Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Rusto Karinen to jeden z bohaterów powieści Gustawa Herlinga Grudzińskiego, pt. Inny świat. To postać, której losy przebiegały w wyjątkowo dramatyczny sposób. Dlatego też są doskonałym odbiciem paranoi oraz absurdalności utworzenia i funkcjonowania łagrów w systemie komunistycznym Związku Radzieckiego. To przykład jak obozy potrafiły złamać nawet najtwardszych psychicznie ludzi.
Gorcew to jedna z najbardziej odrzucających, ale i najbardziej skomplikowanych postaci Innego świata Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. To człowiek totalnie zmanipulowany przez sowiecką propagandę komunistyczną. Wierzył w system nawet wtedy, gdy przez ten sam system trafił do łagru i powoli umierał tam wśród głodu i mąk.
Moralność to bardzo skomplikowana dziedzina etyki, która określa to, które ludzkie czyny są uznawane powszechnie za dobre, a które za złe. Problem jednak pojawia się, kiedy badacze dochodzą do stwierdzenia, że nie da się wyznaczyć jednej uniwersalnej dla każdego człowieka moralności.
Niemal każdy z nas hołduje jakimś wartościom. Cenimy uczciwość, pracowitość, wyrozumiałość, dobro. Dla niektórych będzie to na przykład wiara w Boga lub miłość do ojczyzny. Posiadanie wartości jest zjawiskiem pozytywnym, ponieważ nadaje sens naszym działaniom, przydaje motywacji codziennemu życiu.
Nie od dziś wiadomo, że jednym z najchętniej wykorzystywanych źródeł literackich jest historia. Wydarzenia, które rzeczywiście miały miejsce w historii, wydają się nam ciekawsze niż fikcja, ponieważ dotyczyły ludzi, takich jak my, być może naszych przodków.
Kiedy jesteśmy postawieni w obliczu zagrożenia życia, raczej nie pamiętamy o normach moralnych i o tym, co wypada. Staramy się ratować, wszystko inne schodzi na dalszy plan – tak działa nasz instynkt. Nie oznacza to jednak, że człowiek w sytuacji ekstremalnej pozbawiony jest pewnych obowiązków i powinności wobec drugiego człowieka. Te niezwykle trudne kwestie poruszali w swych dziełach wielcy pisarze, m.in. Albert Camus w Dżumie.
Wojna i jej pokrewne zjawiska to chyba najgorsze, czego może doświadczyć w swoim życiu człowiek. Wszechogarniający chaos, śmierć spotykana na każdym kroku, bieda, głód, choroby i wieczny strach – oto, co niesie ze sobą każdy konflikt zbrojny. Takie doświadczenia zostawiają w ludzkiej psychice ślady bardzo często niemożliwe do zatarcia. Człowiek widzący tak makabryczne obrazy i sytuacje może nie być w stanie wyrzucić ich z pamięci do końca swojego życia. Taka trauma znalazła swoje odzwierciedlenie w wielu dziełach literackich.
Nie bez przyczyny, kiedy szukamy wypoczynku i relaksu, wybieramy miejsca, w których można poczuć kontakt z przyrodą: lasy, jeziora, góry, morze. Stanowią one przeciwieństwo dla codzienności, w której żyje większość z nas: dużych miast wypełnionych betonowo-szklanymi budynkami, gdzie tempo życia nieraz nie pozwala na spokojny oddech.
Pytanie zawarte w temacie niniejszej pracy jest obiektem refleksji filozofów i artystów od tysięcy lat. Co to znaczy, że jesteśmy ludźmi? Gdzie są granice naszego człowieczeństwa? Jakie cechy trzeba posiadać, żeby móc powiedzieć, że jest się człowiekiem?
To, jakimi jesteśmy ludźmi, jest definiowane w głównej mierze przez to, jak postępujemy wobec innych ludzi, ludzi słabszych, potrzebujących pomocy, niedomagających, chorych. To właśnie te momenty nas „sprawdzają”, mówią nam samym, ile jesteśmy warci.