Latarnik – opracowanie

Pan Tadeusz był jedną z książek, które Skawiński otrzymał pewnego razu, przebywając w latarni w Aspinwall. Poemat Mickiewicza wywarł na nim ogromne wrażenie, ponieważ od bardzo dawna nie miał kontaktu z językiem ojczystym, a samej ojczyzny nie widział już przeszło czterdzieści lat. Niesamowicie sugestywny obraz Polski, jaki maluje się w Panu Tadeuszu niepomiernie wzruszył latarnika, który na starość bardzo odczuwał swoje odosobnienie. 

Latarnik to nowela autorstwa Henryka Sienkiewicza, która do dzisiaj wzrusza i nastraja do refleksji nowe rzesze czytelników. Ten objętościowo niewielki utwór – z definicji jednowątkowy – zawiera w sobie jednak wiele furtek, które prowadzą do wielu innych wątków i kontekstów nie tylko literackich, lecz także historycznych. 

Latarnik Henryka Sienkiewicza to nowela, która mimo upływu ponad wieku od jej napisania, wciąż wzrusza i zdobywa nowe pokolenia zachwyconych czytelników. Jest to w zasadzie opowieść uniwersalna, obfitująca w motywy bardzo dobrze znane w literaturze. Dlatego też wpasowuje się w pewien konkretny, specyficzny kontekst. 

W Aspinwall zwalnia się posada latarnika. Do gubernatora zgłasza się siedemdziesięcioletni Skawiński, który mimo wątpliwości pracodawcy, zostaje przyjęty.  Skawiński dobrze pełni swoją służbę i rozpamiętuje wypadki swojego życia, ucieczkę z ziem polskich, rozmaite zawody, których imał się na całym świecie, by przeżyć, i porażkę na każdym polu, która zmuszała go ciągle do dalszej drogi w nieznane i poszukiwania swojego miejsca.

Znowu przyszło ruszyć w drogę. Znowu w nieznane, a więc kolejny raz przyjdzie mierzyć się z niepewnością jutra, z samotnością, być może z niebezpieczeństwami. Takie myśli towarzyszyły Skawińskiemu, gdy czekał na swój okręt w porcie w Amsterdamie.