Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Zaangażowane dzieła literackie bardzo często starają się dokonać wnikliwej analizy opisywanych przez siebie czasów, sytuacji, postaw ludzkich. Skomplikowana historia Polski sprawiła, że tego rodzaju motywy pojawiały się w literaturze nader często.
Jednym z głównych wątków Wesela Stanisława Wyspiańskiego jest relacja dwóch grup społecznych żyjących na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku – inteligencji (uważającej się za potomków szlachty) oraz chłopstwa.
Stare powiedzenie mówi, że cierpienie uszlachetnia. Dzięki niemu ponoć stajemy się silniejsi, bardziej uważni, życiowo czujni, bardziej odpowiedzialni i rozważni. Niekiedy jednak cierpimy i nie potrafimy dostrzec sensu tego, co się nam przydarza i tego, co się z nami dzieje. Ból wywołany różnorodnymi przykrymi doświadczeniami życiowymi stanie się, prędzej czy później, udziałem każdego człowieka. Literatura opisuje wiele przypadków, w których cierpienie w różnoraki sposób wpływa na charaktery i losy jej bohaterów.
Każdy z nas zmaga się w życiu z pewnymi trudnościami, przeciwnościami. Życie nie należy do rzeczy łatwych, a chwile szczęścia, odpoczynku i beztroski to raczej sprawy incydentalne. Ważne, by znaleźć własną drogę radzenia sobie z dylematami, wątpliwościami i problemami. Wiele takich dróg możemy odnaleźć w literaturze.
Uniwersalną prawdą jest fakt, że o naszej wartości jako ludzi świadczy to, jacy jesteśmy wobec innych, czy potrafimy im pomóc, kiedy tego potrzebują, czy nie wywyższamy się niepotrzebnie, czy potrafimy działać bezinteresownie. Istnieją jednostki pozbawione takich odruchów, jednak być może „ludzi dobrej woli jest więcej”. Życie i literatura uczą nas, że niesienie pomocy drugiemu człowiekowi może być czymś, co nas samych uczyni szczęśliwszymi.
Miłość jest jedną z największych sił i najbardziej intensywnych uczuć, jakich człowiek może w swoim … Czytaj dalej
Zaufanie to rzecz niezwykle cenna, ale również trudna do zbudowania oraz łatwa do zniszczenia. Czasami wystarczy jeden błąd i budowane przez lata zaufanie w danej relacji może runąć. Istotna jest również kwestia tego, w jaki sposób jest ono budowane między różnymi osobami.
Dziś powszechna jest wiedza o tym, że to wnętrze człowieka oraz to, jak traktuje innych ludzi, stanowi o jego wartości, a nie to, ile ma pieniędzy, samochodów, nieruchomości i innych dóbr materialnych. Nie zawsze jednak tak było. Właściwie całkiem niedawne są czasy, kiedy podziały majątkowe klasyfikowały ludzi jako lepszych, lub gorszych. Działo się tak na całym świecie, również w Polsce, co znalazło odzwierciedlenie w literaturze. Problem ten poruszył m.in. wybitny polski prozaik doby pozytywizmu, Bolesław Prus w Lalce.
Miłość to uczucie, którego pragnie chyba każdy człowiek. Wszystkim nam marzy się, by znaleźć osobę, której można będzie zaufać i poświęcić całe życie. Instynkt ten jest tak silny, że gdy już poczujemy, że kogoś kochamy, najczęściej jesteśmy w stanie zrobić dla tej osoby wszystko. Miłość obecna jest w literaturze od zawsze, a pisarze bardzo chętnie opisują jak wielką motywującą siłą może być.
Polska przez wieleset lat była państwem rządzonym przez szlachtę – warstwę uprzywilejowaną społecznie ze względu na posiadane dobra, lub pochodzenie. Najbogatszą klasę szlachty stanowiła arystokracja, z której wywodzili się nieraz książęta i królowie. Przetrwała ona w szczątkowej formie do dziś, choć nie ma już żadnego znaczenia społecznego.
Lalka Bolesława Prusa to dzieło o bardzo dużym znaczeniu społecznym. Oznacza to, że oprócz wciągającej fabuły, mieszczą się w tej powieści pewne idee oraz koncepcje, które – zdaniem autora – powinny były zostać wprowadzone w rzeczywistości, by społeczeństwo mogło żyć dostatniej i harmonijnie się rozwijać. Lalka jest również traktatem na temat powinności jednostki wobec zbiorowości, w której żyje i funkcjonuje. Tego typu dylematy dotyczą zwłaszcza głównego bohatera powieści, Stanisława Wokulskiego.
Niestety życie nie zawsze bywa sprawiedliwe. Jednym z nas powodzi się lepiej, innym gorzej. Niektórzy są biedni, inny opływają w luksusy. Niektórzy sami sobie na taką lub inną sytuację zapracowali, innych pokarał, lub uszczęśliwił los. Literatura bardzo obficie porusza temat ścierania się ze sobą światów ubóstwa i bogactwa, ich nieprzystawalności oraz wzajemnej antypatii.