Małgorzata Hillar urodziła się jako Janina Krystyna Hillar 19 sierpnia 1925 roku w Piesienicy. Po wysiedleniu z Generalnej Guberni zamieszkała wspólnie z matką i bratem w Żyrardowie. Ojciec jako wojskowy trafił do obozu w Stutthofie, skąd powrócił dopiero, gdy nastąpiło wyzwolenie. Początki jej nauki miały miejsce w gimnazjum w Starogardzie Gdańskim. Dziecięce próby poetyckie, które podejmowała, zachowały się w dziele Wierszyki ułożone przez Janeczkę Hillarównę. Podczas okupacji niemieckiej uczęszczała na tajne komplety w stolicy. Z czasem rozpoczęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Zarobkowo pracowała w Urzędzie Ziemskim w Bydgoszczy oraz jako tłumaczka poezji radzieckiej i kubańskiej. Debiutancki utwór Małgorzaty Hillar Słowa ukazał się w 1995 roku w czasopiśmie „Nowa Kultura”.
Pierwszy tomik poetycki ukazał się na rynku dwa lata później, w 1957 roku, a jego tytuł brzmiał Gliniany dzbanek. Współpracowała z czasopismami: „Zwierciadło”, „Twórczość” czy „Przedpole”. Od 1959 roku należała do Związku Literatów Polskich. Od 1963 roku była żoną krytyka literackiego Zbigniewa Bieńkowskiego. Wspólnie z nim oraz nowonarodzonym synem wyruszyła do Stanów Zjednoczonych na stypendium naukowe. Razem sporo podróżowali, szczególnie po Europie. W tym czasie powstało kilka tomików poezji: Prośba do macierzanki (1959), Krople słońca (1961) czy Czekanie na Dawida (1967). W 1970 roku rozwiodła się z mężem, z czym sobie nie radziła, co skończyło się chorobą alkoholową. Dzięki pomocy bliskim i przyjaciołom wydała kolejny tomik zatytułowany po prostu Poezje. Jej twórczość charakteryzowana była jako połączenie stylistyki Tadeusza Różewicza i delikatnej estetyki Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Przez kilka lat pozostawała nieaktywna. U schyłku życia udało się jej napisać jeszcze jeden tom – Gotowość do zmartwychwstania. Kilka tygodni później, 30 maja 1995 roku zmarła w Warszawie.