Powieść Clive’a Stamplesa Lewisa, pt. Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa obfituje w wiele bardzo dobrze skonstruowanych i oryginalnych postaci. Można się z nimi bez trudu identyfikować, a także od nich uczyć. Moim zdaniem najbardziej wartościowym bohaterem powieści Lewisa jest Aslan – władca i opiekun Narnii, który jest w stanie poświęcić samego siebie, byle tylko przywrócić pokój i dobrobyt w podlegającej mu krainie.
Aslan to lew, potężny, wspaniały i majestatyczny władca Narnii i wszystkich istot w niej żyjących. Jest synem Władcy Zza Morza, jak określa się w powieści Lewisa stworzyciela wszystkich światów, który jednak sam nie bierz udziału w akcji. Aslanowi została powierzona opieka nad Narnią i nad innymi krainami, dlatego też nie przebywa on w swoim kraju przez cały czas – pojawia się tam jedynie raz na jakiś czas, kiedy wymaga tego sytuacja, kiedy wolność i dobrobyt mieszkańców Narnii staje się zagrożony, lub gdy trzeba przywrócić krainie ład i porządek. Aslan nie jest władcą zaborczym. Wręcz przeciwnie – nie interesuje go doraźne sprawowanie władzy pojmowane jako rządzenie innymi i mówienie im jak mają żyć. Jego władza jest służbą w dosłownym tego słowa znaczeniu. Czuje odpowiedzialność za Narnię i jest gotowy zrobić dla niej i jej mieszkańców dosłownie wszystko. Dlatego też cieszy się takim szacunkiem i miłością swoich poddanych, którzy w trudnych czasach oczekują jego ponownych odwiedzin jak zbawienia.
Aslan jest odpowiedzialny, sprawiedliwy, odważny i zawsze gotowy do działania, jednak nie jest porywczy, na co mogłaby wskazywać jego lwia natura. To prawdziwy mędrzec, który zawsze najpierw myśli, a dopiero potem działa. Dzięki temu jego decyzje zawsze są właściwe i szlachetne. Władca ten ma jasno i dobitnie sformułowany kodeks wartości, którymi kieruje się w życiu. Nie pozwala sobie na odstępstwa od niego, co spotyka się z podziwem mieszkańców Narnii. Co ciekawe, nie jest wyniosły, nie chełpi się swoją władzą, nie nadużywa jej, lecz wykorzystuje tylko wtedy, kiedy musi i zawsze w słusznym celu. Rodzeństwo Pevensie doświadcza tego, że Aslan jest również bardzo przyjacielską istotą. Od przebywających z nim stworzeń nie wymaga czołobitności, czy przesadnej kokieterii. Skupia się na działaniu i do działania inspiruje innych. Tak stało się w przypadku Piotra, kiedy Aslan rozkazał mu stanąć do walki z wilkiem, który zaatakował Zuzannę. Był to moment, w którym Piotr dojrzał i stał się godnym tytułu władcy.
Najbardziej heroicznym czynem Aslana jest oczywiście oddanie życia za życie Edmunda Pevensie. Lew decyduje się na ten straszliwy akt poświęcenia w myśl troski nad wszystkimi istotami, które znalazły się w obszarze jego jurysdykcji. Woli sam ponieść śmierć, niż oddać w ręce zła choćby jedno życie, nawet jeśli jest to życie człowieka, który popełnił przewinienie zdrady. Lew zna prawo, według którego jego śmierć na pewno zostanie odwrócona, jednak na pewno miał wątpliwości, czy zasada ta zadziała. To jednak nie spowodowało, że chciał się wycofać. Aslan posiada cechy, którymi warto kierować się w życiu. Wielu współczesnych władców, ale też zwykłych ludzi, mogłoby się od niego wiele nauczyć.