Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Przedwiośnie to chyba jedna z najbardziej kontrowersyjnych powieści w dorobku Stefana Żeromskiego. Jest tak m.in. przez dynamicznego głównego bohatera, tematykę utworu, a także (a może przede wszystkim) przez bardzo niejednoznaczne zakończenie, które do dzisiaj jest interpretowane na różne sposoby.
Przedwiośnie Stefana Żeromskiego to jedna z najbardziej kontrowersyjnych, a przez to być może i najważniejszych powieści, jakie napisane zostały na temat odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku, a także na temat konsekwencji takiej sytuacji i tego, jak trudno nadać kształt państwu, które nie istniało od przeszło stu dwudziestu lat.
Przedwiośnie autorstwa Stefana Żeromskiego to nie tylko wielka powieść o odradzającym się po latach zaborów państwie polskim i o różnych na to odrodzenie pomysłach. To przede wszystkim wspaniała i wielowątkowa opowieść o jednostce uwikłanej w ogromne procesy historyczno-polityczne, o tym, jak tryby dziejowej machiny wpływają na życie pojedynczego człowieka, który od zarania dziejów pragnie w zasadzie tych samych rzeczy – godnego życia, bezpieczeństwa, miłości. Przyjrzyjmy się zatem mnogości wątków i motywów, które odnaleźć można na kartach Przedwiośnia.
Stefan Żeromski w Przedwiośniu utrwalił bardzo specyficzny dla Polski moment historyczny, w którym to od niedawna niepodległy kraj sam szuka na siebie jeszcze pomysłu, a obywatele dopiero zakasują rękawy do pracy, dopiero ustalają, co tak naprawdę musi być zrobione, dopiero planują działanie. Żeromski wplótł w swoją powieść kilka istotnych symboli, które mają działać na wyobraźnię czytelnika na poziomie nieco innym niż dosłowna historia przedstawiona na kartach Przedwiośnia. Sprawdźmy, jakie symbole występują w powieści Żeromskiego.
Przedwiośnie Stefana Żeromskiego to dzieło wielkie nie tylko ze względu na walory artystyczno-literackie, jakie niewątpliwie posiada, lecz przede wszystkim na perspektywiczność przedstawienia wizji budowania i rozwoju Polski w tak newralgicznym momencie historycznym, jakim było dla naszego kraju odzyskanie niepodległości po stu dwudziestu trzech latach zaborów. Warto zapoznać się z różnorodnymi koncepcjami rozwoju ojczyzny, które zawarł w swojej powieści jeden z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku i pomyśleć czy są one aż tak bardzo odległe od tego, czego Polska potrzebowałaby dzisiaj.
Epoka pozytywizmu przyniosła diametralnie inne od romantycznych idee społeczne. Umysłami myślicieli pozytywistycznych zawładnął wizerunek społeczeństwa jako jednego organizmu, który nie może w pełni poprawnie funkcjonować, jeśli jakaś jego część nie jest do końca zdrowa.
Opowiadanie Stefana Żeromskiego pt. Rozdzióbią nas kruki, wrony… dało tytuł debiutanckiemu zbiorowi opowiadań tego, uważanego za najwybitniejszego polskiego prozaika, pisarza. Jest to opowiadanie bardzo brutalne i obnażające najczarniejsze i najpodlejsze prawdy o mrocznej stronie ludzkiej natury. A wszystko to wkomponowane jest w dramatyczny moment klęski powstania styczniowego – motywu bardzo często przewijającego się w dziełach Żeromskiego.
Marcin Borowicz i Andrzej Radek to dwaj bohaterowie powieści Stefana Żeromskiego pt. Syzyfowe prace. Dwaj młodzi ludzie dorastający w bardzo trudnym dla Polski czasie i miejscu – pod zaborem rosyjskim.