Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Ojczyzna to kraj, w którym się rodzimy, uczymy, dorastamy. Kraj, z którego pochodzą nasi przodkowie, którego tradycją obrastamy i który uczy nas języka, w którym będziemy myśleć aż do końca życia. W ciągu tysięcy lat pisania o ojczyźnie, obrosła ona w prawdziwy ogrom znaczeń i interpretacji.
Bezdomność to najprościej rzecz ujmując stan, w którym dana osoba w wyniku najróżniejszych sytuacji życiowych pozbawiona zostaje stałego miejsca zamieszkania, przysłowiowego dachu nad głową. Bezdomność może być jednak rozumiana również w sposób metaforyczny, ponieważ posiadanie domu może mieć i taki wymiar.
Starość jest właściwie nieodrodną częścią życia, naturalną koleją losu. Według popularnego przysłowia, wszyscy starzejemy się już od dnia swoich narodzin. Niektórzy boją się starości i związanego z nią niedołęstwa, chorób i tego, że mogą być zdani na innych. Inni pragną, by ich ciała pozostały wiecznie młode – każdą zmarszczkę traktują jak śmiertelną ranę.
Definicja szczęścia pozostaje do dzisiaj właściwie nieuchwytna, mimo że człowiek zastanawia się nad nią od zarania dziejów. Współcześnie mamy już tyle jego definicji, że każdy może znaleźć jakąś, która będzie odpowiadała właśnie jemu. Dla niektórych szczęściem będzie fortuna, dla innych bliskość ukochanej osoby, jeszcze ktoś inny poczuje się szczęśliwy, gdy zdobędzie najwyższy szczyt świata albo pojedzie w daleką podróż.
Dom to najważniejsze miejsce dla każdego człowieka. Każdy z nas musi mieć miejsce, w którym będzie mógł czuć się bezpiecznie, w którym będzie mógł odpocząć i który pełny będzie życzliwych mu ludzi. Dom więc to nie tylko budynek, to przede wszystkim przestrzeń, w której czujemy się dobrze, gdzie możemy być naprawdę sobą bez strachu przed oceną czy złym traktowaniem.
Niektórzy twierdzą, że życie jest po to, by wyrobić sobie jak najwięcej przyjemnych wspomnień na starość. To oczywiście nieco żartobliwe powiedzenie, jednak trafnie podkreśla rolę, jaką w naszym życiu odgrywają wspomnienia.
Cierpienie jest nieodłącznym elementem ludzkiego istnienia. Możemy się z tym nie zgadzać, lecz najprawdopodobniej na pewnym etapie naszego życia wydarzy się coś, co sprawi, że będziemy cierpieć. Człowiek od dawna próbuje nadać swojemu cierpieniu sens, na przykład poprzez rozmaite religie, ponieważ odczuwanie bólu, które do niczego nie prowadzi jeszcze bardziej pogłębia naszą rozpacz.
Wszyscy ludzie na pewnym etapie swojego życia tęsknią. Tęsknić można za czymś, co już minęło, lub do czegoś, co jeszcze nie nastąpiło. Ten drugi wariant nazywamy jednak przeważnie marzeniem. Niemniej jednak każdy zna chyba dojmujące uczucie tęsknienia za czymś, czego w danej chwili nie jesteśmy w stanie osiągnąć, albo przywrócić z przeszłości. Taki stan zawsze wzbudza mnóstwo emocji, dlatego bardzo pięknie wpasowuje się w różnego rodzaju dzieła sztuki, które przecież na emocjach bazują. Również literatura nie pozostaje w tym temacie w tyle i na przestrzeni różnych epok udowadnia, jak różne potrafią być obszary ludzkiej tęsknoty.
Niektórzy porównują do wędrówki całe ludzkie życie. W końcu byt, tak jak każda droga, ma swój początek, swój bieg, w trakcie którego napotykamy na różnorodne przeciwności i przeszkody, a także swój koniec, gdy docieramy do celu – niekiedy w niespodziewanym dla siebie momencie. Wędrowanie jest czynnością tak bardzo ludzką i od tak dawna (od początku?) związaną z ludzkim istnieniem, że nie ma chyba bardziej uniwersalnego odniesienia do tego, co może dziać się w ludzkim wnętrzu.
Józef Skawiński to główny bohater noweli Henryka Sienkiewicza pt. Latarnik. Nowela ta stałą się kanonicznym dziełem jeśli chodzi o tematykę tożsamości narodowej, tęsknoty za ojczyzną, odczuwanej przez wieloletnich emigrantów, oraz po prostu tęsknoty ludzkiej, która potrafi przypomnieć o sobie nawet po wielu latach.
Literatura odgrywa w życiu człowieka ogromną rolę. Nie tylko wzbogaca naszą wyobraźnię i zapewnia nam stały dostęp do nowej wiedzy. Potrafi również w dosłownym tego słowa znaczeniu odmienić nasze życie, przypomnieć, kim jesteśmy, i dokąd mamy zmierzać.
Skawiński to główny bohater słynnej noweli Henryka Sienkiewicza, pt. Latarnik. Człowiek ten po wielu latach tułaczki odnalazł – jak mu się wydawało – spokojną przystań, gdzie dzięki posadzie latarnika będzie mógł spokojnie dożyć swoich dni.
