Anaruk, chłopiec z Grenlandii to fascynująca opowieść reportażowa autorstwa Czesława Centkiewicza. Jest to fabularyzowany opis prawdziwej podróży autora na tereny za kołem podbiegunowym i spotkania oraz kilkumiesięcznego życia z tamtejszymi rdzennymi mieszkańcami – inuitami. Wraz z autorem poznajemy kolejnych mieszkańców Grenlandii i ich styl życia, to, jak radzą sobie w okrutnych warunkach przyrodniczych, jak się bawią, jak świętują, jak polują i jak odpoczywają. Narrator w fascynujący sposób opisuje kolejnych bohaterów, których napotyka na swojej drodze. Są on diametralnie inni od ludzi, do spotykania których jesteśmy przyzwyczajeni na co dzień na ulicach wielkich miast, ale nie mniej ciekawi i wartościowi. Oto najważniejsi z nich!
Spis treści
Narrator
Rozpocząć należy od postaci samego Narratora, gdyż to z jego perspektywy patrzymy na wszystkich innych bohaterów powieści. Jest to człowiek dorosły i dojrzały światopoglądowo. Jest doświadczonym podróżnikiem, zna świat, ale nadal jest go bardzo ciekawy. Do odkrywania nowych terenów podchodzi właśnie z ciekawością, z zainteresowaniem, ale również z otwartością i szacunkiem dla wszystkiego, co jest inne niż on sam, albo jego świat. Nie wywyższa się spośród inuitów, chociaż ich styl życia z perspektywy Europejczyka na początku XX wieku mógłby wydawać się prymitywny, surowy i prehistoryczny. Dzięki takiemu podejściu zyskuje sobie szacunek Grenlandczyków i dzięki zaskarbionemu zaufaniu może jeszcze pełniej doświadczać ich życia i uczestniczyć w nim. Jest to człowiek odważny, ale również wrażliwy. Trudno mu po kilku miesiącach oderwać się od inuitów, ale z wdzięczności daje im mnóstwo sprzętów, dzięki którym ich życie może stać się choć trochę bardziej komfortowe. Wielką wagę ma dla niego fakt, że inuici żegnają się z nim słowami, w których twierdzą, że już zawsze będzie mile widziany w ich plemieniu i że będą oczekiwali jego szybkiego powrotu na Grenlandię. To dla niego ogromny honor i wielkie wyróżnienie.
Anaruk
Anaruk to dwunastolatek, rdzenny mieszkaniec Grenlandii, któremu bardzo szybko udaje się nawiązać nić przyjaźni i porozumienia z Narratorem. Jest to chłopiec nadzwyczaj sprawny fizycznie, jak na swój wiek, silny i zwinny. Ubiera się w bardzo prosty, charakterystyczny dla inuitów sposób: jego ubiór wyrabiany jest głównie ze skór i futer fok, niedźwiedzi, lisów czy reniferów. Mimo młodego wieku uczestniczy w polowaniach razem z dorosłymi, by być gotowym do dorosłości, zresztą nie bez sukcesów, udaje mu się samodzielnie upolować fokę, a jakiś czas później ratuje własnego ojca i zabija harpunem polarnego niedźwiedzia, który go zaatakował i powalił na ziemię. Jest odważny i potrafi zachować zimną krew w chwili niebezpieczeństwa, o czym świadczy sytuacja, gdy na samotnym polowaniu na fokę, kra, na której stał, oderwała się od lodu. Jest to chłopak serdeczny i otwarty. Zaprzyjaźnia się z Narratorem i jest ciekawy świata, z którego ten przybył, jednak wydaje mu się on nieco dziwny i patrzy na niego z pobłażliwością. Z tych różnic wynika zresztą mnóstwo bardzo zabawnych sytuacji, jak na przykład ta, gdy Anaruk, przyzwyczajony do surowego i prostego jedzenia, pożera mydło Narratora, gdyż bierze je za jakiegoś rodzaju przysmak. Odrzuca go natomiast zapach i smak czekolady.
Tugto
Ojciec Anaruka, myśliwy. Człowiek odważny, sumienny, wytrzymały i odpowiedzialny. Jego głównym zadaniem jest oczywiście zapewnienie swojej rodzinie oraz swojemu plemieniu bezpieczeństwa, żywności oraz skór, które można będzie przerobić na ciepłe zimowe ubrania. Od najmłodszych lat szkoli swojego syna na myśliwego. Potrafi przełamać lęk i zachować trzeźwy osąd rzeczywistości. Świadczy o tym sytuacja, w której bez wahania rzucił się na pomoc Anarukowi, kiedy ten znalazł się w niebezpieczeństwie, choć mógł to przypłacić własnym życiem. Tugto jest również świetnym gawędziarzem i duszą towarzystwa. Z okazji różnych uroczystości, lub przy wieczornej wieczerzy potrafi bardzo ciekawie opowiadać inuickie legendy. Jego marzeniem jest posiadanie broni palnej.
Omialik
Młody chłopak, mniej więcej rówieśnik Anaruka, przyjaciel głównego bohatera powieści. Pogodny chłopiec, odważny, choć jeszcze odrobinę naiwny i lekkomyślny. Kiedy wybierają się z Anarukiem na samotne polowanie, zostawia przyjaciela samotnie. Kiedy jednak Anaruk znajduje się w niebezpieczeństwie, Omialik bez chwili wahania rusza po pomoc i udaje mu się ją sprowadzić na czas, tak, żeby dało się jeszcze uratować Anaruka,za co zostaje pochwalony przez starszych członków plemienia.
Matka Anaruka
Nie wiemy wiele o matce Anaruka, nie znamy jej imienia. Jest ona zwykłą inuicką kobietą i zajmuje się tym, czym wszystkie kobiety w plemieniu: przygotowuje strawę, szyje i naprawia ubrania, opiekuje się najmłodszymi dziećmi. Kocha rodzinę i troszczy się o jej dobro. Jest osobą serdeczną i gościnną.
Nukun
Nukun jest pięcioletnim bratem Anaruka, z którym bardzo lubi spędzać czas z wzajemnością.