Asceza jako postawa życiowa. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Legendy o św. Aleksym. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Każdy z nas w inny sposób podchodzi do życia, ponieważ każdy widzi go nieco inaczej. Dlatego nie ma jednego dobrego rozwiązania na zdobycie szczęścia. Każdy człowiek musi dojść do tego na własną rękę. Literatura obfituje w rozmaite wzorce, im dany przykład jest odleglejszy czasowo, tym dziwniejszy może się wydawać na pierwszy rzut oka, ale nie znaczy to, że współcześnie nie znalazłby się nikt, dla kogo nie okazałby się słuszny.

Motyw bezdomności w literaturze – konteksty z różnych epok

Bezdomność to najprościej rzecz ujmując stan, w którym dana osoba w wyniku najróżniejszych sytuacji życiowych pozbawiona zostaje stałego miejsca zamieszkania, przysłowiowego dachu nad głową. Bezdomność może być jednak rozumiana również w sposób metaforyczny, ponieważ posiadanie domu może mieć i taki wymiar.

Motyw Boga w literaturze – konteksty z różnych epok

Istnienie, obecność oraz działanie Boga, a także jego wpływ na kształt i funkcjonowanie świata, budzą w umyśle ludzkim najróżniejsze refleksje i idee, odkąd tylko jako rodzaj ludzki zaczęliśmy zastanawiać się nad tym, czy istnieje coś poza światem doczesnym. Na przestrzeni tysięcy lat nasze relacje z absolutem ewoluowały i przybierały najróżniejsze formy.

Legenda o św. Aleksym – problematyka

Wszystkie żywoty świętych (hagiografie) to bardzo specyficzny rodzaj literatury. Są to, najprościej rzecz ujmując, biografie ludzi uznanych przez Kościół za godnych naśladowania w kwestii wiary. Szczególnie popularną dziedziną była hagiografia w średniowieczu, kiedy wiara i doktryna chrześcijańska dopiero nabierały kształtu i potrzebowały tego rodzaju literatury do formowania poglądów i postaw wśród wiernych.

Franciszkański ideał ubóstwa jako model ascezy. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Kwiatków świętego Franciszka z Asyżu. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Święty Franciszek z Asyżu stworzył pewien kanon cech i zachowań ludzkich, które wykreowały wizerunek „idealnego świętego”. Te cechy to między innymi ubóstwo, całkowite podporządkowanie swojego życia woli bożej, radość czerpana z wiary oraz afirmacja wszystkiego, co żywe, jako stworzenia boskiego.