Dziewczynka z parku Barbary Kosmowskiej to bardzo wzruszająca opowieść o dzieciństwie, w którym wszystko jest z jednej strony łatwiejsze, ale z drugiej dużo trudniejsze. Dziecięca perspektywa pomaga nam przypomnieć sobie, jak patrzyliśmy na świat wiele lat temu, kiedy dopiero budowaliśmy swoje własne patrzenie na świat, a każdy dzień był przygodą pełną wyzwań, misji i lekcji do odrobienia. W bohaterach tej krótkiej powieści każdy dorosły może, a nawet powinien, spróbować się przejrzeć.
Spis treści
Dziewczynka z parku – streszczenie krótkie
Główną bohaterką powieści jest Andzia, uczennica szkoły podstawowej, która parę miesięcy temu straciła swojego ukochanego tatę. Żyje wraz z mamą, jednak kobieta nie potrafi pogodzić się ze stratą i zatraca się w żalu, co coraz mocniej odbija się na opiece nad dziewczynką. Pomaga im jednak babcia.
Andzia nawiązuje relację ze szkolnym kolegą Jeremiaszem, we dwójkę są trochę z boku całej szkolnej społeczności. Zaprzyjaźniają się coraz bardziej i często karmią razem kaczki w parku, gdzie zdradzają sobie swoje sekrety. Chłopiec jest chory na cukrzycę i przez chorobę będzie musiał powtarzać klasę. Gdy znowu zachoruje to właśnie Andzia będzie go odwiedzać i dawać mu notatki do przepisania.
Dziewczynka na różne sposoby próbuje poradzić sobie ze stratą taty, dużo o nim rozmyśla i dużo rozmawia na jego temat z mamą. Patrząc na ptaka na gałęzi, myśli, że jej tata też obserwuje ją z wysokości jak ptak. Pewnego dnia Jeremiasz poznaje ją ze swoim psem – Tangiem, którego znalazł kiedyś w piwnicy i którym się zaopiekował. W czasie choroby chłopca, Andzia zaprzyjaźnia się również z dziewczynką o imieniu Olga, ona również nie ma taty. Jeremiasz w końcu wraca do zdrowia i więź pomiędzy nim a Andzią jeszcze bardziej się zacieśnia.
Pod koniec powieści mama Andzi zyskuje niejako nowe siły ze względu na otrzymaną wcześniej posadę i decyduje się na umycie samochodu swojego zmarłego męża. Nie chce go jeszcze sprzedawać, ale dla Andzi jest to sygnał nadchodzących dobrych zmian i tego, że kobieta w końcu zaczyna ruszać do przodu.
Powieść kończy się fragmentem pochodzącym z pamiętnika samego Jeremiasza, który opisuje wszystkie te wydarzenia ze swojej perspektywy. Jest to pamiętnik o którym sam wcześniej wspominał i którego rozpoczęcie planował.
Dziewczynka z parku – streszczenie szczegółowe
Rozdział I. Druga strona ulicy. Pewnego dnia po szkole, chłopiec o imieniu Jeremiasz proponuje swojej koleżance ze szkoły, że odprowadzi ją po lekcjach do domu. Nie zwraca przy tym uwagi na docinki i kpiny innych dzieci. Dziewczynka ma na imię Andzia i jest bardzo smutna, co nie uchodzi uwadze chłopca. Rozmowa nie klei się zbytnio. Oboje spędzają jednak miło czas na karmieniu kaczek w parku. Andzia okazuje się być doświadczona przez życie – kilka miesięcy temu zmarł jej ojciec. Ona i mama wciąż nie potrafią poradzić sobie z tą stratą, mama ciągle nie pozbywa się rzeczy zmarłego, na przykład samochodu, i cierpi z powodu straty, co odbija się na dziewczynce.
Rozdział II. Słowa odlatują jak ptaki. Mama Andzi nie potrafi uporać się ze smutkiem, który towarzyszy jej od momentu utraty męża. Traci poczucie czasu, często zapomina o obowiązkach domowych, dużo śpi. Andzia zaczyna być na mamę zła, ponieważ uważa, że kobieta powinna być bardziej dorosła, a tymczasem to ona czuje się dojrzalsza. Jej babcia mówiła, że mama szybciej dojdzie do siebie, ale nic na to nie wskazuje.
