Zinterpretuj.pl

Nie bez powodu mówi się, że „młodość to okres buntu”. Młodzi ludzie posiadają bardzo chłonne, otwarte na wszystko umysły, są odważni, chcą eksperymentować i czerpać z życia pełnymi garściami. Niekiedy robią to za wszelką cenę, co przez starszych odbierane jest jako bunt wobec ich ustabilizowanych i okrzepłych wartości i pojęć.

Cezary Baryka jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego pt. Przedwiośnie. Ma on korzenie polskie – oboje jego rodziców to Polacy – jednak sam urodził się w Baku i z krajem swoich przodków nie czuje właściwie żadnego związku. W dużo większej mierze czuje się Rosjaninem. Bardzo szybko jednak wypadki historyczne sprawią, że ustalenie własnej tożsamości narodowej stanie się dla niego sprawą priorytetową. 

Ostatnia część Przedwiośnia Stefana Żeromskiego, pt. Wiatr od wschodu, jest w głównej mierze poświęcona różnorodnym koncepcjom rozwoju niepodległego państwa polskiego. Jedną z takich koncepcji prezentują warszawscy komuniści, którzy propagują dążenie do likwidacji podziału na klasy społeczne, przez co spodziewają się osiągnąć stan ogólnej sprawiedliwości i szczęścia.

Przedwiośnie Stefana Żeromskiego to powieść, której bardzo dużą część stanowią polityka oraz ścierające się ze sobą ideologię społeczne. Jedną z nich jest komunizm, przed którego złudną idyllą autor starał się przestrzec swoich czytelników. Niestety, jak to często się zdarza, przez wielu powieść ta nie została zrozumiana poprawnie i Stefan Żeromski spotkał się z zarzutami popierania komunizmu i antypolskości. Jak więc naprawdę został przedstawiony komunizm w Przedwiośniu?

W powieści Stefana Żeromskiego pt. Przedwiośnie, mamy do czynienia z bardzo popularną dla czasów tego autora narracją trzecioosobową. Osoba, która przeprowadza nas przez dzieje młodości Cezarego Baryki jest wszechwiedząca i pokazuje nam wydarzenia, ludzi, sytuacje i emocje tak, jak poznaje je główny bohater, byśmy mogli się z nim utożsamić.

Druga część powieści Stefana Żeromskiego pt. Przedwiośnie, to opis życia szlachty polskiej w dworku w Nawłoci – siedzibie rodziny Wielosławskich, do której Cezary Baryka, główny bohater powieści, zostaje zaproszony przez Hipolita Wielosławskiego, kompana z czasu wojny polsko-bolszewickiej, któremu uratował życie i który w ramach podziękowania zaprosił go na wypoczynek do swojego domu rodzinnego.

Rewolucja październikowa i jej ideały zmieniły losy Europy na początku XX wieku. W głównej mierze przez przewrót, jaki dokonał się w 1917 roku w Rosji, większość wieku XX dla dużej części Europy upłynęła pod znakiem reżimu komunistycznego. Wydarzenia te zostały uwiecznione w wielu dziełach literackich, m.in. w Przedwiośniu Stefana Żeromskiego. Główny bohater powieści, Cezary Baryka, doświadcza rewolucji i jej konsekwencji na własnej skórze, co w dużej mierze przyczynia się do ukształtowania jego światopoglądu. 

Myśląc o Przedwiośniu Stefana Żeromskiego, najczęściej myślimy o wielkiej epickiej powieści na temat przełomowego momentu w historii Polski – odzyskania przez nasz kraj niepodległości po stu dwudziestu trzech latach zaborów. Innym skojarzeniem jest szukanie przez społeczeństwo polskie odpowiedniej drogi do ukształtowania swojego własnego państwa.

Przedwiośnie Stefana Żeromskiego to wielka powieść opowiadająca o przełomowym dla Polski momencie odzyskania niepodległości. Opowiada o wielkiej różnorodności postaw i charakterów, które reprezentowali ludzie tamtych czasów. Stąd też ogromna różnorodność bohaterów, jakich możemy spotkać na kartach powieści. Oto charakterystyki najważniejszych z nich. 

W Przedwiośniu Stefana Żeromskiego spotykamy wiele rozmaitych postaci, różnych pod względem wyglądu, charakteru, pochodzenia czy wykształcenia. Jednak na ich tle wybija się jedna z drugo- czy nawet trzecioplanowych postaci, które Cezary Baryka, główny bohater powieści spotyka w Nawłoci, majątku szlacheckiego, do którego dociera na zaproszenie swojego przyjaciela z czasów wojny, Hipolita Wielosławskiego.