Stanisław Barańczak

Stanisław Barańczak jest jednym z najbardziej znanych polskich poetów czasów współczesnych. Jednoznacznie kojarzy się go z okresem PRL-u, twórczością Nowej Fali oraz z poruszaniem tematów związanych z polską sytuacją polityczną i gospodarczą. Stanisław Barańczak w roku 1981 wyemigrował ostatecznie do Stanów Zjednoczonych.

Wiersz Stanisława Barańczaka „Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka” pochodzi z tomiku „Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu”, który ukazał się w 1980 roku. Tematem wiersza jest nietrwałość wszystkiego, co zostało człowiekowi dane, przemijalność.

Zarówno tytuł wiersza „Ze wstępu do rozmówek”, jak i jego pierwsza fraza: „celem jest mówić płynnie” sugerują, że tematem wiersza Barańczaka jest sztuka komunikacji w obcym języku. Po przeczytaniu i przemyśleniu utworu okazuje się jednak, że to nie do końca prawda. Utwór pochodzi z tomu „Atlantyda i inne wiersze z lat 1981 – 1985”. Został napisany po wyjeździe Barańczaka z kraju, w czasie, gdy poeta wykładał na Uniwersytecie Harvarda w USA.

Atlan­ty­da i inne wier­sze to tomik poezji wydany w roku 1986 roku. Znajduje się w nim utwór o tytule Garden party, poruszający wątki emigracyjne – opisuje stan wiedzy Amerykanów na temat tego, co dzieje się w Polsce oraz sugeruje, że rodacy są zdani sami na siebie. Autorem wiersza jest Stanisław Barańczak, jeden z najsłynniejszych twórców Nowej Fali, ale także poeta, tłumacz oraz akademik, przebywający na wieloletniej emigracji w Stanach Zjednoczonych.

Stanisław Barańczak to polski poeta, tłumacz i krytyk literacki okresu Nowej Fali, znany także pod pseudonimami Szczęsny Dzierżankiewicz czy Barbara Stawiczak. Jego wiersz Co jest grane pochodzi z wydanego w roku 1977 tomiku Ja wiem, że to niesłuszne: Wiersze z lat 1975:1976. Porusza zagadnienia związane z kłamstwem, fałszem i propagandą, która otacza odbiorców w codziennym życiu.

Stanisław Barańczak był polskim poetą oraz krytykiem, którego twórczość wpisywała się w tak zwaną Nową Falę, czyli dorobek literatów debiutujących w latach 60. Wiele lat spędził na emigracji, czego wyrazem jest wiersz Widokówka z tego świata, pochodzący z tomu o zbliżonym tytule (Wi­do­ków­ka z tego świa­ta i inne rymy z lat 1986–1988), poruszający kwestie przebywania na obczyźnie.