Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Janko Muzykant to jedna z najsłynniejszych nowel autorstwa Henryka Sienkiewicza. To opowieść o chłopcu, który od momentu urodzenia naznaczony był pewnego rodzaju nieszczęściem, ale otrzymał przy tym niesamowity dar – dar słyszenia całego świata jako muzyki.
Janko Muzykant to tytułowy bohater noweli autorstwa Henryka Sienkiewicza, który od ponad stu lat pozostaje jednym z najpopularniejszych i najbardziej wzruszających bohaterów polskiej nowelistyki. Jego postać uświadamia nam, że wokół nas mogą być osoby wybitne, których nie dostrzegamy, a z których może nawet drwimy lub je lekceważymy. Sienkiewicz stara się pokazać, że takim osobom trzeba pomóc, ponieważ mogą stać się dzięki tej pomocy naprawdę wybitne.
Spotkanie Stasia Tarkowskiego i Nel Rawlison ze słoniem Kingiem, jego uwolnienie i oswojenie to chyba jeden z najbardziej znanych epizodów powieści pt. W pustyni i w puszczy autorstwa Henryka Sienkiewicza.
W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza to jedna z najpopularniejszych i najistotniejszych powieści młodzieżowych i przygodowych, jakie udało się odnotować w literaturze polskiej. Dzieło na stałe weszło do kanonu lektur i od ponad stu lat wzrusza, bawi i przejmuje nowe pokolenia czytelników.
Juliusz Słowacki, zwany jednym z wieszczów narodowych, to wybitny polski poeta epoki romantyzmu. Często poruszał tematykę patriotyczną, egzystencjalną, a także filozoficzną. „W pamiętniku Zofii Bobrówny” to jeden z utworów powstałych, gdy Słowacki przebywał na emigracji w Paryżu.
Janko Muzykant to jedna z najsłynniejszych polskich noweli nie tylko autorstwa Henryka Sienkiewicza, lecz w ogóle w literaturze. To wzruszająca historia małego chłopca, którego jedyną fascynacją była muzyka, lecz przez ubóstwo nie był w stanie rozwijać swojej pasji.
Janko rodzi się, lecz akuszerki nie dają ani jemu, ani jego matce szans na przeżycie. Dzieje się jednak inaczej.
Janko dorasta. Wyróżnia się słabym zdrowiem, ogólnym nierozgarnięciem oraz miłością do muzyki, którą słyszy wszędzie wokół siebie.
Nasze zachowanie warunkowane jest sytuacją, w jakiej się konkretnie znajdujemy. Inaczej bowiem zachowujemy się w pracy, kiedy musimy być skupieni i rzetelni, a inaczej w czasie weekendowego wyjazdu z przyjaciółmi. Niektóre sytuacje są na tyle różne od siebie, że komuś, kto patrzyłby na nas z boku mogłoby się wydawać, że w obu widzi zupełnie różnych ludzi.
Istnieją niebezpieczeństwa, które dotyczą nie tylko pojedynczych ludzi, lecz także całych zbiorowości i społeczeństw. Są to m.in. wojny, choroby, rewolucje, kryzysy ekonomiczne, itd. Wiadomo, że tłum zachowuje się zupełnie inaczej niż pojedynczy człowiek, najczęściej jest to zachowanie mało racjonalne, kierowane paniką.
Nikt nie jest w stanie przewidzieć przyszłości. Snujemy plany, mamy swoje ambicje i marzenia, ale nie możemy być pewni ich realizacji, bez względu na to, jak mocno jesteśmy zmotywowani. Wszystko to za sprawą prostego faktu, że nie jesteśmy w stanie przewidzieć tysiąca okoliczności, jakie mogą stanąć nam na drodze w międzyczasie. Niekiedy mogą one ułatwić nam dotarcie do celu, niekiedy jednak wręcz przeciwnie.
Samo słowo „rycerz” ma w sobie coś szlachetnego. Kojarzy nam się tak dlatego że średniowieczni rycerze w zbiorowej wyobraźni społecznej byli ludźmi odważnymi, szlachetnymi, lojalnymi i niemal niezwyciężonymi. Te cechy składały się na swoisty etos rycerski, który obowiązywał nie tylko w średniowieczu, lecz także w epokach późniejszych.
Szlachta była przez wiele wieków elitą całego polskiego społeczeństwa, grupą najbogatszych i najbardziej wpływowych obywateli, którzy dzięki pochodzeniu z arystokratycznych dobrych rodzin mogli szczycić się rozmaitymi przywilejami, a także mieć wpływ na gospodarczy i polityczny kształt państwa polskiego.