Jan Kochanowski uznawany jest za ojca poezji polskiej, ponieważ jako pierwszy twórca narodowy w naszym kraju tworzył poezję wyłącznie w języku polskim. Niektórzy nie dostrzegają tego, że wiersze napisane przez poetę ponad pół tysiąclecia temu, mogą mieć jakiekolwiek odniesienie w XXI wieku. Ja jednak sądzę, że utwory Jana Kochanowskiego mają charakter ponadczasowy i z równym pożytkiem będzie je można czytać w każdych czasach.
Pieśń II to utwór wyrażający zachwyt poety nad przyrodą. Po srogiej zimie zawsze bowiem przychodzi wiosna, dając nową nadzieję i pobudzając całą naturę do wybudzenia się ze snu. Czas ten ma niebagatelny wpływ na duszę człowieka. Kochanowski również cieszy się z niezmienności natury, która daje stabilizację myślom ludzkim. Podmiot liryczny Pieśni II odnosi tę radość do ludzkiego sumienia i twierdzi, że mimo wiosny, nie będzie prawdziwie szczęśliwy ten, kto nie ma czystego sumienia. Prawdziwe bowiem szczęście może stać się udziałem wyłącznie tych z nas, którzy żyją w sposób uczciwy i ich sumienia nie męczy ich wyrzutami.
Tren VII opisuje żal Kochanowskiego po śmierci jego ukochanej córeczki, Urszuli. Ogromna tragedia jaka spotkała poetę znalazła ujście w poezji, właśnie w trenach. W tym konkretnym utworze, Kochanowski wyraża rozpacz po stracie, której doświadcza, gdy uprząta ubranka zmarłej czterolatki. To sytuacja, której nie można życzyć nikomu, jednak ktoś, kto doświadczył podobnej tragedii, niezależnie od czasów mógłby się odnaleźć w cyklu trenów Kochanowskiego, ponieważ emocjonalność człowieka nie zmienia się mimo upływających lat i postępu cywilizacyjnego czy technologicznego. Utrata dziecka zawsze będzie dla rodziców ciosem niemożliwym do zrozumienia i do pogodzenia się z nim.
Fraszka Na zdrowie w dosłownie kilku wersach wyraża banalną, ale jakże niemożliwą do zaprzeczenia prawdę. Najważniejsze w naszym życiu jest właśnie zdrowie, jednak dopóki je mamy – nie doceniamy go i traktujemy jak pewnik. Wydaje się nam, że zawsze będziemy zdrowi, silni, młodzi i piękni. Jednak kiedy dotyka nas choroba, bardzo szybko uświadamiamy sobie, że tak nie jest, i że zbyt pochopnie podchodziliśmy do własnego zdrowia, nie dbaliśmy o nie, szafowaliśmy nim. Często wówczas tęsknimy do czasu, kiedy nie chorowaliśmy i przysięgamy sobie, że kiedy dostalibyśmy drugą szansę, traktowalibyśmy je dużo poważniej.
Powyższe przykłady pokazują, jak wiele w twórczości Jana Kochanowskiego było wątków uniwersalnych, które aktualne pozostaną już zawsze, bez względu na to jak daleko zajdziemy jako ludzkość. Zawsze bowiem będziemy odczuwać emocje i uczucia, zawsze będą nam towarzyszyły miłość, nienawiść, żal, radość, tęsknota, itp. Poeta z Czarnolasu już w XVI wieku potrafił wszystko to opisać piękną polszczyzną, co oznacza, że jest to wiedza dostępna człowiekowi nie tylko od setek lat, lecz może nawet od zarania człowieczeństwa. To z kolei oznacza, że te cechy zostaną z nami, dopóki będzie istniał gatunek ludzki. Opis ich wszystkich można odnaleźć między innymi właśnie w wielu pięknych wierszach, które pozostawił po sobie wielki poeta polski, Jan Kochanowski.