Franciszek Dionizy Kniaźnin

„Do gwiazd” to utwór miłosny oświeceniowego poety Franciszka Dionizego Kniaźnina. Utwór ma cechy poezji sentymentalnej ze względu na miłosną tematykę i nawiązania do przyrody. Kniaźnin przywołując obraz nocnego nieba, ukazał uczucia osoby zranionej przez nieszczęśliwą miłość. 

„Krosienka” należy do nurtu literatury sentymentalnej, który wykształcił się w drugiej połowie XVIII wieku w opozycji do klasycyzmu. Autorem jest Franciszek Dionizy Kniaźnin – poeta żyjący w latach 1750-1807. Główny temat wiersza to miłość między dwójką młodych ludzi. W utworze pojawia się charakterystyczny dla sentymentalizmu motyw wsi i kultury ludowej. 

„Dwie lipy” to utwór żyjącego w latach 1750-1807 poety Franciszka Dionizego Kniaźnina. Wiersz poprzez ukazanie przyrody opowiada o nieszczęśliwej miłości. Utwór należy do kierunku literackiego zwanego sentymentalizmem, który wykształcił się w drugiej połowie XVIII wieku w opozycji do klasycyzmu. 

„Oda do wąsów” to utwór oświeceniowego poety Franciszka Dionizego Kniaźnina (1750-1807), w którym sławi wąsy. Choć użyta została forma ody, utwór ma lekką, a nawet humorystyczną tematykę. Zawiera aluzje do staropolskiego wzorca męskości oraz do postaci historycznych. Wiersz powstał w 1779 roku i zdobył ogromną popularność. 

„Do księżyca” to utwór pochwalny, w którym podmiot liryczny wyraża zachwyt nad księżycem. Zwrócono w nim uwagę na piękno i niezwykłość tego ciała niebieskiego. Autorem wiersza jest Franciszek Dionizy Kniaźnin – ważny przedstawiciel polskiego oświecenia.