Kazimiera Iłłakowiczówna

Jedną z najbardziej znanych polskich poetek jest Kazimiera Iłłakowiczówna. Tworzyła także prozę i dramaty, zajmowała się również tłumaczeniami. Kojarzona z poezją metafizyczną, w której pojawiają się bardzo malarskie i żywe opisy. Działała głównie w dwudziestoleciu międzywojennym, kiedy to przyjaźniła się na przykład z Witkacym i Julianem Tuwimem. Zajmowała się też dyplomacją, a po wojnie pracowała przy wielu tłumaczeniach. Jednym z jej dzieł jest wiersz „Ostatnia próba”. Można w nim wyróżnić tematykę miłosną.

Kazimiera Iłłakowiczówna to jedna z najbardziej znanych polskich poetek. Nie tylko pisała wiersze, ale także zajmowała się tworzeniem prozy czy tłumaczeniami. W swoich utworach kreowała wyjątkowy, magiczny klimat, poruszając równocześnie kwestie związane z ludzkimi przeżyciami czy emocjami. Nie stroniła też od form inspirowanych różnymi gatunkami czy epokami.

Kazimiera Iłłakowiczówna to jedna z najbardziej znanych polskich poetek. Wyraźnie zapisała się w życiu literackim Warszawy w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Iłłakowiczówna kojarzona jest z bogatą, magiczną wyobraźnią, malarskością opisów i niezwykłym wyczuciem tekstów, przez co nabierały one niepowtarzalnego rytmu.

Kazimiera Iłłakowiczówna to jedna z najważniejszych poetek polskich. Była osobistą sekretarką Józefa Piłsudskiego. Jej debiut przypadł na lata dwudziestolecia międzywojennego. Wiersz zatytułowany „opowieść małżonki świętego Aleksego” pochodzi z tomu utworów zebranych pod tytułem „Opowieści o moskiewskim męczeństwie. Złoty wianek” i wydanych w roku 1927. Tekst ten nawiązuje do średniowiecznej hagiografii i opowiada historię świętego Aleksego z zupełnie nowej perspektywy, jaką jest punkt widzenia jego porzuconej po wstąpieniu na drogę ascezy małżonki.

Kazimiera Iłłakowiczówna to poetka, która tworzyła między innymi w trakcie dwudziestolecia międzywojennego oraz po II wojnie światowej. Kojarzona jest z pewną malarskością i baśniowością swych utworów. W jej wierszach obecna jest także niezwykła wrażliwość, wyczulenie na innych ludzi, swego rodzaju dziecięca naiwność. Związana była w pewnym momencie z ruchem feministycznym. “Błękitna chwila” należy do cyklu wierszy “Błękitny kwiat” wydanego w tomie “Zwierciadło nocy” w roku 1928.