Cukierku, ty łobuzie – bohaterowie

Cukierku, ty łobuzie Waldemara Cichonia to powieść tylko teoretycznie o kocie. C prawda główny bohater rzeczywiście jest czworonożnym dachowcem, jednak cała historia być może dużo więcej mówi o ludziach i o tym, jaką my sami przyjmujemy w życiu perspektywę wobec naszych zwierzęcych przyjaciół. 

Cukierku, ty łobuzie – streszczenie

Cukierku, ty łobuzie Waldemara Cichonia to świetna opowieść, która pozwala nam wyobrazić sobie jak wygląda świat i jak wyglądamy my sami z perspektywy kota. Niekiedy nie rozumiemy postępowania naszych puszystych pupili, uważamy, że są samotnikami, że lekceważą nasze polecenia, jednak prawda może być zupełnie inna. Kot jak każde zwierze ulega instynktom, za które nie można go winić, jednak kocha on swoich właścicieli, choć jest to bardzo specyficzna i bardzo kocia miłość. 

Cukierku, ty łobuzie – plan wydarzeń

Cukierek rodzi się jako syn Landrynki w domu pani Lusi. 

Cukierek zostaje adoptowany przez Marcela i jego rodziców. 

Kot żyje dostatnio, lecz nie może wychodzić na zewnątrz. 

Cukierek wymyka się na dwór i przez chwilę wiedzie dzikie życie.

Kontrowersyjni piłkarze i ich autobiografie

Tomasz Hajto

Byli zawodnikami w najlepszych polskich klubach. Posmakowali gry w ligach zagranicznych oraz w koszulce z orzełkiem na piersi. Wyznawali zasadę “nie ma futbolu bez alkoholu”. W tym tekście opisujemy cztery książki, których głównymi bohaterami są piłkarze. Wszystkie z nich to autobiografie napisane przez dziennikarzy sportowych. Jeśli lubisz wyraziste postacie, które podczas swojej kariery musiały walczyć nie tylko na boisku, ale też poza nim, to koniecznie zapoznaj się z tymi pozycjami.

Edgar Allan Poe – biografia skrócona

Edgar Allan Poe urodził się 19 stycznia 1809 roku w miasteczku Boston w amerykańskim stanie Massachussets. Nazwisko „Poe” nosi po rodzicach, którzy zmarli, gdy był dzieckiem. Z kolei przydomek „Allan” nadała mu rodzina, która przygarnęła go pod swoje skrzydła. Allanowie byli jego rodziną zastępczą, choć formalnie nigdy go nie adoptowali.

Karolcia – napisz opowiadanie o dalszych przygodach Karolci

– Trochę szkoda, co nie? – Karolcia siedziała na ławce i dłubała patykiem w piasku. – Trochę tak – odrzekł Piotr wpatrując się w bliżej niesprecyzowaną przestrzeń. Siedzieli tak od godziny, od czasu do czasu tylko odzywając się do siebie. Właściwie to nie od godziny, tylko od kilku dni, odkąd zniknął niebieski koralik. Początkową euforię wywołaną spełnieniem się życzeń wszystkich na osiedlu, zastąpił teraz jakiś dziwny brak, tęsknota, żal.

Karolcia – mój ulubiony bohater z lektury

Karolcia to tytułowa bohaterka powieści młodzieżowej autorstwa Marii Kruger. To dziewczynka, która w każdej mierze zasłużyła na miano mojej ulubionej bohaterki. Najlepszym na to dowodem jest fakt, że w czasie lektury zapragnąłem rzeczywiście znaleźć się w środku jej fabuły i wraz z tą niezwykle sympatyczną i rezolutną dziewczynką oraz jej bliskimi przeżywać jej przygody. 

Karolcia – bohaterowie

Karolcia to powieść, którą kochają chyba wszyscy, którzy mieli z nią do czynienia. Lektura wzbudza sympatię, ponieważ bardzo łatwo jest się utożsamić z jej bohaterami. Stanowią oni bardzo barwną plejadę ludzi w różnym wieku, widzianych jednak przez pryzmat dzieci, co nadaje im specyficznych barw. Możemy się w tych postaciach przejrzeć jak w lustrze. 

Karolcia – charakterystyka

Karolcia jest tytułową bohaterką powieści Marii Kruger. Jest rezolutną dziewczynką, która otrzymuje dużą szansę w życiu – znajduje magiczny koralik, który potrafi spełniać wszystkie życzenia. To nie tylko sprawdzian jej dojrzałości, lecz także test na to, jak będzie potrafiła wykorzystać magię na rzecz innych. 

Karolcia – streszczenie

Karolcia Marii Kruger to jedna z najpopularniejszych polskich powieści dla dzieci. Któż z nas w dzieciństwie nie pragnął mieć niebieskiego koralika, który byłby w stanie spełniać wszystkie nasze marzenia. W powieści jednak poruszona jest również kwestia odpowiedzialności za magiczne wydarzenia oraz ostrożności w tym, czego tak naprawdę sobie życzymy a czego konsekwencji nie zawsze jesteśmy w stanie przewidzieć i kontrolować.