Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Młodość to czas, w którym człowiek wciąż dojrzewa i uczy się, jakie zasady rządzą otaczającym go światem. Jest to także moment, w którym łatwo jest popełnić błąd, nie zauważyć ważnych kwestii lub na własnej skórze przekonać się o konsekwencjach pewnych czynów.
Historia jest świetną nauczycielką, na podstawie przeszłych wydarzeń możemy się uczyć i nie popełniać błędów przodków, natomiast brać przykład z ich sukcesów. Często obchodzimy doniosłe rocznice, które mają nam przypominać o ważnych momentach z przeszłości.
Odwaga i jej brak określany często tchórzostwem to dwa zjawiska towarzyszące człowiekowi od pradawnych dziejów. Naturalny instynkt przetrwania wykształcił w nas system ostrzegawczy, który wywołuje w nas przerażenia, abyśmy byli zdolni do ucieczki, lub obrony przed niebezpieczeństwem. Jednak to, co czyni nas ludźmi odważnymi, to umiejętność zapanowania nad własnym strachem w sytuacjach kryzysowych.
Marzenia to bardzo istotna część naszego życia, którą niestety bardzo często lekceważymy. Odrywają nas od trudów rzeczywistości, motywują do działania, nadają sens pracy i innym wysiłkom. Przede wszystkim jednak marząc ćwiczymy swoją wyobraźnię, odpoczywamy i jesteśmy w stanie zapomnieć o codzienności, nie zawsze tak łatwej, jakbyśmy sobie tego życzyli.
Cezary Baryka z Przedwiośnia Stefana Żeromskiego oraz Zenon Ziembiewicz z Granicy Zofii Nałkowskiej to dwóch bohaterów, którzy w podobnym momencie dziejowym próbowali znaleźć dla siebie miejsce w świecie oraz żyć według powziętych w młodości reguł i wartości. W przypadku obu mężczyzn jednak życie gorzko zweryfikowało młodzieńcze postanowienia.
Tomasz Judym z Ludzi bezdomnych oraz Cezary Baryka z Przedwiośnia to dwóch słynnych bohaterów prozy Stefana Żeromskiego. Dzieli ich całe pokolenie, temperament, pochodzenie oraz światopogląd. Łączy pragnienie dobra i sprawiedliwości na świecie, chęć działania na jego rzecz oraz fakt, że ze względu na swoje przekonania nie są w stanie odnaleźć się w swoich czasach ani opowiedzieć wyraźnie po żadnej ze stron w toczących się niejako obok nich sporach.
Nie bez powodu mówi się, że „młodość to okres buntu”. Młodzi ludzie posiadają bardzo chłonne, otwarte na wszystko umysły, są odważni, chcą eksperymentować i czerpać z życia pełnymi garściami. Niekiedy robią to za wszelką cenę, co przez starszych odbierane jest jako bunt wobec ich ustabilizowanych i okrzepłych wartości i pojęć.
Cezary Baryka jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego pt. Przedwiośnie. Ma on korzenie polskie – oboje jego rodziców to Polacy – jednak sam urodził się w Baku i z krajem swoich przodków nie czuje właściwie żadnego związku. W dużo większej mierze czuje się Rosjaninem. Bardzo szybko jednak wypadki historyczne sprawią, że ustalenie własnej tożsamości narodowej stanie się dla niego sprawą priorytetową.
Ostatnia część Przedwiośnia Stefana Żeromskiego, pt. Wiatr od wschodu, jest w głównej mierze poświęcona różnorodnym koncepcjom rozwoju niepodległego państwa polskiego. Jedną z takich koncepcji prezentują warszawscy komuniści, którzy propagują dążenie do likwidacji podziału na klasy społeczne, przez co spodziewają się osiągnąć stan ogólnej sprawiedliwości i szczęścia.
Przedwiośnie Stefana Żeromskiego to powieść, której bardzo dużą część stanowią polityka oraz ścierające się ze sobą ideologię społeczne. Jedną z nich jest komunizm, przed którego złudną idyllą autor starał się przestrzec swoich czytelników. Niestety, jak to często się zdarza, przez wielu powieść ta nie została zrozumiana poprawnie i Stefan Żeromski spotkał się z zarzutami popierania komunizmu i antypolskości. Jak więc naprawdę został przedstawiony komunizm w Przedwiośniu?