Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Historia pełna jest sytuacji, w których doprowadzone do ostateczności społeczeństwo, sięgało po drastyczne środki i burzyło dotychczasowy porządek społeczny w nadziei, że uda się z niego odbudować coś piękniejszego i bardziej sprawiedliwego.
Wielu z nas lubi marzyć. Dzięki temu możemy się odprężyć i sprawdzić, do czego w życiu dążymy, co nam się podoba, co sprawia nam przyjemność. Niektórzy jednak całe swoje życie podporządkowują marzeniom, przez co narażeni są na częste rozczarowania, gdyż rzeczywistość rzadko kiedy przypomina świat naszych marzeń. Na przeciwnym biegunie stoją ci z nas, którzy uznają tylko to, co da się sprawdzić, zmierzyć i zważyć. Nie mają oni marzeń, tylko cele.
Każdy człowiek może wyodrębnić w swoim życiu pewne momenty, chwile, wydarzenia, które były przełomowe, wnosiły do naszej codzienności nową perspektywę, nieznane dotąd wartości. Może to być spotkanie jakiejś nowej osoby, rozpoczęcie nowej pracy, a nawet rzeczy tak błahe jak obejrzenie pięknego filmu czy usłyszenie piosenki, która zrobi na nas duże wrażenie i poruszy naszą wrażliwość.
Nie jest niczym dziwnym, że artyści jako jednostki wybitnie wrażliwe, próbowali na przestrzeni wieków przedstawiać całościową wizję świata w swoich dziełach. Nie mogło więc w nich zabraknąć również ich samych – artystów. Każda epoka w nieco odmienny sposób przedstawiała rolę takich jednostek w społeczeństwie czy w narodzie.
Czas w utworze literackim pełni bardzo istotną rolę. Dzięki jego konstrukcji jesteśmy w stanie porządkować sobie w głowie wydarzenia, które przedstawia nam autor, a także wyciągać z nich wnioski przyczynowo-skutkowe. Wiele dzieł jednak element ten traktuje w sposób nielinearny i osobliwy.
Życie składa się z sytuacji, w których musimy dokonywać wyborów. Niekiedy wybory te dotyczą rzeczy błahych, innym razem – najważniejszych. Takich jak wybór pomiędzy własnym szczęściem a poświęceniem się dla idei, sprawy ważniejszej czy dobra ogółu. To trudne decyzje, które mogą mieć wpływ nie tylko na nasze życie, lecz na dziesiątki innych istnień.
Miłość jest jedną z największych sił i najbardziej intensywnych uczuć, jakich człowiek może w swoim … Czytaj dalej
Mówi się, że podróżowanie jest sposobem na poznawanie świata oraz samego siebie i jest to słuszne stwierdzenie. Podróż bowiem stawia człowieka w wielu skomplikowanych sytuacjach, których nie doświadczyłby w domu i które pozwalają mu dowiedzieć się więcej o sobie samym, o swoim charakterze i decyzjach.
Kordian, tytułowy bohater słynnego dramatu Juliusza Słowackiego, oraz Konrad, główna postać Dziadów cz. III Adama Mickiewicza, to dwie wielkie kreacje romantyczne. Dwie wielkie postaci i dwie wielkie osobowości. Obu tych bohaterów wiele łączy, choć różnią się również w bardzo zasadniczych kwestiach. Obaj w swoim postępowaniu odnosili się do cierpienia ojczyzny zniewolonej przez zaborców, mieli jednak inne podejście do tego, w jaki sposób należało radzić sobie z tak ciężką sytuacją narodową.
Wymienione w temacie niniejszej pracy sformułowania stanowią odzwierciedlenie dwóch koncepcji romantycznych, które funkcjonowały w literaturze polskiej i odnosiły się do sytuacji politycznej Polski pod zaborami. Krzewicielem pierwszej z nich był Adam Mickiewicz, drugiej – Juliusz Słowacki.
Chyba nikt nie chciałby być samotny. Sytuacja, w której zostajemy pozostawieni sami sobie i nie mamy naprawdę nikogo, do kogo moglibyśmy się zwrócić z prośbą o pomoc, to chyba jednak najczarniejszych perspektyw, jakie może mieć przed sobą człowiek. Istnieją jednak różne rodzaje samotności. Niektórzy decydują się na nią z własnej woli.
Jacek Soplica to bohater Mickiewiczowskiego Pana Tadeusza, ojciec tytułowego bohatera. Za młodu był to warchoł, który w akcie zemsty i desperacji zastrzelił Stolnika Horeszkę, miejscowego magnata, który odmówił mu małżeństwa ze swoją córką. Wyrzuty sumienia i społeczny ostracyzm ze strony szlachty popchnęły Jacka do decyzji o opuszczeniu ziem polskich i rozpoczęciu pokuty w mnisim habicie. Przybrał miano Księdza Robaka i wstąpił do zakonu bernardynów.