Rozdział III. Sekret. Andzia po raz kolejny karmi kaczki w parku wraz z Jeremiaszem. Ufa chłopcu coraz bardziej i opowiada mu o swoim tacie. Andzia traci poczucie czasu i spóźnia się do domu na obiad. Spotyka się to z niezadowoleniem mamy, ale dziewczynki broni babcia. Kobiety próbują wspierać się nawzajem. Andzia wieczorem wymyka się do sklepu i kupuje kawałek sernika. Pamięta, że jej tata robił tak zawsze, gdy chciał poprawić sobie humor w ciężkich chwilach.
Rozdział IV. Miętowe pastylki na samotność. Andzia w szkole kłóci się z Zosią. Na pociechę Jeremiasz częstuje ją miętową pastylką. Zwierza się, że prawdopodobnie będzie musiał powtarzać klasę, ponieważ narobił sobie wielkich zaległości przez półroczny pobyt w szpitalu. Obiecuje także przedstawić dziewczynce swojego psa, który wabi się Tango.
Rozdział V. Cukier puder na księżycu. Andzia wraca do domu, w którym nie ma mamy. Znajduje jednak list od niej, z którego dowiaduje się, że kobieta wróci trochę później. Dziewczynka widzi też francuskie rogaliki, które kojarzą jej się z tatą. Patrzy przez okno, gdzie widzi na gałęzi ptaka, kowalika. Przypomina jej się, że ojciec wspominał, że kiedy go zabraknie będzie cały czas ją obserwował, jednak będzie ją widział jak ptak – z góry.
Rozdział VI. Przegapiony koniec świata. Andzia wspomina czas tuż po odejściu swojego taty z tego świata. Przypomina sobie zaskakującą rzecz, mianowicie nie płakała nigdy w dzień – mogła płakać jedynie w nocy. Pyta swojej mamy, dlaczego wraz ze śmiercią ojca nie skończył się ich świat. Mama odpowiada, że owszem skończył się, lecz tylko dla nich, więc nikt inny nie mógł tego zobaczyć.
Rozdział VII. Dwie górki i wspólny pies. Jeremiasz w końcu przedstawia Andzi i jej mamie swojego psa – Tanga. Mówi, że znalazł go porzuconego w piwnicy. Andzia twierdzi, że przypomina on czworonoga z rysunków jej mamy. Cały trójka (wraz z psem – czwórka) udaje się na sanki. Tam Jeremiasz zwierza się, że zamierza rozpocząć pisanie pamiętnika.
Rozdział VIII. Kiedy nie ma chłopca w żółtej bluzie. Do szkoły nie przychodzi Jeremiasz, ponieważ jest chory. Andzia zgłasza się, by zanieść mu zeszyty po szkole do domu. Dziewczynka od wychowawczyni dowiaduje się, że chłopiec choruje na cukrzycę i że jest to bardzo poważna choroba. Andzia zyskuje nową przyjaciółkę – Olgę.
Rozdział IX. Dlaczego dzięcioł opuszcza dziuplę? Przyjaźń Andzi z Olgą kwitnie i dziewczynki coraz bardziej sobie ufają. Czasem nawet razem odwiedzają chorego Jeremiasza po lekcjach. Andzia opowiada jej o dzięciołach, a Olga wyznaje przyjaciółce, że ona również wychowuje się bez ojca.
Rozdział X. Wołanie. Jeremiasz czuje się lepiej i wraca do szkoły. Po zajęciach znów idą z Andzią do parku, chcą znaleźć kowalika. Andzia umie rozpoznać jego wołanie spośród odgłosów wydawanych przez inne ptaki. Wyznaje również chłopcu, co powiedział jej tata przed śmiercią.
Rozdział XI. Dzień, w którym powracają kolory. Mama wraz z córką i znajomymi myją samochód pozostawiony przez tatę po śmierci. Andzia myśli, że to znak, że matka będzie próbowała sprzedać auto, lecz tak się jednak nie dzieje.
Chłopiec w żółtej bluzie. Zapiski z pamiętnika Jeremiasza. Chłopiec opisuje tutaj wydarzenia, które miały miejsce wcześniej ze swojej perspektywy. Znalezienie Tanga, problemy ze znalezieniem przyjaciół wśród rówieśników, cierpienie wywołane chorobą oraz wreszcie poznanie Andzi i radość, jaką mu ono przyniosło.