Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Marcin Borowicz to chłopiec uczący się w rosyjskiej szkole, a w zasadzie w polskiej szkole ulegającej coraz bardziej naciskom rusyfikacji. Zarówno nauczyciele polscy, coraz rzadziej występujący w gronie pedagogicznym, jak i przede wszystkim uczniowie odczuwali efekty tego zbrodniczego procesu na każdym kroku, w dodatku z biegiem czasu coraz silniej.
Uważam, że na największy szacunek spośród bohaterów powieści Stefana Żeromskiego, pt. Syzyfowe prace, zasługuje Andrzej Radek.
Marcin Borowicz, główny bohater Syzyfowych prac Stefana Żeromskiego to bohater dynamiczny. Jego charakter ulega przemianom, czemu nie należy się dziwić, gdyż w powieści śledzimy okres jego dojrzewania, kiedy umysł jeszcze się kształtuje.
Scena, w której Bernard Zygier jako zupełnie nowy uczeń w klasie, na lekcji polskie recytuje Redutę Ordona Adama Mickiewicza jest chyba jedną z najbardziej charakterystycznych i symbolicznych scen w polskiej literaturze dotykającej tematyki zaborów Polski.
Cezary Baryka z Przedwiośnia Stefana Żeromskiego oraz Zenon Ziembiewicz z Granicy Zofii Nałkowskiej to dwóch bohaterów, którzy w podobnym momencie dziejowym próbowali znaleźć dla siebie miejsce w świecie oraz żyć według powziętych w młodości reguł i wartości. W przypadku obu mężczyzn jednak życie gorzko zweryfikowało młodzieńcze postanowienia.
Tomasz Judym z Ludzi bezdomnych oraz Cezary Baryka z Przedwiośnia to dwóch słynnych bohaterów prozy Stefana Żeromskiego. Dzieli ich całe pokolenie, temperament, pochodzenie oraz światopogląd. Łączy pragnienie dobra i sprawiedliwości na świecie, chęć działania na jego rzecz oraz fakt, że ze względu na swoje przekonania nie są w stanie odnaleźć się w swoich czasach ani opowiedzieć wyraźnie po żadnej ze stron w toczących się niejako obok nich sporach.
Nie bez powodu mówi się, że „młodość to okres buntu”. Młodzi ludzie posiadają bardzo chłonne, otwarte na wszystko umysły, są odważni, chcą eksperymentować i czerpać z życia pełnymi garściami. Niekiedy robią to za wszelką cenę, co przez starszych odbierane jest jako bunt wobec ich ustabilizowanych i okrzepłych wartości i pojęć.
Cezary Baryka jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego pt. Przedwiośnie. Ma on korzenie polskie – oboje jego rodziców to Polacy – jednak sam urodził się w Baku i z krajem swoich przodków nie czuje właściwie żadnego związku. W dużo większej mierze czuje się Rosjaninem. Bardzo szybko jednak wypadki historyczne sprawią, że ustalenie własnej tożsamości narodowej stanie się dla niego sprawą priorytetową.
Ostatnia część Przedwiośnia Stefana Żeromskiego, pt. Wiatr od wschodu, jest w głównej mierze poświęcona różnorodnym koncepcjom rozwoju niepodległego państwa polskiego. Jedną z takich koncepcji prezentują warszawscy komuniści, którzy propagują dążenie do likwidacji podziału na klasy społeczne, przez co spodziewają się osiągnąć stan ogólnej sprawiedliwości i szczęścia.
Przedwiośnie Stefana Żeromskiego to powieść, której bardzo dużą część stanowią polityka oraz ścierające się ze sobą ideologię społeczne. Jedną z nich jest komunizm, przed którego złudną idyllą autor starał się przestrzec swoich czytelników. Niestety, jak to często się zdarza, przez wielu powieść ta nie została zrozumiana poprawnie i Stefan Żeromski spotkał się z zarzutami popierania komunizmu i antypolskości. Jak więc naprawdę został przedstawiony komunizm w Przedwiośniu?
W powieści Stefana Żeromskiego pt. Przedwiośnie, mamy do czynienia z bardzo popularną dla czasów tego autora narracją trzecioosobową. Osoba, która przeprowadza nas przez dzieje młodości Cezarego Baryki jest wszechwiedząca i pokazuje nam wydarzenia, ludzi, sytuacje i emocje tak, jak poznaje je główny bohater, byśmy mogli się z nim utożsamić.
Druga część powieści Stefana Żeromskiego pt. Przedwiośnie, to opis życia szlachty polskiej w dworku w Nawłoci – siedzibie rodziny Wielosławskich, do której Cezary Baryka, główny bohater powieści, zostaje zaproszony przez Hipolita Wielosławskiego, kompana z czasu wojny polsko-bolszewickiej, któremu uratował życie i który w ramach podziękowania zaprosił go na wypoczynek do swojego domu rodzinnego.