Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Dżuma Alberta Camusa to powieść uważana za najwybitniejsze osiągnięcie europejskiego egzystencjalizmu XX wieku. To powieść dotykająca najbardziej podstawowych stron człowieczeństwa i próbująca nie tyle dać odpowiedzi na najważniejsze pytania, co poprawnie sformułować same pytania, na które każdy z nas musi odpowiedzieć sobie sam.
Niestety życie nie zawsze bywa sprawiedliwe. Jednym z nas powodzi się lepiej, innym gorzej. Niektórzy są biedni, inny opływają w luksusy. Niektórzy sami sobie na taką lub inną sytuację zapracowali, innych pokarał, lub uszczęśliwił los. Literatura bardzo obficie porusza temat ścierania się ze sobą światów ubóstwa i bogactwa, ich nieprzystawalności oraz wzajemnej antypatii.
Niektórzy twierdzą, że życie służy człowiekowi do wyrobienia sobie wspomnień na starość. Trudno się z tym nie zgodzić, przecież wszyscy uwielbiamy wspominać dobre chwile, spędzone w towarzystwie najbliższych, niezwykłe przygody, zabawne anegdoty, czy wielkie podróże.
Pan Tadeusz Adama Mickiewicza to polska epopeja narodowa, która ukazała się drukiem w 1834 roku w Paryżu. Poemat od razu odniósł ogromny sukces i do dzisiaj stanowi przykład jednego z najwybitniejszych dzieł polskiej literatury narodowej.
Odwaga i jej brak określany często tchórzostwem to dwa zjawiska towarzyszące człowiekowi od pradawnych dziejów. Naturalny instynkt przetrwania wykształcił w nas system ostrzegawczy, który wywołuje w nas przerażenia, abyśmy byli zdolni do ucieczki, lub obrony przed niebezpieczeństwem. Jednak to, co czyni nas ludźmi odważnymi, to umiejętność zapanowania nad własnym strachem w sytuacjach kryzysowych.
Piotr wszedł na szczyt wzgórza, na którym czekał na niego Aslan. Jego grzywę majestatycznie rozwiewał delikatny wieczorny powiew. Lew wyglądał majestatycznie i poważnie, wzbudzał respekt.
Utwór „Wizyta” autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego został stworzony w 1936 roku, a wydany dwa lata później w tomiku „Utwory poetyckie”. Była to pierwsza publikacja, za którą poeta dostał nagrodę literacką. Wiersz porusza dość nietypowe dla Gałczyńskiego tematy rodziny, domu i miłości.
Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa C.S. Lewisa to jedyna w swoim rodzaju powieść fantastyczna, która nie tylko stwarza nowy oryginalny świat, lecz także łączy go ze światem realistycznym. Dzięki temu czytelnicy mogą jeszcze mocniej uwierzyć w magię i niezwykłość przedstawianych w powieści historii i wydarzeń.
Generalnie rzecz ujmując to, czy książka jest ciekawa, czy też nie, jest sprawą indywidualną i zależy od czytelnika. Uważam jednak, że są książki, które mają tyle zalet i tyle rzeczy przemawia za ich doskonałością, że raczej trudno o to, by komuś mogły się nie spodobać. Jedną z takich powieści są moim zdaniem Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa autorstwa C.S. Lewisa.
Powieść Clive’a Staplesa Lewisa, pt. Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa to lektura, która zrobiła na mnie ogromne pozytywne wrażenie. Jest tak przynajmniej z kilku powodów. Po pierwsze, mimo że już wcześniej miałem do czynienia z literaturą fantasy, pierwszy raz spotkałem się z fabułą, w której świat fantastyczny przeplata się z rzeczywistym.
Wiersz Stanisława Barańczaka „Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka” pochodzi z tomiku „Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu”, który ukazał się w 1980 roku. Tematem wiersza jest nietrwałość wszystkiego, co zostało człowiekowi dane, przemijalność.
Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa C.S. Lewisa to jedna z najsłynniejszych powieści fantasy wszech czasów. To niezwykła powieść, w której autorowi udało się wykreować piękny i oryginalny świat wypełniony po brzegi magią i niesamowitymi postaciami. Główni bohaterowie są stawiani w sytuacjach, które wymagają od nich odwagi, dojrzałości i odpowiedzialności. To wielowątkowa opowieść o przyjaźni, lojalności i poświęceniu, którą każdy powinien poznać.