Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Chyba każdy naród ma w swojej historii pisarza, którego dzieła w głównej mierze poświęcone były refleksjom o tymże narodzie. Trudna historia Polski sprawiła, że tego rodzaju rozważania pojawiały się u bardzo wielu literatów, poetów czy dramaturgów na przestrzeni wielu epok.
Jednym z głównych wątków Wesela Stanisława Wyspiańskiego jest relacja dwóch grup społecznych żyjących na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku – inteligencji (uważającej się za potomków szlachty) oraz chłopstwa.
Nie jest niczym dziwnym, że artyści jako jednostki wybitnie wrażliwe, próbowali na przestrzeni wieków przedstawiać całościową wizję świata w swoich dziełach. Nie mogło więc w nich zabraknąć również ich samych – artystów. Każda epoka w nieco odmienny sposób przedstawiała rolę takich jednostek w społeczeństwie czy w narodzie.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego w bardzo szeroki sposób omawia polską sytuację społeczną na przełomie XIX i XX wieku. Autor nie stroni jednak od odwołań do wydarzeń i procesów, które miały miejsce w przeszłości, a które wpływały nadal na sytuację w kraju. Zdrajcy sprzed ponad stu lat wciąż są przez naród pamiętani i potępiani. Ich światopogląd jednak dawno się już zdeaktualizował, czego dobrym przykładem jest konfrontacja Hetmana z Panem Młodym.
Wiele scen z Wesela Stanisława Wyspiańskiego ma charakter symboliczny, który jednak w odniesieniu do współczesności autora, staje się boleśnie dosłowny. Tak jest we wszystkich przypadkach, w których Wyspiański ustami swoich bohaterów stara się stawiać niepochlebne diagnozy wszystkim tym, którzy jego zdaniem zaniedbali swoje obowiązki i powinności wobec ojczyzny.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to dzieło wybitne, być może nawet najwybitniejsze jeśli chodzi o literaturę polskiego modernizmu. Splata w sobie diagnozę społeczeństwa współczesnego autorowi z refleksją nad tym, jakie korki należałoby podjąć, by poprawić historyczno-polityczną sytuację Polski, która na początku XX wieku nadal pozostawała pod zaborami.
Stanisław Wyspiański zawarł w Weselu bardzo wiele rozmaitych diagnoz społecznych, które dotyczyły Polaków jemu współczesnych. Nierzadko nie są to diagnozy pozytywne czy napawające dumą, ale właśnie przez efekt wstrząsu i wzburzenia autor chciał rozbudzić uśpioną intuicję narodową swoich rodaków. Ten dylemat dobrze obrazuje scena VII aktu II dramatu, kiedy Dziennikarz wdaje się rozmowę z postacią metafizyczną, Stańczykiem – błaznem, wielkim patriotą i mędrcem czasów zygmuntowskich.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to dramat głęboko uspołeczniony. Przedstawia nie tylko poglądy autora na relacje współczesności z przeszłością, lecz także opowiada o realnych stosunkach poszczególnych grup społecznych, które Wyspiański miał okazję obserwować każdego dnia. Małżeństwo inteligenta i chłopki nie dla wszystkich było łatwe do zaakceptowania na przełomie XIX i XX wieku, co również odnalazło swoje uzasadnienie w treści dzieła.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego pełne jest scen, które mają wyłącznie symboliczny wydźwięk. Nie brakuje również takich, w których autor dosyć wyraźnie próbował odciąć się od swoich romantycznych korzeni. Jedną z takich scen jest ta, w której Marysia spotyka Widmo – swojego przed laty zmarłego narzeczonego.
Królowa śniegu to nie tylko jeden z najważniejszych utworów w dorobku Hansa Christiana Andersena, lecz także chyba najpopularniejsza baśń, jaką zna piśmiennictwo ludzkie. Dlatego warto poznać losy bohaterskiej Gerdy i nieszczęśliwego Kaya, których historia udowadnia, że prawdziwa przyjaźń potrafi pokonać wszelkie przeszkody.
Czarnoksiężnik tworzy przeklęte lustro, którego kawałki spadają na ziemię.
Kay i Gerda słyszą opowieść o Królowej Śniegu, a Kay widzi jej postać pewnej nocy.
Latem Kay zostaje podwójnie ugodzony odłamkami lustra, po czym staje się zły.
Zimą Kay zostaje uprowadzony przez Królową Śniegu.
Ponoć kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą. Czy tak samo jest z plotką? Sama w sobie nie jest ona zmyśleniem. Jej nieautentyczny charakter bierze się z tego, że jest powtarzana przez ludzi pragnących sensacji i dodających do konkretnej historii coś od siebie. Po dłuższym czasie z błahego wydarzenia może narodzić się przerażająca i krzywdząca plotka.