Interpretacje wierszy i materiały do nauki
„Niestatek” to przykład utworu Jana Andrzeja Morsztyna, który przedstawia miłość jako niezobowiązującą grę, w której najważniejszy jest aspekt fizyczny, a nie głębokie uczucia. Wiersz wpisuje się w nurt poezji dworskiej ze względu na swoją frywolność i humorystyczne podejście do tematu romansu. Jego tematem jest zmienność uczuć.
„O swej pannie” to wiersz Jana Andrzeja Morsztyna. Utwór został opublikowany w w 1661 roku w zbiorze „Lutnia”, który uważany jest za najwybitniejszy tomik poezji Morsztyna. Wiersz opowiada o zachwycie podmiotu lirycznego nad urodą swojej ukochanej.
“Do galerników” to wiersz barokowego poety Jana Andrzeja Morsztyna, który w zaskakujący sposób opowiada o miłości. Poeta przyrównał los zakochanych do życia niewolników służących na statkach. Utwór pochodzi z tomu poetyckiego “Lutnia”.
W utworze „Ogród miłości” Jan Andrzej Morsztyn charakteryzuje miłość i towarzyszące jej uczucia za pomocą porównania do ogrodu. Opisany ogród jest miejscem pełnym cierpienia, a nie rozkoszy. Wiersz pochodzi z tomu poetyckiego „Lutnia”, który jest najbardziej reprezentatywnym zbiorem dzieł tego poety.
„Niestatek” o incipicie „Prędzej kto wiatr w wór zamknie” to wiersz barokowego poety Jana Andrzeja Morsztyna, który przedstawia stereotyp kobiety jako istoty zmiennej. Utwór pochodzi z tomu poetyckiego „Lutnia”.
Utwór „Na koszulę brudną” to liryk miłosny czołowego przedstawiciela polskiego baroku dworskiego – Jana Andrzeja Morsztyna. Wiersz jest zwrotem do atrakcyjnej kobiety, która ma mnóstwo zalotników. Podmiot liryczny jest jednym z mężczyzn zafascynowanych jej pięknem.
„Redivivatus” to wiersz Jana Andrzeja Morsztyna, który podejmuje tematykę nieśmiertelności, życia po śmierci oraz pożądania ukochanej. Poeta, pod pretekstem metafizycznych przemyśleń, skupia się na hedonistycznym podejściu wykorzystania wędrówki w zaświatach do celu wiecznego przebywania w towarzystwie swojej miłości.
Utwór „W kwartanie” Jana Andrzeja Morsztyna to jeden z najbardziej znanych wierszy tego poety dworskiego tworzącego w epoce baroku. Jest to przekład włoskiego sonetu konceptysty Giambattista Marino „Per una infirmita mortale” („W śmiertelnej chorobie”), na którym Morsztyn wielokrotnie się wzorował. Główną tematyką wiersza jest szczegółowy opis wyczerpującej gorączki, wywołanej malarią.
Jan Andrzej Morsztyn urodził się w 1621 roku w Wiśliczu, nieopodal Krakowa. Wywodził się z niemieckiej rodziny mieszczańskiej, zamieszkującej Polskę od XIV wieku. Początkowo był arianinem, by później przejść na katolicyzm. Studiował w Holandii na wydziale filozofii oraz nauk wyzwolonych, by po licznych wojażach po Europie Zachodniej związać się z dworem Lubomirskich, zaś następnie dostać na dwór królewski, gdzie najpierw był sekretarzem, potem referendarzem, by na w rezultacie uzyskać tytuł podskarbiego wielkiego koronnego. Ożenił się i miał czwórkę dzieci.
Jan Andrzej Morsztyn to pisarz epoki baroku, znany nie tylko z tworzenia własnych dzieł literackich, ale także z tłumaczeń na język polski. Był poetą dworskim – w życiu zajmował się polityką i dyplomacją, twórczość nie była jego głównym zajęciem, a większość utworów publikacji doczekała się dopiero po jego śmierci. Najsłynniejsze zbiory poezji Morsztyna Lutnia oraz Kanikuła. Ten pierwszy jest bardziej rozbudowany, składa się z ponad 200 wierszy, przede wszystkim erotyków. To właśnie z niego pochodzi sonet Do trupa.