Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Gustaw Herling-Grudziński to autor powieści pt. Inny świat, która opowiada o tym, jak wyglądało życie w rosyjskim łagrze w czasie II wojny światowej, gdzie autor przebywał przez długi czas. Aby wzmocnić przekaz swojego dzieła już na samym wstępie, opatrzył je mottem, którym był cytat z Zapisków z martwego domu Fiodora Dostojewskiego.
Wiersz Tadeusza Różewicza „Kasztan” wszedł w skład tomiku poetyckiego „Czerwona rękawiczka”, wydanego w 1948 roku. Tematem utworu jest rodzinny dom. Miejsce, które każdy z czasem musi opuścić, a które jest symbolem najszczęśliwszych chwil w życiu człowieka.
Tematyka obozów koncentracyjnych i obozów pracy, które funkcjonowały w Niemczech oraz w Związku Radzieckim w czasie II wojny światowej, to kwestia, o której wciąż uczymy się mówić, pisać, opowiadać. Trudno znaleźć język, którym można byłoby opisać ogrom zbrodni dokonanej wówczas na ludzkiej godności, na człowieczeństwie.
Sofokles to legendarny tragik, który żył i tworzył w starożytnej Grecji niemal dwa i pół tysiąca lat temu. Wraz z dwoma innymi dramatopisarzami, Ajschylosem i Eurypidesem, położyli literackie podwaliny pod istnienie teatru nie tylko greckiego, lecz i europejskiego w ogóle. Dzieła Sofoklesa, zwłaszcza tzw. cykl tebański, to jedne z najbardziej ikonicznych dramatów w historii, które do dziś stanowią absolutny kanon dramatyczny w europejskim kręgu kulturowym. Oto kilka ciekawostek z życia Sofoklesa.
Wiersz Józefa Barana „Dom rodzinny” pochodzi z wydanego w 1976 tomiku „Dopóki jeszcze”. Tematem utworu jest dom rodzinny i jego znaczenie w życiu człowieka.
Kazimiera Zawistowska to poetka epoki Młodej Polski. Żyła tylko 32 lata, prawdopodobnie popełniła samobójstwo. Dziś nieco zapomniana, być może zostanie kiedyś odkryta na nowo. Wiersz „Chciałabym, z tobą poszedłszy…” wszedł w skład jedynego tomiku jej utworów „Poezje”, wydanego w 1903 roku, już po śmierci autorki. Utwór to poetycka wizja zaświatów. Świat trochę podobny do życia na ziemi, ale lepszy. Świat, w którym triumfuje miłość.
Józef Ignacy Kraszewski to znany pod pseudonimem Bolesławita polski poeta, powieściopisarz i krytyk literacki. Urodził się 28 lipca 1812 r. w Warszawie jako syn Jana i Zofii z Malskich. Poeta swoje dzieciństwo spędził pod opieką dziadków w Romanowie, a pierwszy szczebel edukacji ukończył w szkole w Białej Podlaskiej.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to absolutne arcydzieło polskiego dramatu modernistycznego. Przy pomocy dosyć błahej sytuacji lirycznej – wesela w wiejskiej chacie w podkrakowskich Bronowicach – udało się autorowi stworzyć panoramę społeczeństwa polskiego przełomu wieków, a także wystawić mu gorzką diagnozę i ją uzasadnić.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to dzieło wybitne nie tylko pod względem artystycznym. Autor zawarł w nim mnóstwo tematów dotyczących współczesnych mu problemów społecznych, politycznych, historycznych czy nawet literackich. Dużą część bohaterów dramatu stanowią artyści, pisarze, poeci, malarze, lub osoby w jakiś sposób związane z kulturą i sztuką.
Jednym z najważniejszych wyróżników Wesela Stanisława Wyspiańskiego na tle innych polskich dramatów modernistycznych jest wprowadzenie do fabuły bardzo dużej dawki elementów fantastycznych. Ma to w tym konkretnym dziele bardzo wiele właściwości i daje dużo większe pole do różnorodnych interpretacji.
„Pieśń świętojańska o Sobótce” to cykl lirycznych pieśni, który został wydany w 1586 roku. Sobótka, inaczej zwana Nocą Kupały lub nocą świętojańską, jest słowiańskim świętem ludowym, obchodzonym podczas letniego przesilenia, w nocy z 23 na 24 czerwca, w wigilię świętego Jana.
Wiersz „Odpowiedź” Tadeusza Różewicza można zaliczyć do liryki autotematycznej, bowiem poświęcony jest rozważaniom dotyczącym istoty poezji i poety jako jednostki. Utwór wchodzi w skład tomiku „Pięć poematów”, wydanego w 1950 roku.