Kazimiera Iłłakowiczówna

Kazimiera Iłłakowiczówna przyszła na świat 6 sierpnia 1892 roku w Wilnie jako nieślubna córka Barbary Iłłakowiczówny i Klemensa Zana. Wykształcenie zdobywała na uniwersytecie w Oksfordzie, a następnie na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1911 roku opublikowała debiutancki tomik Ikarowe loty. Podczas pierwszej wojny światowej pełniła funkcję sanitariuszki po rosyjskiej stronie barykady. Przez niemal dziesięć lat pracowała jako sekretarka samego Józefa Piłsudskiego. Po jego śmierci powróciła do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

W 1939 roku, po wybuchu drugiej wojny światowej, Kazimiera Iłłakowiczówna schroniła się w Rumunii, na tereny Polski wróciła w 1947 roku i zamieszkała w Poznaniu. Pisała sporo – nie tylko poezji, powieści (Bajeczna opowieść o królewiczu La-Fi-Czaniu, o żołnierzu Soju i o dziewczynce Kio, 1918), ale także uprawiała tłumaczenia z języków angielskiego, rumuńskiego, niemieckiego czy węgierskiego. Angażowała się także politycznie – po wypadkach poznańskich w których zginęli robotnicy wydała „Rozstrzelano moje serce w Poznaniu”. Miała szeroki krąg przyjaciół w tym między innymi Juliana Tuwima (po jego śmierci wydała nawet „Pozgonne Tuwimowi”) czy Witkacego. Ostatni tomik, Szeptem, wydała w 1966 roku. Koniec życia spędziła jako niewidoma, po nieudanym zabiegu skorygowania jaskry. Kazimiera Iłłakowiczówna zmarła 16 lutego 1983 roku w Poznaniu.

Ostatnia próba – interpretacja

Jedną z najbardziej znanych polskich poetek jest Kazimiera Iłłakowiczówna. Tworzyła także prozę i dramaty, zajmowała się również tłumaczeniami. Kojarzona z poezją metafizyczną, w której pojawiają się bardzo malarskie i żywe opisy. Działała głównie w dwudziestoleciu międzywojennym, kiedy to przyjaźniła się na przykład z Witkacym i Julianem Tuwimem. Zajmowała się też dyplomacją, a po wojnie pracowała przy wielu tłumaczeniach. Jednym z jej dzieł jest wiersz „Ostatnia próba”. Można w nim wyróżnić tematykę miłosną.

O Hani, co się zabiła – interpretacja

Kazimiera Iłłakowiczówna to jedna z najbardziej znanych polskich poetek. Nie tylko pisała wiersze, ale także zajmowała się tworzeniem prozy czy tłumaczeniami. W swoich utworach kreowała wyjątkowy, magiczny klimat, poruszając równocześnie kwestie związane z ludzkimi przeżyciami czy emocjami. Nie stroniła też od form inspirowanych różnymi gatunkami czy epokami.

Co się stać musi – interpretacja

Kazimiera Iłłakowiczówna to jedna z najbardziej znanych polskich poetek. Wyraźnie zapisała się w życiu literackim Warszawy w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Iłłakowiczówna kojarzona jest z bogatą, magiczną wyobraźnią, malarskością opisów i niezwykłym wyczuciem tekstów, przez co nabierały one niepowtarzalnego rytmu.

Opowieść małżonki świętego Aleksego – interpretacja

Kazimiera Iłłakowiczówna to jedna z najważniejszych poetek polskich. Była osobistą sekretarką Józefa Piłsudskiego. Jej debiut przypadł na lata dwudziestolecia międzywojennego. Wiersz zatytułowany „opowieść małżonki świętego Aleksego” pochodzi z tomu utworów zebranych pod tytułem „Opowieści o moskiewskim męczeństwie. Złoty wianek” i wydanych w roku 1927. Tekst ten nawiązuje do średniowiecznej hagiografii i opowiada historię świętego Aleksego z zupełnie nowej perspektywy, jaką jest punkt widzenia jego porzuconej po wstąpieniu na drogę ascezy małżonki.

Błękitna chwila – interpretacja

Kazimiera Iłłakowiczówna to poetka, która tworzyła między innymi w trakcie dwudziestolecia międzywojennego oraz po II wojnie światowej. Kojarzona jest z pewną malarskością i baśniowością swych utworów. W jej wierszach obecna jest także niezwykła wrażliwość, wyczulenie na innych ludzi, swego rodzaju dziecięca naiwność. Związana była w pewnym momencie z ruchem feministycznym. “Błękitna chwila” należy do cyklu wierszy “Błękitny kwiat” wydanego w tomie “Zwierciadło nocy” w roku 1928.