na pokuszenie, a później porzucają ich zrozpaczonych i oszukanych. Bywają zarówno bohaterkami, jak i zdrajczyniami. Osobami charyzmatycznymi i stanowczymi oraz zalęknionymi i cichymi.
Miłość to jedno z najsilniejszych uczuć, jakiego może doświadczyć człowiek w ciągu swojego życia. Wszyscy chcemy odnaleźć osobę, która będzie się o nas troszczyć, która będzie nam pomagać, i przez którą będziemy po prostu akceptowani takimi, jakimi jesteśmy.
Czesław Janczarski żył i tworzył w XX wieku. Jego dzieła skierowane były głównie do dzieci. Był twórcą dwutygodnika „Miś”, a swoje wiersze publikował między innymi w „Świerszczyku”, czy „Płomyczku”. To on stworzył jednego z najpopularniejszych bohaterów dziecięcych minionego wieku – Misia Uszatka. Wiersz „Nie mijam” jest natomiast jednym z przykładów utworu skierowanego również do odbiorcy dorosłego.
William Wordsworth to angielski poeta, żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku. Uznawany za jednego z prekursorów romantyzmu rodzimej literatury. Zaliczany do grona tzw. poetów jezior. Nazwa ta odnosi się do grona poetów Krainy Jezior ( północno-zachodnia Anglia) – prekursorów romantyzmu. „Żonkile” to jeden z jego najbardziej znanych utworów, który został opublikowany w 1807 roku.
Notatka syntetyzująca to przykład bardzo praktycznego tekstu użytkowego, którego cechy warto poznać. Umiejętność stworzenia takiej wypowiedzi pisemnej może nam się przydać na każdym etapie życia, przede wszystkim zaś może być pomocnym narzędziem na drodze edukacji. Stworzenie takiej notatki wcale nie jest trudne – wystarczy zapamiętać kilka podstawowych reguł, a także trzymać się bardzo konkretnie wyznaczonego schematu.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego znane jest jako jeden z najznakomitszych przykładów symbolizmu w literaturze polskiej. Dzieło to przepełnione jest postaciami, przedmiotami lub sytuacjami, które oprócz dosłownego, mają jeszcze inne znaczenie, które ma oddziaływać na odbiorcę. Dzięki takiemu zabiegowi możemy zyskać dużo szerszą i bogatszą perspektywę interpretacyjną.
Zaangażowane dzieła literackie bardzo często starają się dokonać wnikliwej analizy opisywanych przez siebie czasów, sytuacji, postaw ludzkich. Skomplikowana historia Polski sprawiła, że tego rodzaju motywy pojawiały się w literaturze nader często.
Dzień ślubu i wesela z nim związanego jest przez większość ludzi wymieniany w odpowiedzi na pytanie o najszczęśliwszy dzień w życiu. Nieprzypadkowo używa się wobec tego momentu sformułowania „wstępowanie na nową drogę życia”. Rozmaite wesela pojawiały się również w literaturze jako motyw literacki lub jako główny wątek danego dzieła.
Wiele dzieł literackich porusza kwestię istnienia metafizycznej strony naszego istnienia. Objawia się to przede wszystkim obecnością wszelkiego rodzaju postaci nadprzyrodzonych, lecz także wprowadzaniem do fabuły utworu rozmaitych wróżb, przepowiedni czy proroctw, które odgrywają w nim znaczącą rolę. Taki zabieg sprawia, że dane dzieło można interpretować na znacznie większą ilość sposobów, a jego wydźwięk zyskuje dodatkowe walory semantyczne.
Sztuka, w tym również literatura, dysponuje naprawdę bardzo szerokim wachlarzem środków, którymi potrafi oddziaływać na odbiorcę. Jednym z najbardziej sugestywnych jest posługiwanie się symbolami, czyli takimi elementami konstrukcji świata przedstawionego, które mają nam uświadamiać swoje prawdziwe znaczenie poprzez zrozumiałe skojarzenie. Jednym z najsłynniejszych polskich symbolistów był Stanisław Wyspiański.
Polscy twórcy literatury bardzo wiele uwagi w swoich dziełach poświęcili własnemu narodowi oraz jego dziejom. Nic dziwnego – Polska może poszczycić się naprawdę barwną historią. Poszczególni twórcy różnili się jednak od siebie podejściem i oceną owej historii.