Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Lilla Weneda to tytułowa bohaterka jednego z najsłynniejszych dramatów Juliusza Słowackiego. Jest to utwór inspirowany czasami przedchrześcijańskimi, kiedy na ziemiach polskich dochodziło do konfliktów pomiędzy poszczególnymi plemionami słowiańskimi, germańskimi, czy celtyckimi. Właśnie o wojnie pomiędzy Lechitami a Wenedami opowiada dramat Słowackiego.
Roza Weneda była siostrą głównej i tytułowej bohaterki dramatu Juliusza Słowackiego, a także córką króla narodu Wenedów – Derwida. Jej postać została zbudowana na kontraście wobec siostry, Lilli. Cechą najbardziej wyróżniającą Rozę spośród tłumu jest jej wrażliwość na świat metafizyczny, jest ona bowiem w stanie zajrzeć w przyszłość i przewidzieć wypadki, które dopiero będą miały miejsce. To zresztą przyczynia się do ostatecznego upadku Wenedów.
Wenedowie to historyczny naród, który istniał w czasach Imperium Rzymskiego i zamieszkiwał tereny nadbałtyckie. Przez wielu badaczy Wenedowie uważani są za protoplastów Słowian. Polski narodowy wieszcz, Juliusz Słowacki postanowił wykorzystać ich wizerunek w swoim dramacie, pt. Lilla Weneda właśnie. Ich, a raczej czas ich walki z Lechitami, by w metaforyczny sposób odnieść się do sytuacji Polski w XIX wieku.
Lilla Weneda to przedziwny dramat autorstwa Juliusza Słowackiego, który opowiada o przedchrześcijańskich walkach plemion słowiańskich i celtyckich. Autor pod płaszczykiem aluzji pragnął przemycić pewne prawdy i oceny dotyczące powstania listopadowego.
Lilla Weneda to bardzo oryginalny utwór pochodzący spod pióra jednego z naszych trzech narodowych wieszczów – Juliusza Słowackiego. Dramat dotyczy czasów, kiedy chrześcijaństwo dopiero wkraczało na tereny słowiańszczyzny, a poszczególne plemiona słowiańskie nie połączone jeszcze węzłem państwowości, toczyły wojny zarówno ze sobą, jak i z ościennymi plemionami m.in. celtyckimi. Poeta pragnął w ten sposób opisać uniwersalne prawa, … Czytaj dalej
Roza w rozmowie ze swoją siostrą Lillą przepowiada klęskę Wenedów w walce z Lechitami.
Derwid oraz Lelum i Polelum zostają wzięci do lechickiej niewoli, gdzie są obrażani i upokarzani.